Het doel van deze studie was om het langetermijnvoordeel van isotretinoïne te beoordelen bij anders therapieresistente acne. Wij evalueerden ook risicofactoren die het resultaat op lange termijn zouden kunnen beïnvloeden. Wij onderzochten 88 patiënten (gemiddelde leeftijd 20,8 jaar), van wie de meesten al vele jaren last hadden van acne (gemiddeld 7,4 jaar). Zij kregen isotretinoïne in een initiële dosis van 0,5 of 1,0 mg/kg/dag. De dosis werd vervolgens aangepast op basis van de respons en de bijwerkingen. De meeste patiënten hadden slechts 4 maanden therapie nodig om ten minste 85% klinische verbetering te bereiken. De patiënten werden tot 10 jaar na de behandeling gezien (gemiddeld 9 jaar). Eenenzestig patiënten waren nog steeds vrijwel vrij van ziekte. Van de anderen moest 16% verder worden behandeld met conventionele antibiotica en 23% moest een tweede kuur met isotretinoïne ondergaan. Van degenen die terugvielen, deed 96% dit binnen 3 jaar na het stoppen van de therapie. De leeftijd, het geslacht en de duur van de acne waren niet van invloed op het resultaat. Bij patiënten met overwegend truncale acne, vooral bij ernstige acne, was er echter een verhoogde incidentie van terugval. Het is bekend dat talgafscheiding correleert met de ernst van acne, maar de mate van talgonderdrukking op lange termijn bleek geen verband te houden met terugval. Het doseringsschema, in het bijzonder de cumulatieve dosis, was een belangrijke factor bij het bepalen van het recidiefpercentage. Patiënten die dagelijks 0,5 mg/kg kregen, of een cumulatieve dosis van < 120 mg/kg, hadden een significant hoger recidiefpercentage dan patiënten die een grotere dosis kregen. Er werden geen systemische of biochemische bijwerkingen op lange termijn vastgesteld. Wij concluderen dat isotretinoïne een veilige en effectieve therapie is.(ABSTRACT VERTROKKEN OP 250 WOORDEN)