DISCUSSION
De doelstellingen van lipreconstructie zijn zowel functioneel als esthetisch. Mondvaardigheid, spierintegriteit en een adequate stomale opening zijn van cruciaal belang voor een functionele lipreconstructie. Respect voor de anatomische herkenningspunten van de lip, zoals de witte rol of de vermiljoen-cutane junctie, maken een cosmetisch natuurlijke reconstructie mogelijk. De unieke structuur en het unieke uiterlijk van de lippen maken het mogelijk om bestaand lipweefsel te gebruiken voor een reconstructie “zoals bij de andere”, aangezien weefsel van veraf meestal minder goede resultaten oplevert. Dit begrip maakt het verder mogelijk om een aangrenzende, geïnnerveerde orbicularis oris-spier te behouden om een betere functionele reconstructie te verkrijgen. Lokale flappen, met inbegrip van cross-lip flappen, zijn de belangrijkste steunpilaren geworden van reconstructies voor grotere misvormingen die niet geschikt zijn voor directe of glijdende lipsluiting.
Het eerste gerapporteerde geval van een 2-fase pedicled “lip switch” flap wordt toegeschreven aan Sabattini in 1838. Het gebruik van een flap gebaseerd op de labiale takken van de gezichtsslagader werd echter gepopulariseerd door Dr Robert Abbe in 1898 als een volledige philtrale reconstructie voor bilaterale gespleten lip misvormingen.1 Zoals oorspronkelijk beschreven, is de Abbe flap ontworpen met een breedte van ongeveer de helft van het defect (om het transversale lengteverschil tussen de bestaande lippen adequaat te verdelen) met de hoogte van de flap gelijk aan de verticale dimensie van het defect. De flap wordt ontworpen met een pedikel naar de zijkant van het defect. Waar mogelijk wordt de centrale onderlip als donorplaats gebruikt, omdat deze bij mannen meestal behaard is en het minst zichtbare litteken achterlaat. De witte rol moet van tevoren worden gemarkeerd, omdat deze door bleekheid of bloeding kan worden vervaagd. De huid-, spier- en slijmvliesflap wordt opgetild, waarbij er bij de vermiljoengrens op wordt gelet dat een klein beetje slijmvlies en de labiale slagader behouden blijven. De flap wordt gedraaid en ingebracht, waarbij erop wordt gelet dat de anatomische oriëntatiepunten, waaronder sluiting van de orbicularis oris en aanpassing van de witte rol, op elkaar aansluiten. Zorgvuldige eversie van de gehechte randen voorkomt “kerven” en minimaliseert littekenvorming. Na 2 tot 3 weken wordt het pedikel gesplitst en de flap ingebracht.1,3
Deze flaps over de volle dikte worden nu Abbe-flaps genoemd, met vele beschreven modificaties die hun rol bij de reconstructie van zowel boven- als onderlipdefecten ten gevolge van aangeboren afwijkingen, trauma, of neoplasie stevig hebben gevestigd.2 De voornaamste indicatie voor de Abbe-lap is een defect over de volledige dikte van een derde tot twee derde van de lip met een intacte orale commissuur.3,4 Het is belangrijk op te merken dat in de acute setting het beschikbare weefsel zo goed mogelijk moet worden gebruikt om de wond te sluiten. Na sluiting wordt een periode van wondcontractuur toegestaan om de grootte van het defect te minimaliseren. De Abbe flap mag niet worden uitgevoerd op de spoedeisende hulp of in een acute situatie van een hondenbeet. Reconstructie vóór deze periode van wondcontractuur zou een grote hoeveelheid donorweefsel vereisen, een hoog risico op infectieuze complicaties hebben, en mogelijk tot slechtere resultaten leiden.
Een goed begrip van de cutane anatomie is belangrijk bij het ontwerp en de elevatie van de flap. Afhankelijk van de plaats van het defect, is de Abbe flap pedicle de superieure of inferieure labiale slagader, afkomstig van de gezichtsslagader net lateraal van de orale commissuur. Deze bloedvaten lopen dan in een horizontaal vlak diep in de mucosa over de musculus orbicularis oris om in de middellijn te anastomeren met contralaterale takken. De arteria superiore labialis zorgt voor de bloedtoevoer naar de bovenlip met eindtakken die de neusamandelen en het neustussenschot bevoorraden. De arteria inferior labialis zorgt voor de bloedtoevoer naar de onderlip en het superieure deel van de kin.5 De bovenlip wordt gevoeld via de infraorbitale zenuwen, en de onderlip door de mentale zenuwen die door de mentale foramina naar buiten komen. Kleine cutane takken worden doorgesneden tijdens het opheffen van de flap, maar spontaan herstel van de sensatie is vaak uitstekend.
De Abbe flap is een uitstekende keuze voor reconstructie van volledige lipdefecten met uitzondering van de orale commissuur. Al meer dan 100 jaar is het een veelzijdige techniek voor boven- en onderlipreconstructie, die goede functionele en esthetische resultaten geeft. Het gebruik ervan zal zeker blijven bestaan als een voorbeeld van “gelijk met gelijk” reconstructie.