Moet ik mijn vriend vertellen dat ik van hem houd, ook al ga ik verhuizen?

Brandy Jensen, de Power-redacteur van The Outline, heeft in haar leven veel fouten gemaakt. Heeft ze daarvan geleerd en is ze daardoor wijzer geworden? Hahaha oh gossie nee. Maar het geeft haar wel de unieke kwalificatie om je te vertellen wat je niet moet doen – want ze heeft het waarschijnlijk wel gedaan.

Dear Fuck-Up,

Vorig november heb ik een baan geaccepteerd die in september zal beginnen in een stad zes uur verderop. In november begon ik ook uit te gaan met een geweldige jongen… in de stad waar ik nu woon. Ik wil beginnen met te zeggen dat ik deze baan al jaren wil en dat ik er super blij mee ben. Maar nu ben ik verliefd geworden, per ongeluk.

Het is pas drie maanden, maar het is ons beiden pijnlijk duidelijk geworden dat we halsoverkop verliefd zijn. En dat is balen. We zijn zeker vrij jong – ik ben 22 en hij is 24 – maar ik heb nog nooit zo’n gezonde relatie gehad. We communiceren goed, ik ben voorgesteld aan zijn ouders, en hij heeft enkele van mijn gekozen familieleden ontmoet. Dating hem is fucking awesome, maar ik ben bummed over de toekomst.

We besloten al vrij vroeg dat we niet van plan waren om de relatie na mijn vertrek voort te zetten, omdat op onze leeftijden, lange afstand lijkt het niet de moeite waard voor ons. Dit heeft geleid tot een gebrek aan labels en exclusiviteit, die ook zijn begonnen om me bum out, ook al op dit punt de beide van ons alleen zien elkaar. We noemen elkaar letterlijk “geen vriendje” en “geen vriendin”. Maar elke dag die ik met hem doorbreng geloof ik minder en minder in de beslissing om deze relatie een vervaldatum te geven. Zijn laatste relatie duurde drie jaar, waarvan de laatste acht maanden op afstand. Hij en zijn ex hadden een vriendschappelijke breuk die neerkwam op het feit dat de afstand te moeilijk was en het niet waard voor hen. Die breuk gebeurde ongeveer een jaar geleden, en hij is nog steeds volledig tegen lange-afstandsrelaties.

Ik ga in juli voorgoed de stad uit en ik heb geen idee wat ik moet doen. Ik weet dat ik van hem hou, maar ik ben bang om het hem te vertellen vanwege het gebrek aan “ernst” dat we aan onze relatie hebben gehecht. Moet ik de relatie nu beëindigen om mezelf te beschermen tegen de dreigende hartbreuk? Of moet ik hem blijven zien in de hoop dat hij van gedachten verandert over een LDR? Wat is de oplossing voor deze klote situatie, als er al een is?

Lieve een mede fuck-up te helpen die de eerste goede jongen waar ze mee is geweest niet op wil geven.

Met vriendelijke groet,

De “Niet-vriendin”

Geachte Niet-vriendin,

Ik had een etentje met een goede vriendin een paar weken geleden, en we hadden het over een van de fundamentele verschillen tussen ons. Namelijk dat zij het moeilijk vindt tot op het punt van onverdraaglijk om romantische gevoelens op te biechten waarvan ze niet zeker is dat ze wederzijds zijn, terwijl ik maar al te bereid ben om mezelf te vernederen op de off kans dat mijn genegenheid zou kunnen worden teruggegeven. Wat ik me realiseerde is dat de meeste mensen op een bepaald moment voor een keuze komen te staan als ze beseffen dat ze verliefd zijn – we moeten kiezen tussen waardigheid en zekerheid.

Ik ben vaak jaloers op mijn waardige vriendin, die ’s nachts niet wakker wordt gehouden door plotselinge en onbedoelde herinneringen aan de sms’jes die ze stuurde, of de smoesjes die ze in ruil daarvoor aanbood. Ze bloost niet van schaamte als het langzaam tot haar doordringt dat “Ik ben niet in een goede plaats voor een relatie” betekent “Ik zal nooit in een goede plaats zijn voor een relatie met jou.” Door niet op een ledemaat te gaan, hoeft ze niet het gevoel met zich mee te dragen dat er één onder je kraakt.

Ik moet leven met die wetenschap, die op zijn eigen manier verschrikkelijk is, maar ik kies toch elke keer voor weten, want niet weten houdt je ’s nachts toch wakker, al is het maar om andere redenen. Tenminste, dat is wat ik mezelf graag wijsmaak, aangezien ik nooit een andere manier heb gevonden om te zijn. Ik denk dat jij het ook wilt weten, en er is maar één manier om zeker te zijn.

Het niet willen zijn van een lange-afstandsrelatie is een geldige manier voor je niet vriendje om zich te voelen, maar zes uur rijden is geen ander land, en je vraagt niets onredelijks. Je houdt van hem, deze relatie is goed en voedend en maakt je gelukkig, dus je zou graag willen dat het op nieuwe voorwaarden verdergaat, gezien hoe je gevoelens zich ontwikkeld hebben. Het begin van een relatie is geen contract, en je liegt zowel tegen hem als tegen jezelf als je blijft doen alsof wat je drie maanden geleden zei dat je wilde, ook is wat je nu wilt.

Dus begin eerlijk te zijn. Het kan een marteling zijn om te horen dat hij heel blij is dat deze relatie een einddatum heeft, maar je martelt jezelf nu duidelijk door in dit soort limbo te bestaan. Er is zoveel dat de wereld ons ontzegt, ontzeg jezelf niet de kans om te hebben wat je wilt.

Love,
A Fuck-Up

Heb je een vraag voor A Fuck-up? Email [email protected]