Nicaragua

Wat is het percentage kindhuwelijken? Hoe groot is het probleem van het kindhuwelijk?

35% van de vrouwen in Nicaragua is getrouwd of heeft een verbintenis voor hun 18e verjaardag en 10% voor de leeftijd van 15.

Terwijl het aantal gevallen van kind, vroeg huwelijk en gedwongen huwelijk (CEFMU) de afgelopen 25 jaar geleidelijk is afgenomen, is Nicaragua nog steeds het land met het op een na hoogste percentage in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied.

19% van de mannen in Nicaragua is getrouwd of heeft een verbintenis voor de leeftijd van 18 jaar, waardoor Nicaragua het land is met de op een na hoogste prevalentie van CEFMU onder jongens en adolescenten wereldwijd.

Het is gebruikelijk voor adolescente meisjes om verbintenissen aan te gaan met adolescente jongens van dezelfde leeftijd. Dergelijke verbintenissen worden als normaal beschouwd en worden meestal niet gemeld.

Zijn er landspecifieke drijfveren voor kindhuwelijken in dit land?

Kinderhuwelijken en -verbondenheid, vroeg en gedwongen (CEFMU) worden gedreven door genderongelijkheid en de overtuiging dat vrouwen en meisjes op de een of andere manier inferieur zijn aan mannen en jongens. In Nicaragua wordt CEFMU ook gedreven door:

• Onderwijsniveau: Meisjes en adolescenten zonder onderwijs of met alleen basisonderwijs lopen een groter risico om voor hun 18e een verbintenis aan te gaan. Velen voelen zich beperkt door de overtuiging dat onderwijs voor meisjes en adolescenten geldverspilling is omdat ze uiteindelijk toch een verbintenis zullen aangaan of zwanger zullen worden.
• Armoede: Veel meisjes en adolescenten worden gedwongen tot huwelijken/verbonden omdat hun families het financieel moeilijk hebben en daar geld voor terug kunnen krijgen. Uit een onderzoek uit 2015 blijkt echter dat slechts één op de vijf meisjes en adolescenten van mening is dat het jong aangaan van een verbintenis daadwerkelijk helpt om de financiële lasten van een gezin te verlichten.
• Gendernormen: Meisjes en adolescenten hebben te weinig keuze en controle over beslissingen over het huwelijk, en hebben beperkt vertrouwen om zorgen aan te kaarten bij hun familie of gemeenschap.
• Gender Based Violence: Sommige meisjes en adolescenten in Nicaragua overwegen in een vakbond te stappen om te ontsnappen aan dreigingen van seksuele intimidatie en geweld binnen hun huis, op school en in openbare plaatsen.
• Adolescent zwangerschap: Nicaragua heeft het op een na hoogste vruchtbaarheidscijfer onder adolescenten in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied en bijna 30% van de meisjes en adolescenten die in een vroege unie gingen, werd binnen hetzelfde jaar zwanger. Een UNFPA-studie uit 2019 vond een directe en hoge correlatie tussen zwangerschap en vroege unies onder Nicaraguaanse meisjes en adolescenten.
• Politieke instabiliteit en gedwongen verplaatsing: Politieke onrust in Nicaragua sinds april 2018 heeft ertoe geleid dat meer dan 100.000 Nicaraguanen geweld en mensenrechtenschendingen zijn ontvlucht, de meerderheid naar het naburige Costa Rica. Humanitaire omstandigheden verergeren de armoede, de onveiligheid en het gebrek aan toegang tot diensten zoals onderwijs, factoren die allemaal de CEFMU aanjagen. Hoewel ongelijkheid tussen mannen en vrouwen zowel in stabiele als in crisissituaties een hoofdoorzaak is van CEFMU, zien gezinnen het in tijden van crisis vaak als een manier om het hoofd te bieden aan grotere economische tegenspoed en om meisjes en adolescenten te beschermen tegen toenemend geweld. Hoewel we geen gegevens hebben over het effect van deze crisis op CEFMU onder Nicaraguaanse meisjes en adolescenten, blijkt uit gegevens uit andere contexten dat ontheemding hen een verhoogd risico op CEFMU oplevert.

Waar heeft dit land zich toe verbonden?

Nicaragua heeft zich ertoe verbonden het kinderhuwelijk, het huwelijk op jonge leeftijd en het gedwongen huwelijk tegen 2030 uit te bannen, in overeenstemming met doelstelling 5.3 van de Duurzame Ontwikkelingsdoelen.

Nicaragua was mede-indiener van de resoluties van de Algemene Vergadering van de VN van 2013 en 2014 over kinderhuwelijken, huwelijken op jonge leeftijd en gedwongen huwelijken, en de resolutie van de Mensenrechtenraad van 2013 over kinderhuwelijken, huwelijken op jonge leeftijd en gedwongen huwelijken.

Nicaragua ratificeerde in 1990 het Verdrag inzake de rechten van het kind, dat een minimumleeftijd van 18 jaar voor het huwelijk vaststelt, en in 1981 het Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen, dat staten verplicht vrije en volledige toestemming voor het huwelijk te waarborgen.

