- Darkfield Digital Image Gallery
- Parenchyma Abscission Layer
- Vragen of opmerkingen? Stuur ons een e-mail.
- © 1995-2021 door Michael W. Davidson en The Florida State University. Alle rechten voorbehouden. Afbeeldingen, grafieken, software, scripts of applets mogen op geen enkele manier gereproduceerd of gebruikt worden zonder toestemming van de rechthebbenden. Gebruik van deze website betekent dat u akkoord gaat met alle wettelijke voorwaarden die door de eigenaren zijn opgesteld.
- Deze website wordt onderhouden door onsGraphics & Web Programming Teamin samenwerking met Optical Microscopy van hetNational High Magnetic Field Laboratory.
- Laatste wijziging vrijdag, 13 nov 2015 om 02:19 PM
- Toegangscijfer sinds 17 september 2002: 19493
- Bezoek de website van onze partner in inleidend microscopie onderwijs:
Darkfield Digital Image Gallery
Parenchyma Abscission Layer
De abscissielaag, een barrière van dunwandige parenchymcellen, ontwikkelt zich over de stengel (of bladsteel) aan de basis van een blad, bloem of vrucht wanneer deze het moment nadert dat hij van een plant valt. Absplijting is het proces dat moet worden herkend voor het creëren van de prachtige herfstkleuren van loofbomen in gematigde streken, en deze gespecialiseerde laag fungeert als het breekpunt voor het scheiden van de plant van zijn eindaanhangsels.
Bekijk een beeld met hoge vergroting van de parenchym-abscissielaag.
Loofveroudering, verwelking van bloemen en rijping van vruchten zijn afhankelijk van abscissie, die in gang wordt gezet door planthormonen. De abscissielaag bestaat uit minuscule buisjes die zijn ontworpen om water naar het blad, de bloem of de vrucht te transporteren en koolhydraten naar de boom terug te voeren. In de herfst scheiden de cellen in de abscissie een wasachtige substantie (suberine) af en beginnen op te zwellen, waardoor de hoeveelheid voedingsstoffen en water die door de buisjes stromen, afneemt. Zonder verse grondstoffen kunnen de bladeren geen chlorofyl produceren en de groene kleur, die de bomen de hele lente en zomer domineert, vervaagt om de oranje en felgele kleuren van eerder gemaskeerde pigmenten te onthullen. Elk blad kan gedurende verschillende perioden van het jaar een verscheidenheid van verschillende kleuren vertonen alvorens uiteindelijk alle reserves zijn uitgeput en van de boom vallen. De kleurverandering wordt veroorzaakt door interne veranderingen die optreden tussen de variërende hoeveelheden van verschillende pigmenten.
De fotoperiode (de lengte van de nacht) en de temperatuur activeren veranderingen in de abscissielaag, die een breed spectrum van bladkleuren opleveren, variërend van geel tot rood. In feite houden stadsbomen die worden beïnvloed door de straling van straatverlichting hun bladeren langer dan dezelfde soorten die in een donkerdere, landelijke omgeving staan. Een strenge vorst kan verhinderen dat een blad zijn natuurlijke cyclus voltooit en er gewoon toe leiden dat het afsterft en bruin wordt. In de herfst verdwijnt de abscissielaag, verzwakt door polysacchariden die door enzymen worden gehydrolyseerd, en blijven alleen de transportbuizen over om het blad, de bloem of de vrucht aan de stengel vast te houden. Er groeit een beschermend litteken, zodat ziekteverwekkers en plagen de plant niet kunnen binnendringen. Als de wind en het gewicht van de lading de kracht van de buisjes te boven gaan, breken de buisjes spoedig en valt het blad, de bloem of het fruit op de grond.
Ethyleen, het enige gasvormige plantenhormoon, is verantwoordelijk voor de rijping van vruchten, de remming van de groei, het afsterven van bladeren en de veroudering. Transporteurs van produkten hebben de eigenschappen van ethyleen uitgebuit om onrijp fruit te verschepen en het tijdens het transport kunstmatig te laten rijpen met gesynthetiseerd gas in pakhuizen, treinwagons, scheepsruimen en koelwagens, waardoor rijp, maar niet verrot of gekneusd fruit op de markt wordt gegarandeerd. Evenzo worden auxines, een andere klasse plantenhormonen (waaronder indool-3-azijnzuur), op fruitbomen gesproeid om de vruchtzetting vanuit de bloemen op gang te brengen en te synchroniseren en de verliezen als gevolg van voortijdig afvallen te beperken door de vorming van de abscissielaag te remmen.
Samenstellende auteurs
Cynthia D. Kelly, Thomas J. Fellers en Michael W. Davidson – National High Magnetic Field Laboratory, 1800 East Paul Dirac Dr., The Florida State University, Tallahassee, Florida, 32310.
Terug NAAR DE DARKFIELD IMAGE GALLERY
Terug NAAR DE DIGITALE IMAGE GALLERY