Ieder mens heeft een doel

Het is niet dat ik altijd heb geweten wie ik zou worden. Het was me gewoon van jongs af aan duidelijk wie ik niet zou worden.
De mogelijkheden voor een meisje dat in 1954 in Mississippi als zwarte werd geboren, waren beperkt. Je kon lesgeven op een gesegregeerde school. Of een dienstmeisje zijn. Een kok. Een afwasser. Een bediende. Ik had nooit gedacht dat dat het leven voor mij zou zijn. Ik kan me nog levendig herinneren dat ik op de kleine afgeschermde veranda van mijn grootmoeder stond, boter te karnen terwijl zij kleren kookte in een grote zwarte gietijzeren pot in de tuin. Terwijl ze de dampende kleren uit de pot haalde om aan de lijn te hangen om te drogen, riep ze naar me: “Oprah Gail, je kunt me nu maar beter in de gaten houden, want op een dag moet je zelf weten hoe je dit moet doen.”
Ik deed wat ze me zei. Ik keek aandachtig toe hoe ze de wasknijpers uit haar schort haalde, er twee tegelijk tussen haar lippen hield en de een en dan de ander aan tegenovergestelde uiteinden plaatste van de lakens en handdoeken en hemden en jurken die ze aan de lijn hing.
Een stil, klein stemmetje in mij, eigenlijk meer een gevoel dan een stem, zei: “Dit zal niet jouw leven zijn. Je leven zal meer zijn dan kleren aan de lijn hangen.”
De zekerheid van die goddelijke zekerheid heeft me tijdens mijn jeugd door menig moeilijk moment heen geholpen.
Ik wilde leraar worden. En bekend staan om het inspireren van mijn leerlingen om meer te zijn dan ze dachten dat ze konden zijn. Ik had nooit gedacht dat het op TV zou zijn.
Ik geloof dat er een roeping voor ons allemaal is. Ik weet dat ieder mens waarde en een doel heeft. Het echte werk van ons leven is om bewust te worden. En te ontwaken. Om de roep te beantwoorden.