Myocardiale bedwelming

In de cardiologie is verdoofd myocardium een toestand waarin een bepaald deel van het myocard (overeenkomend met een gebied van een belangrijke coronaire occlusie) een vorm van contractiele afwijking vertoont. Dit is een segmentale disfunctie die aanhoudt gedurende een variabele periode, ongeveer twee weken, zelfs nadat de ischemie is opgeheven (bijvoorbeeld door angioplastiek of coronaire bypassoperatie). In deze situatie keert de myocardiale bloedstroom (MBF) weliswaar terug naar normaal, maar is de functie nog gedurende een variabele periode verminderd.

Cardiologie

Myocardiale stunning is de reversibele vermindering van de functie van de hartcontractie na reperfusie die niet wordt veroorzaakt door weefselschade of verminderde bloedstroom.

Nadat volledige ischemie optreedt, schakelt het myocard onmiddellijk over van aërobe glycolyse naar anaërobe glycolyse, wat resulteert in het verminderde vermogen om energierijke fosfaten zoals ATP en creatininefosfaat te produceren. Op dit punt resulteert het gebrek aan energie en de ophoping van lactaat in het stopzetten van de contractie binnen 60 seconden na ischemie (d.w.z. vaatafsluiting). Hierna volgt een periode van “myocardiale bedwelming”, waarin omkeerbare ischemische schade optreedt. Ongeveer 30 minuten na het begin van de totale ischemie wordt de schade onomkeerbaar, waarmee een einde komt aan de fase van myocardiale bedwelming.

Clinische situaties van bedwelmd myocard zijn:

• acuut myocardinfarct (AMI)
• na percutane transluminale coronaire angioplastiek (PTCA)
• na hartchirurgie
• ‘neurogeen’ bedwelmd myocard na een acute cerebrovasculaire gebeurtenis zoals een subarachnoïdale bloeding
• bij patiënten die chronische hemodialyse ondergaan, kan chronische myocardiale bedwelming leiden tot hartfalen