Politics

De krant The Sunday News van de Washington Commonwealth Federation van 28 februari 1937 kondigt de campagne aan van Hugh DeLacy, lid van de WCF en lid van de Communistische Partij, voor het stadsbestuur van Seattle. DeLacy zou in 1944 worden verkozen in het Congres, de nalatenschap van de linkse arbeiderscoalitie van de WCF in Washington. De Grote Depressie veranderde het politieke leven en hervormde overheidsinstellingen in de Verenigde Staten, en zelfs in de hele wereld. Het onvermogen van regeringen om op de crisis te reageren leidde tot wijdverbreide politieke onrust die in sommige landen regimes ten val bracht.

In de Verenigde Staten kwam met de verkiezing van Franklin Delano Roosevelt in november 1932 een einde aan een lang tijdperk van Republikeinse Partijoverheersing. Met de Democraten aan de macht in beide kamers van het Congres veranderde de regering Roosevelt de capaciteit van de federale regering in de volgende vijf jaar. Zij lanceerde uitgavenprogramma’s om staten te helpen en werklozen te helpen, richtte nieuwe regelgevende instellingen op om belangrijke delen van de economie te beheren en bouwde een nieuw kader van economische rechten op voor de meeste Amerikanen, waaronder het recht om lid te worden van een vakbond en het recht op een ouderdomspensioen. Het New Deal tijdperk dat begin 1933 begon zou de Amerikaanse economie en de relatie tussen burgers en overheid opnieuw vormgeven.

Washington State maakte zijn eigen New Deal transformatie door. Gedurende het grootste deel van zijn geschiedenis was de staat een bolwerk van de Republikeinse Partij geweest. Bij de verkiezingen van 1930 begon het bolwerk van de Republikeinse Partij te verzwakken toen de kiezers een aantal Democraten naar de nog steeds overwegend Republikeinse wetgevende macht stuurden. In 1931 keerden de kiezers in Seattle zich tegen de Republikeinse burgemeester Frank Edwards, die kort daarvoor de populaire manager van het nutsbedrijf had ontslagen en die weinig had gedaan om de duizenden inwoners van Seattle te helpen die hun baan en huis waren kwijtgeraakt. Een herroepingsverkiezing dwong Edwards uit zijn ambt en luidde een waarschuwing voor andere conservatieve politici.

De verkiezingen van 1932 die de Democraten in Washington DC aan de macht brachten, deden hetzelfde in de staat Washington. De Democraten wonnen alle zes zetels in het Congres en verkozen Homer T. Bone tot lid van de Senaat, slechts de tweede Democraat die ooit de staat vertegenwoordigde. De Democraten kregen ook de controle over beide huizen van de wetgevende macht en stuurden Clarence Martin naar het gouverneurshuis.

Radicale uitdagingen

Martin, de Democratische burgemeester van Cheney, bleek een fiscaal conservatief te zijn en zijn regering stelde al snel de liberalen teleur, evenals de Unemployed Citizens League en andere radicale organisaties die inmiddels tienduizenden mensen hadden gemobiliseerd. In het verkiezingsseizoen van 1934 liet links van zich horen. De kleine Communistische Partij stelde kandidaten, maar behaalde slechts een paar duizend stemmen. Indrukwekkender was de Commonwealth Builders Inc. (CBI), een organisatie geïnspireerd door Upton Sinclair’s gelijktijdige campagne voor gouverneur van Californië. Zowel CBI als Sinclair beloofden een einde te maken aan de armoede door de staat in onbruik geraakte boerderijen en fabrieken te laten overnemen en ze om te vormen tot coöperaties van werklozen. Voor de campagne van 1934 wierven de bouwers van het Gemenebest kandidaten om zich kandidaat te stellen als Democraten en met enig succes. De wetgevende macht die in 1935 bijeenkwam, telde een aantal CBI-wetgevers, hoewel niet genoeg om het “Production for Use”-programma van de organisatie in te voeren.

Gouverneur Clarence Martin, een fiscaal conservatieve Democraat, stelde de liberalen teleur en werd uitgedaagd door de links-arbeiders politieke coalitie, de Washington Commonwealth Federation.

