Osroëne, ook wel gespeld Osrhoene, oud koninkrijk in het noordwesten van Mesopotamië, gelegen tussen de rivieren de Eufraat en de Tigris en liggend over de moderne grens van Turkije en Syrië. De hoofdstad was Edessa (het huidige Urfa, Tur.). De naam van het koninkrijk schijnt uiteindelijk afgeleid te zijn van een zekere Osroes van Orhai, die de staat omstreeks 136 v. Chr. stichtte. Hoewel Osroes waarschijnlijk van Iraanse afkomst was, waren de heersers na hem Arabieren.
Osroëne beheerste de strategische oost-west snelweg die de zuidelijke rand van het Koerdische plateau volgde; het controleerde ook een deel van de handelsroute van Anatolië naar Mesopotamië die bekend staat als de oude Perzische koninklijke weg. Osroëne bevond zich derhalve in een sterke positie tijdens de oorlogen tussen Rome en Parthië van de 1e eeuw v. Chr. tot de 2e eeuw n. Chr. en het sloot op verschillende tijdstippen bondgenootschappen met de een of de ander. Tenslotte zette de Romeinse keizer Trajanus Abgar VII, koning van Osroëne, af na het neerslaan van een Mesopotamische opstand in ad 116, en buitenlandse vorsten bezetten de troon. In ad 123 echter werd Maʿnu VII, broer van Abgar, koning onder de bescherming van keizer Hadrianus. Daarna behield de staat enige autonomie tot 216, toen keizer Caracalla Edessa bezette en het koninkrijk afschafte.
Onder zijn Arabische dynastieën raakte Osroëne steeds meer beïnvloed door de Aramese cultuur en was het een centrum van nationale reactie tegen het Hellenisme. Tegen de 5e eeuw was Edessa het hoofdkwartier van de Chaldeeuwse Syrische literatuur en geleerdheid geworden. In 608 werd Osroëne ingenomen door de Sāsānid Khosrow II, en in 638 viel het in handen van de Moslims.