Onze wrokgevoelens kwetsen ons vaak meer dan dat ze anderen kwetsen. (www.BillionPhotos.com/)
Er is een citaat over wrokgevoelens dat van tijd tot tijd rondgaat in herstelkringen. Je hebt het waarschijnlijk wel eens gehoord.
“Wrok is als het innemen van vergif en wachten tot de ander sterft.”
Er zijn verschillende variaties op dit citaat. De bovenstaande wordt toegeschreven aan Malachy McCourt, terwijl ten minste één andere wordt toegeschreven aan Nelson Mandela. Maar uiteindelijk maakt het niet uit wie het het eerst zei, of zelfs wie het het best zei. Het is een feit dat onze wrok vergif voor ons is, en dat het ons veel meer kwaad zal doen dan het voorwerp van onze woede. Als we wrok koesteren, bewijzen we onszelf een slechte dienst. Vooral als we behoren tot degenen die lijden aan verslaving of alcoholisme.
Als verslaafden en alcoholisten zijn we heel bedreven in het vinden van redenen om te gebruiken. Onze wrok hoeft niet de belangrijkste van deze excuses te zijn, maar ze zullen vaak ergens in de buurt van de top van de lijst staan. Als we ze niet controleren, kunnen onze wrokgevoelens ons hele wezen verteren. Daarom moeten we leren inzien welke schade ze ons hebben berokkend. Als we ooit onze wrokgevoelens willen loslaten voordat ze ons onherstelbare schade berokkenen, dan moeten we ook leren hun wortels te beoordelen en nieuwe manieren ontdekken om ze los te laten, zodat we verder kunnen gaan en een nieuw gevoel van vrijheid in herstel kunnen ontdekken.
Wrokgevoelens zijn zelfvoorgeschreven vergif
Dit is in feite wat wrok is voor de verslaafde of alcoholist. (sfam_photo/)
Een artikel in Psychology Today bevat een anoniem stukje waarin de bovenstaande stelregel over wrokgevoelens verder wordt uitgewerkt. Deze komt iets minder vaak voor, maar de waarheid ervan is niet minder tastbaar.
“Op het moment dat je een persoon begint te haten, word je zijn slaaf. Hij beheerst je dromen, absorbeert je spijsvertering, berooft je van je gemoedsrust en je goede wil, en ontneemt je het plezier van je werk. Hij ruïneert je godsdienst en doet je gebeden teniet. Je kunt geen vakantie nemen zonder dat hij meegaat. Hij vernietigt je vrijheid van geest en achtervolgt je waar je ook gaat. Er is geen manier om te ontsnappen aan de persoon die je verafschuwt. Hij is bij je als je wakker bent. Hij dringt je privacy binnen als je slaapt. Hij is dicht bij je wanneer je in je auto rijdt en wanneer je aan het werk bent. Je kunt nooit efficiëntie of geluk hebben. Hij beïnvloedt zelfs de toon van uw stem. Hij eist dat u medicijnen neemt tegen indigestie, hoofdpijn en verlies van energie. Hij steelt zelfs je laatste moment van bewustzijn voordat je gaat slapen. Dus, als je een slaaf wilt zijn, koester dan je wrokgevoelens!”
De boodschap achter dit geschrift is heel duidelijk. Wrokgevoelens zijn in veel opzichten een verslaving op zich. Als we wrok koesteren, zijn we obsessief. Onze haat jegens anderen verteert ons volledig, en we zijn niet in staat aan veel anders te denken wanneer gedachten aan anderen in ons opkomen. Wrokgevoelens worden niet gemakkelijk losgelaten, vooral wanneer zij jarenlang zijn gekoesterd. Sommigen van ons koesteren wrok tegen familieleden, anderen koesteren hun grootste wrok tegen ex-geliefden, of zelfs tegen huidige geliefden. In sommige gevallen kunnen we zelfs wrok koesteren tegen mensen met wie we weinig contact hebben gehad. Soms hebben we het gevoel dat ze ons beconcurreren op het werk, of misschien hebben ze gewoon iets dat wij willen. Wat de oorzaak van onze wrok ook is, wij weten welke schade zij ons heeft berokkend door haar niet aflatende vermogen ons op elk moment in haar greep te houden.
Vergist u zich niet, onze wrok zal ons vernietigen als wij dat toelaten. Ze zullen ons wezen verteren, en niets achterlaten dan een schil van de mens die ooit in onze plaats stond. Daarom moeten we leren er op de juiste manier mee om te gaan, anders lopen we het risico een leven van ongelukkigheid te leiden, een leven van woede en haat waarin we geobsedeerd zijn door het zoeken van wraak op degenen van wie we denken dat ze ons kwaad hebben gedaan. Wrok is een van de grootste karaktergebreken van de verslaafde en de alcoholist, en het is een gebrek waarmee ieder van ons in zijn tijd zal worstelen.
