Achtergrond: Er zijn weinig gegevens over het levenslange risico op het ontwikkelen van een verminderd glucosemetabolisme, inclusief prediabetes, en ook weinig gegevens over het risico op uiteindelijke progressie van prediabetes naar diabetes en voor het starten van een insulinebehandeling bij patiënten met diabetes die nog niet eerder werden behandeld. Wij wilden het levenslange risico berekenen van het volledige scala van glucosestoornissen, van normoglykemie tot prediabetes, type 2-diabetes en uiteindelijk insulinegebruik.
Methoden: In deze prospectieve cohortanalyse op bevolkingsniveau gebruikten we gegevens van de Rotterdam Studie op bevolkingsniveau. Wij identificeerden diagnostische gebeurtenissen aan de hand van huisartsendossiers, ontslagbrieven van ziekenhuizen, gegevens over apotheekverstrekking en serum nuchtere glucosemetingen die bij bezoeken aan het studiecentrum (Rotterdam, Nederland) werden uitgevoerd. Normoglykemie, prediabetes en diabetes werden gedefinieerd op basis van de WHO-criteria voor nuchtere glucose (normoglykemie: ≤6-0 mmol/L; prediabetes: >6-0 mmol/L en <7-0 mmol/L; en diabetes ≥7-0 mmol/L of gebruik van een glucoseverlagend geneesmiddel). Wij berekenden het levenslange risico met behulp van een aangepaste versie van de overlevingsanalyse, gecorrigeerd voor het concurrerende risico op overlijden. We hebben ook het levenslange risico geschat op progressie van prediabetes naar openlijke diabetes en van diabetes zonder insulinebehandeling naar insulinegebruik. Bovendien berekenden we het aantal jaren geleefd met een gezond glucosemetabolisme.
Bevindingen: We gebruikten gegevens van 10 050 deelnemers aan de Rotterdam Studie. Gedurende een follow-up van 14-7 jaar (tussen 1 april 1997 en 1 januari 2012), ontwikkelden 1148 deelnemers prediabetes, 828 ontwikkelden diabetes, en 237 begonnen met insulinebehandeling. Op de leeftijd van 45 jaar was het resterende levenslange risico 48-7% (95% CI 46-2-51-3) voor prediabetes, 31-3% (29-3-33-3) voor diabetes, en 9-1% (7-8-10-3) voor insulinegebruik. Bij personen van 45 jaar was het levenslange risico om van prediabetes over te gaan naar diabetes 74-0% (95% CI 67-6-80-5), en 49-1% (38-2-60-0) van de personen met openlijke diabetes op deze leeftijd begon met insulinebehandeling. De levenslange risico’s namen af met toenemende leeftijd, maar namen toe met toenemende BMI en tailleomtrek. Gemiddeld leefden personen met ernstige obesitas 10 jaar minder zonder glucosestoornis in vergelijking met personen met normaal gewicht.
Interpretatie: Een verstoord glucosemetabolisme is een aanzienlijke last voor de volksgezondheid, en onze bevindingen benadrukken de noodzaak van effectievere preventiestrategieën, die zo vroeg mogelijk in het leven van een persoon moeten worden geïmplementeerd. Het aanzienlijke levenslange risico van prediabetes en diabetes bij magere mensen ondersteunt ook de beheersing van risicofactoren bij niet-obese mensen.
Financiering: Erasmus MC en Erasmus Universiteit Rotterdam; Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek; Nederlandse Organisatie voor Gezondheidsonderzoek en -ontwikkeling; Onderzoeksinstituut voor Ouderenziekten; Nationaal Genomics Initiatief; Nederlands Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap; Nederlands Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport; Europese Commissie; en Gemeente Rotterdam.