Het jaar daarop veranderde de organisatie haar naam in de Washington Commonwealth Federation (WCF), wijzigde haar programma en verbreedde haar aantrekkingskracht. In het volgende decennium stelde de WCF zich kandidaat voor linkse partijen binnen de Democratische Partij en won posities in de wetgevende macht en het Congres, terwijl ze linkse hervormingen, steun voor vakbonden, sociale programma’s en ouderdomspensioenen propageerde. Hoewel de WCF er niet in slaagde gouverneur Martin in de voorverkiezingen van 1936 af te zetten en dus nooit de Democratische Partij heeft kunnen controleren, was de organisatie machtig genoeg om de staatspolitiek naar links te duwen. De WCF, die vaak de politieke kronkels van de nationale Communistische Partij volgde, was een belangrijk onderdeel van de reden waarom de staat Washington in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw werd beschouwd als een bolwerk van vakbeweging en radicale politiek.

De spanningen tussen linkse en gematigde Democraten creëerden soms openingen voor Republikeinen. Niemand was beter in het benutten van die openingen dan Arthur Langlie, die zijn start in de politiek maakte bij de Nieuwe Orde van Cincinnatus, een conservatieve groepering die zich inzette voor lagere belastingen en morele verheffing. Langlie werd in 1935 met steun van de Orde in de gemeenteraad van Seattle gekozen en werd in 1938 burgemeester van Seattle in een ingewikkelde race met drie partijen. In 1940 profiteerde hij opnieuw van de verdeeldheid onder de Democraten en werd hij ternauwernood verkozen tot gouverneur van de staat, maar hij kreeg wel af te rekenen met een nog steeds stevig Democratische wetgevende macht. Langlie, een politiek bedreven gematigde politicus, bleek ontvankelijk voor een aantal hervormingsmaatregelen en werkte gedurende zijn ambtstermijn van vier jaar goed samen met de regering Roosevelt.

Herstructurering van de overheid

In de jaren dertig vonden belangrijke veranderingen plaats in de structuur en functie van de staats- en lokale overheden, hoewel niet zo ingrijpend als de veranderingen op federaal niveau. In 1933 riep de staat een grondwettelijke conventie bijeen om het 21e amendement op de Amerikaanse grondwet, waarbij het verbod werd ingetrokken, te ratificeren. Het einde van het verbod was een reden tot feestvieren voor de drinkers en ook voor de wetgevers, die de Liquor Control Board oprichtten om belastingen te innen en de broodnodige inkomsten te verwerven.

De belastinghervorming was een andere belangrijke agenda. Toen de economie achteruitging, maakten de dalende belastinginkomsten het voor steden of de staat onmogelijk om te voorzien in de behoefte aan hulpfondsen voor de hongerigen en daklozen. In 1931 stemde de wetgevende macht voor de invoering van een inkomstenbelasting op bedrijfs- en persoonlijke inkomsten, terwijl ook de onroerendgoedbelasting, die de enige belangrijke bron van inkomsten was geweest, werd verlaagd. De conservatieve gouverneur Roland Hartley sprak zijn veto uit over de maatregel, waardoor hij bij de volgende verkiezingen zelf ten onder zou gaan. In 1933 keurden de kiezers met een overweldigende meerderheid een inkomstenbelasting goed in een staatsinitiatief dat gezamenlijk werd gesteund door de Grange en de vakbonden van de staat. Het Hooggerechtshof van Washington verklaarde de maatregel echter ongeldig door de grondwet op een vreemde manier te interpreteren, waardoor Washington als een van de weinige politiek progressieve staten de jaren dertig zou verlaten zonder een inkomstenbelasting in te voeren. De wetgevende macht ging vervolgens aan de slag om de belastingwetgeving op andere manieren te reorganiseren. In de Revenue Act van 1935 werd de basismix van verkoopbelastingen, bedrijfs- en beroepsbelastingen, belasting op zonden, gebruikersvergoedingen en onroerendgoedbelastingen vastgelegd die vandaag de dag voor inkomsten zorgen.