De eerste stap om wrok los te laten is het ontdekken van de onderliggende oorzaak. De tweede stap is om ze eenvoudigweg los te laten. Dit klinkt in theorie misschien eenvoudig, maar in de praktijk kan het behoorlijk ingewikkeld zijn. Hopelijk zal het volgende advies je helpen om deze taak te volbrengen, zodat je verder kunt en van een gelukkiger leven kunt genieten onder de vlag van herstel. Als u niet in staat bent deze taak te volbrengen, dan kan de toekomst veel pijn in petto hebben als u uzelf blijft laten etteren in woede en haat.
De wortels van onze wrok ontdekken
Als we bereid zijn te kijken, zullen we er vaak achter komen dat onze wrok jegens anderen zijn wortels heeft in onze eigen daden, of zelfs in onze opvattingen over onszelf. (file404/)
Wanneer we proberen de wortels van onze wrok te ontdekken, zullen we bijna altijd op een feit stuiten dat ons tot in onze kern zal doen schudden als we er niet klaar voor zijn. Een diep onweerlegbare realiteit waar we ons niet op hebben voorbereid, laat staan dat we er in belangrijke zin mee te maken hebben. Dat feit is dit:
De oorzaak van onze wrok is, bijna 100% van de tijd, geworteld in onze eigen daden.
In de loop van de tijd hebben we veel grote overtredingen begaan tegen anderen (en tegen onszelf), en vaker wel dan niet hebben we geleefd om onze kippen thuis te zien komen om te roosteren. Het kan werk en oprechte inspanning vergen om onze eigen aandeel in onze wrokgevoelens te zien, maar ze zijn er bijna altijd. Door onze pogingen om ons leven onder controle te houden, hebben we veel kwaad in gang gezet dat ons is aangedaan. Wij hebben de volgende passage uit de Anonieme Alcoholisten al eerder geciteerd, in ons artikel over het ontstaan van bereidwilligheid, maar zij moet hier herhaald worden:
“Ieder mens is als een acteur die de hele show wil leiden; hij probeert altijd de lichten, het ballet, het decor en de rest van de spelers op zijn eigen manier te regelen. Als zijn regelingen maar zouden blijven staan, als de mensen maar zouden doen wat hij wil, zou de show geweldig zijn. Iedereen, inclusief hijzelf, zou tevreden zijn. Het leven zou prachtig zijn. In zijn pogingen om deze regelingen te treffen, kan onze acteur soms heel deugdzaam zijn. Hij kan vriendelijk zijn, attent, geduldig, vrijgevig; zelfs bescheiden en zelfopofferend. Aan de andere kant kan hij gemeen, egoïstisch, egoïstisch en oneerlijk zijn. Maar, zoals bij de meeste mensen, is de kans groter dat hij gevarieerde trekken vertoont.
Wat gebeurt er meestal? De show komt er niet erg goed vanaf. Hij begint te denken dat het leven hem niet goed behandelt. Hij besluit zich meer in te spannen. Hij wordt, bij de volgende gelegenheid, nog veeleisender of gracieuzer, al naar gelang het geval. Toch bevalt het stuk hem niet. Hij geeft toe dat hij misschien een beetje schuld heeft, maar hij is er zeker van dat andere mensen meer schuld hebben. Hij wordt boos, verontwaardigd, heeft zelfmedelijden. Wat is zijn fundamentele probleem? Is hij in werkelijkheid niet een egoïst, zelfs wanneer hij vriendelijk probeert te zijn? Is hij niet het slachtoffer van het waanidee dat hij voldoening en geluk uit deze wereld kan halen als hij het maar goed doet? Is het niet duidelijk voor de rest van de spelers dat dit de dingen zijn die hij wil? En is het niet zo dat ieder van hen zich door zijn toedoen wil wreken en alles uit de show wil halen wat er te halen valt? Is hij niet, zelfs in zijn beste momenten, een producent van verwarring in plaats van harmonie?”
Met andere woorden, wij zullen dikwijls veroorzaken dat anderen zich tegen ons keren, zelfs wanneer wij dat niet bedoelen. Dit is eenvoudigweg het lot waartoe wij ons hebben laten verleiden toen wij de beslissing namen ons leven over te geven aan drugs en alcohol. We gingen om met de verkeerde mensen, met mensen die egoïsme boven het welzijn van anderen stelden. Vaak werden we zelf zulke mensen, en maakten veel vijanden in het proces.
