Acne en ik kennen elkaar al heel lang. Net als de meeste tieners had ik acne, maar het was nooit uit de hand gelopen. Ik had ongeveer elke week wel een puistje, en misschien elke twee maanden een of twee cystische puistjes. Het enige probleem? Bijna elk puistje, groot of klein, liet bruine vlekken achter op mijn gebruinde huid, die vatbaar is voor hyperpigmentatie. Zelfs als ik ze niet uitdeukte, maar ze zelf liet genezen, kwamen de vlekken toch weer naar boven. Tegen de tijd dat ik 19 was, waren mijn wangen behoorlijk bedekt met post-acne hyperpigmentatie.
LEES MEER: Versla de menigte bij deze 5 must-try plekken in het CBD en 4 snelle manieren om je hoofdhuid te verzorgen
Ontdekken van acne bij volwassenen
Helaas bleef mijn tieneracne tot ver in mijn twintiger jaren bestaan en verergerde het. Ik had altijd minstens 3-4 actieve puistjes op elke wang, en de sporen die door eerdere puistjes waren achtergelaten, maakten mijn huid nog erger.
Ik deed alles wat ik kon om ervoor te zorgen dat mijn huid schoon was; ik verschoonde mijn beddenlakens en kussenslopen 3 keer per week, ik raakte mijn gezicht niet onnodig aan, hield mijn haar uit mijn gezicht en verwijderde altijd mijn make-up voordat ik naar bed ging, maar niets hielp. De puistjes bleven maar komen, en de vlekken werden alleen maar erger. Ik probeerde zelfs tot 3 liter water per dag te drinken, zonder resultaat, behalve meer bezoekjes aan het toilet.
Toen ik 22 was, besloot ik medische hulp te zoeken. Ik bezocht tal van dermatologen, probeerde chemische peelings, topische vitamine A, orale en topische antibiotica en zelfs anticonceptie, wat allemaal tot op zekere hoogte hielp, maar het stopte de puistjes nooit helemaal. Mijn teint was nog steeds bezaaid met donkere vlekken. Het enige waardoor ik me beter voelde over mijn huid was make-up, die ik zwaar gebruikte om alle bruine vlekken op mijn huid te verdoezelen.
Het laatste redmiddel
Nadat ik vier jaar lang te kampen had met steeds terugkerende acne, zei mijn dermatoloog (die eerlijk gezegd net zo geïrriteerd leek als ik) dat ik moest overwegen isotretinoïne (ook bekend als Accutane) oraal in te nemen. Op dat moment was ik al jaren haar kliniek in en uit geweest: Laat je behandelen voor acne. Acne neemt af. Chemische peeling. De vlekken verdwijnen. Puistjes verschijnen weer na 2 maanden. Herhaal.
Natuurlijk had ik al eerder van Accutane gehoord, toen ik door verschillende online forums scrolde op zoek naar de nieuwste “acne-kuur” die beschikbaar was. Het werkte door de talgproductie te verminderen en verstopte poriën te voorkomen. De belangrijkste reden waarom ik het had vermeden, was omdat Accutane een lange lijst van milde tot ernstige bijwerkingen had, variërend van droogheid en lusteloosheid, tot depressie en misvormingen bij ongeboren kinderen.
Daarom wordt Accutane vaak alleen voorgeschreven als laatste redmiddel voor de huid die extreme of terugkerende acne heeft.
Een weloverwogen beslissing nemen
Mijn dermatoloog legde me alles uit wat ik moest weten: Ik moest de eerste 3 maanden maandelijks mijn bloed laten controleren om er zeker van te zijn dat de medicatie geen invloed had op mijn bloedbeeld, leverfunctie en serum lipiden. Bovendien moest ik een formulier ondertekenen waarin stond dat ik niet zwanger was en een of andere vorm van anticonceptie gebruikte.
Ze gaf me ook leesmateriaal om er zeker van te zijn dat ik op de hoogte was van alle mogelijke bijwerkingen, en gaf me een week om erover na te denken. Toen ik er eenmaal klaar voor was, maakte ik een afspraak voor mijn eerste bloedonderzoek (dit wordt gebruikt als basis om de resultaten van latere bloedonderzoeken mee te vergelijken) en kreeg ik mijn eerste recept.
Mijn Accutane-reis van 6 maanden
Ik begon met een dosis van 20 mg per dag, die na 2 maanden geleidelijk werd verhoogd tot 30 mg. Ik gaf ongeveer $150 per maand uit aan de medicatie, bloedtesten en consultatiekosten niet meegerekend.
De bijwerkingen die ik vrijwel onmiddellijk opmerkte, waren extreem droge lippen en ogen. Ik heb geïnvesteerd in een voedende lippenbalsem, en heb overal oogdruppels bij me. Omdat ik contactlenzen draag, was de droogheid van de ogen bijzonder moeilijk te verhelpen. Ik moest het dagelijks gebruik van contactlenzen beperken tot 8 uur, anders werden mijn ogen ondraaglijk oncomfortabel.
Dan was er nog de lusteloosheid. Toen ik met de medicatie begon, nam ik mijn pillen ’s avonds in, na het eten. Dit leidde ertoe dat ik me elke ochtend extreem uitgeput voelde. Om dit tegen te gaan, begon ik mijn medicijnen direct na de lunch in te nemen. Dat verbeterde de ochtendlijke lusteloosheid een beetje.
Natuurlijk merkte ik ook positieve effecten. Mijn huid was veel minder vet, en de meeste van mijn puistjes verdwenen volledig rond de 2 maanden. Tegen de 4e maand was mijn huid helderder dan ooit en kreeg ik complimenten over hoe goed mijn huid eruit zag. Tegen het einde van mijn kuur zag mijn huid er stralend, egaal en bijna porievrij uit. Voor het eerst in jaren werd ik wakker zonder me zorgen te maken of er ’s nachts een nieuw puistje was uitgelopen.
Post-Accutane huid
Nadat mijn kuur was afgelopen, begon ik met het gebruik van verhelderende huidverzorging om overgebleven donkere vlekken te vervagen. Omdat de medicatie mijn huid ook iets droger maakte, investeerde ik ook in gezichtsoliën om mijn huid vol en gehydrateerd te houden. Nu, precies een jaar na het einde van mijn kuur, ziet mijn huid er nog steeds goed uit. Ze is stralend, puistjesvrij en glad. Ik krijg nu zelfs regelmatig complimenten over mijn huid, iets wat zelden gebeurde voordat ik Accutane ging gebruiken.
Al met al was het het voor mij waard. Ik voel me niet langer onzeker over mijn huid, en ik heb niet meer de behoefte om elke keer als ik het huis verlaat een hoop make-up op te doen, iets waarvan ik nooit had gedacht dat ik het ooit zou meemaken!
Note van de schrijver: Accutane is een medicijn dat alleen door een arts kan worden toegediend, en de bijwerkingen verschillen van persoon tot persoon. Dit verhaal vervangt niet een medisch consult met een gekwalificeerde medische professional.