By Alan Mozes
HealthDay Reporter
FRIDAY, 4 mei (HealthDay News) — Mannen en vrouwen met bovennormale aantallen witte bloedcellen zouden een verhoogd risico kunnen lopen om op jongere leeftijd te overlijden, met name aan hart- en vaatziekten, suggereert een nieuwe studie.
Mensen met een normaal aantal witte bloedcellen zijn mogelijk ook niet buiten gevaar, omdat personen aan de hoge kant van het normale bereik ook een verhoogd risico op ziekte en overlijden hadden, zei het team van Italiaanse en Amerikaanse onderzoekers.
“Het risico op cardiovasculaire sterfte nam geleidelijk toe met toenemende aantallen witte bloedcellen,” merkte hoofdauteur van de studie Dr. Carmelinda Ruggiero van het Amerikaanse National Institute on Aging op. En, “het verhoogde risico op sterfte geassocieerd met hoge witte bloedcel (tellingen) werd gehandhaafd gedurende 40 jaar follow-up,” voegde ze eraan toe.
Maar de onderzoekers benadrukten dat ze nog geen oorzaak-en-gevolg verband hebben bevestigd tussen hogere witte bloedcel aantallen en ziekterisico. Het blijft onduidelijk of een verhoogd aantal helpt om ernstige ziekte te veroorzaken, of dat deze cellen op natuurlijke wijze stijgen na ziekte.
En een deskundige zei dat het te vroeg is om veranderingen in de praktijk aan te brengen op basis van de bevindingen.
“De bevindingen zijn interessant en helpen om te ondersteunen dat ontstekingsstatus betrokken is bij de biologie van veel chronische ziekten, maar de bevindingen suggereren niet dat specifieke screening of behandeling aan te raden zou zijn,” zei dr. Mary Cushman, directeur van het trombose- en hemostaseprogramma aan de Universiteit van Vermont en Fletcher Allen Health Care in Colchester, Vt.
De bevindingen zijn gepubliceerd in het nummer van 8 mei van het Journal of the American College of Cardiology.
Gemaakt door het beenmerg en verspreid door het hele lichaam, witte bloedcellen (WBC) – ook wel leukocyten genoemd – zijn het belangrijkste wapen van het immuunsysteem tegen infectieziekten. In afwezigheid van ziekte maken ze normaal gesproken slechts één procent uit van het bloed van een persoon.
Volgens de Amerikaanse National Institutes of Health kan een eenvoudige bloedtest gemakkelijk bepalen of het aantal WBC van een patiënt binnen het normale bereik van 4.500 tot 10.000 cellen per microliter bloed valt.
Terwijl een lager dan normaal aantal WBC kan duiden op beenmergfalen en/of lever- en miltziekten, veroorzaakt ziekte of invasie door een vreemd lichaam meestal een stijging van het aantal witte bloedcellen. Fysieke of emotionele stress en bepaalde chronische medicatie kunnen ook een stijging veroorzaken.
In hun studie onderzochten Ruggiero en collega’s gegevens die waren verzameld tijdens een meerdecennia durend onderzoek naar veroudering. Ze volgden de medische geschiedenis van meer dan 2.800 mannen en vrouwen uit de regio Baltimore en Washington, D.C.
Deelnemers waren gezond op het moment dat ze aan de studie deelnamen. WBC-tellingen, body mass indexes, en cholesterol- en bloeddrukniveaus werden bijgehouden tijdens tweejaarlijkse medische evaluaties.
Een analyse van de overlijdensregisters onthulde dat de deelnemers die tijdens de studieperiode overleden, hogere WBC-tellingen hadden dan degenen die tot 2002 overleefden.
De bevinding gold voor alle patiënten, ongeacht hun aanvankelijke basislijn WBC-tellingen, en hield stand ongeacht geslacht, leeftijd bij overlijden, of jaar van overlijden. Vrouwen hadden echter de neiging om significant lagere WBC-niveaus te hebben dan mannen.
Patiënten met een WBC-telling tussen 3.500 en 6.000 cellen per microliter bloed hadden het laagste waargenomen sterftecijfer, terwijl degenen met waarden boven 10.000 het hoogste sterftecijfer hadden.
Er werden geen harde conclusies getrokken met betrekking tot het risico voor patiënten met WBC-niveaus lager dan 3.500.
De auteurs merkten echter op dat het sterfterisico varieerde, zelfs binnen het normale WBC-tellingsbereik. Degenen met een hoog-normaal WBC-tal van 6.000 tot 10.000 hadden een 30 procent tot 40 procent hoger risico op overlijden dan patiënten met een laag-normaal WBC-tal van 3.500 tot 6.000, zeiden de onderzoekers.
Ruggiero’s team berekende ook dat voor elke extra 1.000 cellen boven het laagste uiteinde van het normale bereik (3.500), het risico van een patiënt op overlijden met iets meer dan 10 procent toenam.
Het aantal WBC’s, vooral voor een type cel dat neutrofielen wordt genoemd, steeg progressief in de jaren voor het overlijden, met significante hobbels naar boven die al vijf jaar voor het einde van het leven van een patiënt werden waargenomen. Daarentegen bleven de WBC-tellingen relatief stabiel bij mensen die overleefden.
Mensen die stierven hadden ook meer kans om te roken, minder lichamelijk actief te zijn geweest, en een slechtere cardiovasculaire gezondheid te hebben.
Dood als gevolg van hart- en vaatziekten, vooral, steeg samen met stijgende WBC-tellingen. WBC-tellingen vertoonden weinig verband met sterfgevallen door kanker.
Over het geheel genomen daalde het aantal witte bloedcellen voor zowel mannen als vrouwen gedurende de bijna 45-jarige studieperiode. Een groot aantal maatschappelijke veranderingen en veranderingen in levensstijl kunnen de daling verklaren, aldus de onderzoekers, waaronder verbeteringen in dieet en bewegingsgewoonten en de gestage daling van roken en drinken. Veranderingen in het milieu, zoals verbeterde sanitaire omstandigheden en minder frequente blootstelling aan infectieuze agentia, zouden ook factoren kunnen zijn.
Het sterftecijfer voor Amerikanen is ook gestaag gedaald in de afgelopen vier decennia, merkten de auteurs op. Ze benadrukten echter dat ze geen oorzakelijk verband kunnen vaststellen tussen dalingen in het aantal witte bloedcellen en de verbetering van de levensverwachting.
Het meten van WBC zou echter nuttig kunnen blijken bij het voorspellen van het gezondheidsrisico van een individu.
“Het aantal witte bloedcellen wordt meestal gemeten in klinische settings als een marker van infecties en hematologische ziekten,” merkte Ruggiero op. “Wij suggereren dat differentiële WBC-tellingen systematisch zouden moeten worden gescreend en verdisconteerd (in) het cardiovasculaire risicoprofiel –en uiteindelijk worden overwogen in klinische beslissingen betreffende het voorschrijven van preventieve interventies.”
Maar Dr. James S. Goodwin, hoogleraar ouderengeneeskunde en directeur van het Sealy Center of Aging aan de University of Texas Medical Branch in Galveston, is niet overtuigd.
“Het goede nieuws is, dat zoals deze studie laat zien, een vrij substantiële daling in WBC-tellingen van ongeveer 1960 tot 2000,” zei hij. “Het gaat goed samen met ander onderzoek waaruit blijkt dat er een algemene verbetering van de gezondheid is geweest in de laatste helft van de 20e eeuw in de westerse wereld.”
VRAAG
Welk percentage van het menselijk lichaam bestaat uit water? Zie antwoord