Privacy & Cookies
Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan, gaat u akkoord met het gebruik ervan. Lees meer, inclusief hoe u cookies kunt beheren.
Oh heck, ik zou gewoon moeten accepteren dat dit een lopende blog aan het worden is, of niet? Maak je geen zorgen, de gewone uitzending (als die er ooit was) wordt binnenkort hervat, maar tegenwoordig is hardlopen zo’n beetje het belangrijkste in mijn hoofd.
Dat zou je echter niet denken als je terugkijkt op mijn hardloopkalender en ziet hoe weinig ik heb getraind. Ja, ik heb heel veel hardgelopen, maar dat waren meestal korte stukjes en de waarheid is dat ik niet echt heb nagedacht over het feit dat OMG ik over precies twee weken weer een halve marathon loop!
Om eerlijk te zijn, weet ik in dit stadium niet zeker hoe (of?) ik dat voor elkaar ga krijgen.
Ik keek naar mijn trainingskalender van de afgelopen paar maanden en de langste duurlopen die ik daar kon vinden, waren een paar van 10 km. Ik denk dat ik in een “Het is pas in november” gemoedstoestand ben blijven steken en er niet echt uit ben gekomen. Een paar dagen geleden vroeg iemand me wanneer mijn volgende halve marathon was en ik zei “het is pas in november”. Twee seconden later zweefde de kleine “oh shit!” tekstballon boven mijn hoofd.
Ik heb nu in principe een week om me voor te bereiden op die 21 km in Kerikeri. Ik heb tussen nu en de dag van de halve marathon ook nog gemiddeld 1.666 woorden te schrijven voor NaNoWriMo, naast een vierdaagse reis naar Samoa, een concert en een paar etentjes met vrienden. Oh ja, en de hele full-time baan ding, wat betekent dat training/NaNoWriMo/sociale leven zijn een no-go op weekdagen tot ten minste 17.00 uur.
Vanmorgen, na een 6 km run, kwam ik thuis en maakte dit noodplan. Het is niet iets wat ik 100% zal kunnen volgen, dat weet ik zeker. Sommige dagen zal ik proberen meer te lopen dan dat, andere dagen zal ik minder moeten lopen, maar door dit op te schrijven voelde ik me een beetje meer georganiseerd.
Mijn enige hoop is dat het vlakke parcours en het weer zullen helpen (ze noemen het niet voor niets het Winterloze Noorden, toch?). Ook dat de adrenaline zal aanslaan als ik bij de startlijn sta met al die andere lopers. Maar ik verwacht niet dat ik hier een PR zal halen.