Esophageal achalasia is een ziekte die wordt gekenmerkt door de verminderde slokdarmperistaltiek en niet-ontspanning van de onderste slokdarmsfincterspier met onbekende oorzaken. Klinische manifestatie van de ziekte is niet-specifiek (bijv. gewichtsverlies, braken en aanhoudende hoest); een vroege diagnose van de ziekte is namelijk vaak moeilijk. Het is bekend dat een te late diagnose van de ziekte de levenskwaliteit van de patiënt nadelig beïnvloedt. Het is nodig de diagnostische factoren te identificeren die diagnostische vertraging kunnen veroorzaken. In deze studie verzamelden we gegevens van 38 patiënten met achalasie en zochten naar diagnostische factoren die geassocieerd zijn met een vertraagde diagnose (d.w.z., ≥ 6 maanden vanaf het eerste ziekenhuisbezoek tot de diagnose). De deelnemende patiënten, bij wie achalasie was vastgesteld op basis van oesofageale manometrie, hadden een chirurgische myotomie ondergaan. Als gevolg daarvan was de diagnose achalasie waarschijnlijk vertraagd wanneer de arts die als eerste contact had opgenomen met de patiënt niet tijdig een bariumsliktest (p < 0,0001) of CT-scan van de borstkas (p < 0,01) had uitgevoerd. Van de patiënten met een vertraagde diagnose (n = 15) onderging geen enkele een bariumsliktest of CT van de borst binnen 6 maanden na hun eerste ziekenhuisbezoek. De geschatte sensitiviteit van diagnostische onderzoeken voor achalasie op basis van de 38 ingeschreven patiënten was hoger dan 80% voor de bariumsliktest en CT-scan van de borst, maar slechts 50-81% voor endoscopie. Om de vertraagde diagnose van achalasie te vermijden, blijkt het tijdig uitvoeren van een bariumsliktest of CT-scan van de borst, naast een routine-endoscopie, van groot belang te zijn.