Door de federale uitgaven en de hogere staatsinkomsten kon Washington de bruggen, dammen, wegen, parken, scholen en bibliotheken bouwen die in het deel Openbare werken: Wederopbouw van Washington van dit project. Het politieke klimaat en de controle van de Democratische Partij in Washington DC en Olympia hielpen ook de arbeidersbeweging te reorganiseren en bevorderden de snelle groei van nieuwe vakbonden, zoals uiteengezet in het deel over stakingen en vakbonden. Bovendien ontstonden er in die tijd nieuwe politieke initiatieven in de Afro-Amerikaanse en Filippijnse gemeenschappen toen burgerrechtenactivisten nieuwe bondgenoten vonden aan de linkerzijde van de Democratische Partij en in radicale groeperingen zoals de Communistische Partij. Zie voor meer hierover onze sectie over burgerrechten.

Copyright (c) 2009, James Gregory

Volgende: Openbare Werken

Klik op de links hieronder om geïllustreerde onderzoeksrapporten te lezen over verkiezingspolitiek en coalities die gevormd werden tijdens de Grote Depressie van de staat Washington:

	“To Vote Democratic, Vote Commonwealth”: The Washington Commonwealth Federation’s 1936 Electoral Victory, door Drew May De linkse/arbeiders politieke coalitie lanceerde een verkiezingscampagne in 1936 om de rechtse, anti-New Deal Democraten in de staat Washington uit te dagen, maar ook om radicale pro-perty redistribution en sociale verzekeringspolitiek te bepleiten.
	Building the People’s Republic in Washington State: The Washington Commonwealth Federation, Comintern Foreign Policy, and the Second World War, door Skyler Cuthill De veranderingen in het buitenlands beleid van de Sovjet-Unie hadden grote invloed op het buitenlands beleid van de Washington Commonwealth Federation, wat leidde tot successen en verliezen in de staatspolitiek en de publieke invloed.
	The Washington Commonwealth Federation and the Japanese Boycott, 1937-1938, door Chris Kwon De arbeiders/radicale hervormingscoalitie, de Washington Commonwealth Federation, organiseerde een “antifascistische” boycot tegen Japanse goederen als onderdeel van een poging om de Japanse imperiale expansie in China tegen te gaan. Deze houding mondde echter uit in een anti-Japans sentiment dat zijn hoogtepunt zou bereiken met de internering van Japanse Amerikanen tijdens de Tweede Wereldoorlog.
	“Fascisme en zijn bondgenoot, racisme”: The Complexities of the Washington Commonwealth Federation’s Stance on Civil Rights, door Catherine Roth Het burgerrechtenbeleid van de Washington Commonwealth Federation, een arbeiders/linkse politieke coalitie, weerspiegelde de zigzag-politiek van de internationale Communistische Partij, van verdedigen tot zwijgen rond de Japanse Amerikaanse internering in de Tweede Wereldoorlog.
	Het herleven van het radicalisme: The New Order of Cincinnatus and the Role of Non-Partisan Conservatism in Depression-era Seattle Politics, door Emma Lunec De conservatieve New Order of Cincinnatus, een anticorruptie en pseudo-fascistische politieke mannenorganisatie, kweekte conservatieve politici die de Republikeinse Partij eind jaren dertig nieuw leven zouden inblazen om de Democratische New Deal uit te dagen.
	Seattle Newspapers’ Support for FDR during the 1932 Election, door Nicholas Taylor Dit artikel analyseert het verlangen naar politieke verandering op de drempel van de verkiezing van FDR, aan de hand van een analyse van kranten uit de omgeving van Seattle.
	De regenachtige stad aan de “natte kust”: The Failure of Prohibition in Seattle, door Kayta Katherine Samuels Prohibition failed to control the production, consumption, and enjoyment of alcohol in Seattle and the entire “wet coast.”
	The Washington Commonwealth Federation and Washington Pension Union, door Jennifer Phipps De Communistische Partij van Washington stond centraal in twee bredere politieke formaties die de staatspolitiek, hervormingen en sociale voorzieningen een nieuwe vorm gaven.
	Washington Commonwealth Builder/Washington Commonwealth, krantenbericht door Jessica Dunahoo Lees een geschiedenis van de krant van de Washington Commonwealth Federation, een links-arbeids-communistische politieke coalitie die de staatspolitiek tijdens de Depressie opnieuw vorm gaf.