Janet Singer’s zoon Dan leed aan een obsessieve-compulsieve stoornis (OCD) zo ernstig dat hij niet eens kon eten. Wat volgde was een reis van zeven therapeuten naar…Lees Meer
Time management is een hot topic deze dagen. Of het nu gaat om de werkplek, school, huishouden, opvoeding van kinderen, of ons persoonlijke leven, er lijkt gewoon nooit genoeg tijd te zijn om alle dingen te doen die we moeten, of willen, doen. We worden zo overbelast dat er zelfhulpboeken zijn, maar ook deskundigen en hele bedrijven die zich met dit onderwerp bezighouden. Wanneer is het allemaal zo ingewikkeld geworden?
En als je een obsessieve-compulsieve stoornis hebt, is de kans groot dat je nog meer uitdagingen hebt om mee om te gaan.
Voor mij was een van de meest frustrerende aspecten van de ernstige OCD van mijn zoon Dan hoeveel tijd hij leek te besteden aan absoluut niets doen. Hij had schoolwerk en andere verantwoordelijkheden, maar toch zat hij urenlang in een “veilige” stoel. Ik weet nu dat hij deze tijd besteedde aan het concentreren op zijn obsessies en dwanghandelingen, die in zijn hoofd zaten en voor mij niet zichtbaar waren. Naarmate Dan’s OCD verbeterde, stopte het stoelzitten, maar hij deed er nog steeds vaak langer over dan anderen om zijn schoolopdrachten af te krijgen. Dit leek te worden toegeschreven aan zijn moeite met het in evenwicht brengen van details binnen het grote geheel en aan over-denken.
Hoewel Dan’s probleem van ogenschijnlijk tijdverspilling veel voorkomt bij mensen met OCD, kan ook de andere kant van het spectrum een probleem zijn. Sommige OCD-patiënten hebben de constante behoefte om druk en productief te zijn, en om elke gebeurtenis en taak van de dag zorgvuldig te bekijken en te plannen. Voor Dan waren spontane plannen niet eens mogelijk toen hij zijn OCD onder controle had.
Iets anders waar OCD-patiënten mee te maken kunnen krijgen als het gaat om tijdbeheer, is gebrek aan punctualiteit. Dit kan zijn omdat ze het gevoel hebben dat ze eerst hun taak af moeten hebben voordat ze verder kunnen gaan met iets anders (ook al zouden de meeste mensen dat niet belangrijk vinden), of misschien omdat ze moeite hebben met overgangen. Natuurlijk kan de tijd die besteed wordt aan obsessies en dwangmatigheden altijd een verklaring zijn voor eventuele problemen met tijdbeheer.
Uit wat ik heb geschreven, is het gemakkelijk te concluderen dat mensen met OCD hun tijd niet goed beheren, en misschien zelfs als lui worden gezien. Ik geloof dat het tegendeel waar is. OCD-patiënten werken harder dan ooit om de dag door te komen, en ze zijn ook uitstekende timemanagers. Kijk eens naar alles wat ze moeten managen! Hoewel mijn zoon Dan bijvoorbeeld urenlang in zijn “veilige” stoel zat, kon hij op de een of andere manier toch aan al zijn verantwoordelijkheden voldoen. Veel mensen met OCD voldoen niet alleen aan hun eigen verplichtingen, ze voldoen ook aan de “verplichtingen” van hun stoornis. Over multi-tasking gesproken! Voeg daarbij het feit dat veel OCD-lijders ook perfectionisten zijn en het is niet verwonderlijk dat hun lasten uiteindelijk te veel kunnen worden om te hanteren.
Naar mijn mening hebben mensen met OCD geen lessen in timemanagement nodig. Wat ze nodig hebben is om hun OCD te bestrijden, en de eerstelijnsbehandeling voor de stoornis is Exposure and Response Prevention Therapy. Obsessies en dwangneuroses kosten veel tijd, net als voortdurend piekeren. De tijd terug krijgen die OCD steelt is niets minder dan een geschenk en kan een wereld van mogelijkheden openen, niet alleen voor OCD-patiënten, maar ook voor de mensen die tijd met hen willen doorbrengen.