Wat is een krop?
Een krop is een vergrote schildklier. De schildklier is een vlindervormige klier die zich normaal gesproken vooraan in uw hals bevindt en schildklierhormonen aanmaakt die essentieel zijn voor een goede gezondheid en energie. Als uw schildklier vergroot is, kan hij te veel (overactief), te weinig (onderactief) of net genoeg schildklierhormoon produceren. Verschillende factoren kunnen leiden tot de vergroting van de schildklier. De meest voorkomende oorzaak van struma buiten de Verenigde Staten is een tekort aan jodium in de voeding. Jodium is een stof in voedsel (gejodeerd zout en zeevruchten) die de schildklier gebruikt om schildklierhormonen aan te maken. Een gebrek aan jodium komt in de Verenigde Staten echter niet vaak voor, omdat jodium aan zout en veel voedingsmiddelen wordt toegevoegd.
Wat doen schildklierhormonen? 
Schildklierhormonen gaan vanuit uw schildklier via het bloed naar alle delen van uw lichaam. Ze regelen hoe uw lichaam voedsel gebruikt voor energie, en helpen al uw organen goed te werken. Schildklierhormonen beïnvloeden uw stofwisselingssnelheid, dat wil zeggen hoe snel of langzaam uw hersenen, hart, spieren, lever en andere delen van uw lichaam werken.
Als uw stofwisseling te snel of te langzaam is, zult u zich niet goed voelen. Als u bijvoorbeeld niet genoeg schildklierhormoon hebt en uw stofwisseling vertraagt, kunt u zich moe en koud voelen. U verbrandt misschien niet zo snel calorieën en kunt aankomen. Als u daarentegen te veel schildklierhormoon hebt, kan het de stofwisseling van uw lichaam versnellen waardoor u gewicht verliest zonder dat u dat probeert, waardoor u zich moe en van streek voelt of een snelle hartslag en/of frequente stoelgang hebt.
Wat zijn de symptomen van een struma?
U kunt een struma hebben maar helemaal geen symptomen, anders dan wat zwelling in het onderste deel van uw hals. Als gevolg van de zwelling kunnen sommige mensen ook:
- Klem in de keel
- Hoesten
- Hoarheid
- Slikproblemen
- Moeilijkheden met ademhalen
Als uw struma uw schildklier onder- of overactief maakt, kunt u ook een breed scala aan symptomen hebben, van vermoeidheid en gewichtstoename tot onvrijwillig gewichtsverlies, prikkelbaarheid en slaapstoornissen.
Wat veroorzaakt een struma?
In de Verenigde Staten zijn de meest voorkomende oorzaken van een vergrote schildklier (struma):
- Ziekte van Hashimoto (leidend tot een onderactieve schildklier)
- Ziekte van Graves (leidend tot een overactieve schildklier)
- Nodules (knobbels) aan een of beide zijden van de schildklier, vooral bij oudere volwassenen
Minder voorkomende oorzaken zijn een hormoon dat tijdens de zwangerschap wordt aangemaakt en dat de productie van schildklierhormoon verhoogt, ontsteking van de schildklier, of schildklierkanker. Een struma kan ook aanwezig zijn bij een pasgeborene als zijn of haar schildklier niet goed werkt voor de geboorte.
Welke factoren verhogen het risico op een struma?
Risicofactoren zijn onder andere:
- Vrouw zijn (vier keer zo vaak bij vrouwen als bij mannen)
- Ouder zijn dan 40 jaar
- Zwanger zijn of in de menopauze
- Een familiegeschiedenis van auto-immuunziekte of struma
- Als kind blootgesteld zijn aan straling of een bestraling van hals of borst hebben ondergaan
- Een jodiumarm dieet hebben
- Enkele medicijnen verhogen ook het risico op struma.
Hoe wordt een struma vastgesteld?
Iedereen kan op elk moment in zijn leven een struma krijgen. Een struma wordt vaak vastgesteld tijdens een lichamelijk onderzoek als uw arts een zwelling in uw hals voelt. Uw arts kan ook andere onderzoeken gebruiken om de oorzaak van de struma te achterhalen en om te zien hoe hinderlijk de struma is, zoals:
- Hormoontests om aan te tonen of uw schildklier onderactief (te weinig hormoon) of overactief (te veel hormoon) is
- Antibody tests voor de ziekte van Hashimoto en de ziekte van Graves (aandoeningen waarbij waarbij uw immuunsysteem uw schildklier aanvalt)
- Ultrasound om de grootte van uw schildklier te zien en of er knobbeltjes zijn
- Een schildklierscan met een radioactieve stof om een foto van uw schildklier te maken, vooral als uw schildklier overactief is (niet veilig als u zwanger bent of borstvoeding geeft)
- Andere scans (CT of MRI) van de hals om uw luchtpijp te controleren
- Een biopsie (waarbij een echografie en een naald worden gebruikt om een monster van uw schildklier te nemen voor onderzoek)
Als u een knobbel of zwelling in uw hals opmerkt, maak dan een afspraak met uw endocrinoloog om uw schildklier te beoordelen.
Wat is de behandeling van een struma?
De behandeling is afhankelijk van de oorzaak van het struma, de grootte ervan en uw klachten. Het doel van de behandeling is om het niveau van schildklierhormonen in het bloed te normaliseren (indien abnormaal), de grootte van uw schildklier te verminderen, de druksymptomen te verlichten, of het risico op schildklierkanker te verminderen. Als uw struma klein is en uw schildklier normale hoeveelheden schildklierhormoon aanmaakt, kan uw arts de struma in de loop van de tijd observeren in plaats van meteen met de behandeling te beginnen.
Mogelijke behandelingen omvatten:
- Medicijnen om het schildklierhormoongehalte in het bloed te normaliseren als u te weinig (onderactieve schildklier) of te veel (overactieve schildklier) aanmaakt
- Radioactief jodium voor overactieve schildklier. Als u zwanger bent, van plan bent in de nabije toekomst zwanger te worden of borstvoeding geeft, is dit niet de juiste behandeling voor u.
- Een operatie wordt zelden toegepast. Verwijdering van de gehele of een deel van de schildklier kan echter worden aanbevolen bij een grote struma, bij een struma dat ademhalings- of slikproblemen veroorzaakt, bij een hyperactieve schildklier, bij knobbeltjes, of bij schildklierkanker.
Vragen aan uw arts
- Wat is de oorzaak van mijn struma?
- Wat zijn mijn opties voor behandeling?
- Wat zijn de risico’s en voordelen van elke behandelingsoptie?
- Hoe lang heb ik behandeling nodig?