Aortadissectie blijft zelden beperkt tot de abdominale aorta. Gewoonlijk betreft het de thoracale aorta en kan het zich op een antegrade wijze uitbreiden tot de abdominale aorta. Geïsoleerde en spontane dissectie van de abdominale aorta (niet geassocieerd met stomp trauma of met descenderende thoracale aortadissectie) vertegenwoordigt minder dan 2% van alle aortadissecties. Er zijn in de literatuur geen grote series van geïsoleerde acute aortadissecties van de abdominale aorta (IAAAD) gerapporteerd; deze situatie wordt als uitzonderlijk beschouwd. Er zijn geen typische symptomen en tekens voor IAAAD. Abdominale pijn is het meest voorkomende symptoom, hoewel de dissectie pijnloos kan zijn. Gewoonlijk wordt de dissectie van de abdominale aorta spontaan gediagnosticeerd bij asymptomatische patiënten tijdens computertomografisch onderzoek om andere redenen. Er zijn weinig gegevens over de strategieën voor de behandeling van de IAAAD. Gezien het kleine aantal patiënten zijn er geen richtlijnen voor een definitieve behandeling. Naar onze mening moeten asymptomatische patiënten met een normale aorta, evenals de patiënten bij wie de aanvankelijke pijn verdwijnt en zonder andere complicaties, medisch worden behandeld, met antihypertensiva en bètablokkers. De aanwezigheid van complicaties, zoals niet aflatende pijn ondanks de bloeddrukcontrole, polsgebreken, ischemie van ledematen, mesenterische ischemie of infractie, acuut nierfalen, moet chirurgisch worden behandeld. Het doel van de chirurgische behandeling van de aortadissectie is het sluiten van de intredeplaats en het decompresseren van het valse lumen. De standaardprocedure is de open operatie. Deze bestaat uit het vervangen van het aangetaste segment van de aorta met een Dacron graft. De endovasculaire benadering is het moderne alternatief voor de standaard procedure.