Dan zijn er tijden waarin we technisch gezien geen rol hebben gespeeld in onze wrok. Ons werd leed aangedaan dat wij niet hadden uitgelokt. Maar zelfs dan lieten we onze wrok voortwoekeren. We stonden onszelf toe er bij stil te blijven staan, in plaats van ze te verwerken en op een gezonde manier verder te gaan. Hoewel dit ons vergeven moet worden, moeten we ons niet langer bij dit lot neerleggen. Het is tijd om verder te gaan. Het is tijd om het genezingsproces te beginnen.
Letting Go of Them Before They Kill Us
Wanneer we onze wrokgevoelens loslaten, stellen we onszelf in staat om innerlijke vrede te vinden. (Anna Omelchenko/)
Als je ooit je wrokgevoelens wilt loslaten voordat ze je onherstelbare schade berokkenen, moet je je herinneren waar je mee te maken hebt. Je moet onthouden dat wrokgevoelens niets anders zijn dan een andere vorm van verslaving, en dat je dwangmatige verlangen om stil te staan bij het verleden niets zal doen om het te veranderen. Je moet ook de rol accepteren die jij hebt gespeeld in deze wrokgevoelens, want dit is een belangrijke stap naar het voor eens en voor altijd loslaten ervan. Zonder deze eerste stappen is elke hoop op het loslaten van onze wrok zo goed als verloren.
We moeten ook een punt van aanvaarding bereiken als het gaat om het besef dat er bepaalde dingen in het leven zijn die we eenvoudigweg niet kunnen veranderen. Degenen aan wie u aanstoot neemt, beseffen misschien niet dat u vindt dat zij u kwaad hebben gedaan. En als ze het wel beseffen, hebben ze er misschien geen spijt van. Hoewel het gemakkelijk kan zijn onszelf te vermaken met het idee dat we dingen kunnen veranderen door een confrontatie, is dat niet altijd het geval. In feite kunnen deze confrontaties vaak beter uit de weg worden gegaan.
Door onze kwetsbaarheid toe te geven, ontdekken wij onze werkelijke kracht. Als wij in staat zijn de schade te erkennen die onze wrokgevoelens ons hebben berokkend, hebben wij een veel betere kans om ze in de toekomst te overwinnen. Als we echter vasthouden aan het illusoire geloof dat we op een dag het onrecht dat ons is aangedaan zullen wreken, kunnen we voorgoed in onze wrok blijven hangen. Dit zal onze geest en onze geest blijven vergiftigen, onze positieve psychische energie wegzuigen en ons beroofd achterlaten van de goedheid in onszelf. Dit is geen manier om te leven.
Houd de Twaalf Stappen in gedachten bij het ondernemen van deze onderneming. Denk aan Stap Eén, waarin wordt opgemerkt dat elke verslaving – ook onze verslaving aan onze wrok – ons machteloos en onbeheersbaar maakt. Bedenk ook dat de Twaalf Stappen van ons verlangen dat we een morele inventaris van onszelf opmaken. Onze wrokgevoelens moeten in deze morele inventaris worden opgenomen, en we moeten ons best doen om het goed te maken wanneer we in staat zijn ons aandeel te zien in de wrokgevoelens die ons de meeste schade berokkenen. Het zal enige opmerkzaamheid vergen om dit stadium van ons stappenwerk te bereiken en te voltooien, maar het zal het gevoel van bevrijding dat we ervaren als deze stappen eenmaal zijn ondernomen, waard zijn.
Vergeving is hier de sleutel. Als wij degenen die ons onrecht hebben aangedaan kunnen vergeven, ongeacht of zij al dan niet bereid zijn ons op hun beurt te vergeven, dan kunnen wij boven de wrok uitstijgen die ons zo lang heeft vergiftigd en leren een betere manier van leven te omhelzen. Het is zo vaak verleidelijk om niet de grotere persoon te zijn. Het is verleidelijk om ons te verlagen tot het niveau van degenen die ons in het verleden hebben gekwetst. Maar daar bereik je weinig mee. Naast de wrok tegen anderen, zullen we vaak eindigen met wrok tegen onszelf voor ons eigen falen om de moreel hoogstaande mensen die we onszelf weten te zijn.
Als je de schade die wrok veroorzaakt in je leven kunt herkennen, erkennen hun wortels in je eigen daden, en leren om ze los te laten dienovereenkomstig, zul je grote stappen zetten in de richting van herstel. Nog belangrijker, je zult grote stappen zetten in de richting van het bereiken van innerlijke vrede in het algemeen. Je wrokgevoelens hebben je al veel te lang vergiftigd. Sta niet toe dat ze nog langer het beste van je krijgen. Begin ze vandaag nog los te laten.