Tijdens zijn universele periodieke doorlichting van 2014 steunde Nicaragua aanbevelingen om ervoor te zorgen dat kinderhuwelijken onmiddellijk worden aangepakt door de minimumleeftijd voor het huwelijk gelijk te maken voor vrouwen en mannen. Tijdens zijn universele periodieke toetsing van 2019 stemde Nicaragua ermee in de aanbevelingen te herzien om de inspanningen ter voorkoming en bestrijding van alle schadelijke praktijken tegen vrouwen en meisjes, met inbegrip van kind-, vroeg- en gedwongen huwelijken, te versterken.

Nicaragua is als lid van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) gebonden aan het Inter-Amerikaanse Stelsel van Mensenrechten, dat het recht van mannen en vrouwen van huwbare leeftijd om te trouwen erkent en regeringen oproept om het antwoord te versterken om gendergerelateerd geweld en discriminatie aan te pakken, waaronder vroege, gedwongen en kinderhuwelijken en -unies vanuit een perspectief dat evoluerende capaciteiten en progressieve autonomie respecteert.

Nicaragua ratificeerde in 1995 het Inter-Amerikaanse Verdrag inzake de voorkoming, bestraffing en uitbanning van geweld tegen vrouwen (bekend als het Verdrag van Belém do Pará). In 2016 heeft het follow-upmechanisme voor het Verdrag van Belém do Pará (MESECVI) de staten die partij zijn aanbevolen om wetten en praktijken te herzien en te hervormen om de minimumleeftijd voor het huwelijk voor vrouwen en mannen te verhogen tot 18 jaar.

Nicaragua heeft, als lid van de Economische Commissie voor Latijns-Amerika en het Caribisch gebied van de VN (ECLAC), in 2013 de Consensus van Montevideo over bevolking en ontwikkeling aangenomen, waarin de noodzaak wordt erkend om de hoge niveaus van adolescentenzwangerschappen in de regio aan te pakken als gewoonlijk geassocieerd met het gedwongen huwelijk van meisjes. In 2016 werd ook de strategie van Montevideo voor de uitvoering van de regionale genderagenda goedgekeurd door de ECLAC-landen. Deze Agenda omvat toezeggingen die de regeringen de afgelopen 40 jaar tijdens de Regionale Vrouwenconferenties in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied hebben gedaan met betrekking tot de rechten en autonomie van vrouwen en gendergelijkheid. De Agenda bevestigt opnieuw het recht op een leven vrij van alle vormen van geweld, met inbegrip van gedwongen huwelijken en samenwoning voor meisjes en adolescenten.

Nicaragua is een partnerland van het wereldwijde partnerschap voor onderwijs (GPE).

Wat is het minimale wettelijke kader rond het huwelijk?

Een nieuwe gezinswet in 2014 verhoogde de wettelijke minimumleeftijd voor het huwelijk naar 18 jaar voor meisjes en jongens.

Wettelijke vertegenwoordigers van meisjes en jongens kunnen hen echter toestemming geven om op 16 of 17 jaar te trouwen. Als hier een conflict mee is, wordt dit opgelost via de rechter in samenwerking met het Landelijk Parket van het Gezin en het Ministerie van Gezin, Adolescentie en Kinderen.

Bron

Economische Commissie voor Latijns-Amerika en het Caribisch gebied (ECLAC), Montevideo consensus over bevolking en ontwikkeling, Regionale Conferentie over bevolking en ontwikkeling in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied, 2013, https://repositorio.cepal.org/bitstream/handle/11362/21860/4/S20131039_en.pdf (geraadpleegd in maart 2020).

Economische Commissie voor Latijns-Amerika en het Caribisch gebied (ECLAC), Montevideo Strategy for Implementation of the Regional Gender Agenda within the Sustainable Development Framework by 2030, Regionale Conferentie over vrouwen in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied, 2016, https://repositorio.cepal.org/bitstream/handle/11362/41013/S1700033_en.pdf?sequence=1&isAllowed=y (geraadpleegd in maart 2020).

Volgmechanisme bij het Verdrag van Belém do Pará (MESECVI), Hemisferisch verslag over seksueel geweld en kinderzwangerschap in de staten die partij zijn bij het Verdrag van Belém do Pará, 2016, https://www.oas.org/es/mesecvi/docs/MESECVI-EmbarazoInfantil-EN.pdf (geraadpleegd in maart 2020).

Instituto Nacional de Información de Desarrollo, Encuesta nicaragüense de demografía y salud: ENDESA 2011/12: informe final, 2012, https://searchworks.stanford.edu/view/11624172 (geraadpleegd in maart 2020).

Organización Panamericana de la Salud, UNFPA en UNICEF, Acelerar el progreso hacia la reducción del embarazo en la adolescencia en América Latina y el Caribe. Informe de consulta técnica, 2018, https://iris.paho.org/bitstream/handle/10665.2/34853/9789275319765_spa.pdf?sequence=1&isAllowed=y (geraadpleegd maart 2020).

Plan International, Counting the Invisible: Using data to transform the lives of girls and women by 2030, 2016, https://plan-international.org/publications/counting-invisible (geraadpleegd maart 2020).