Preekserie: “Korte en Zoete Zomer Psalmen”
Preek van vandaag: Psalm 133 – “Gods zegeningen van eenheid, die op ons neerdalen”
Pastor Louis Prontnicki Maple Glen Bible Fellowship Church
Een lied van beklimmingen. Van David.
1 Hoe goed en aangenaam is het wanneer broeders in eenheid samenleven.
2 Het is als kostbare olie die op het hoofd wordt gegoten, die neerloopt op de baard,
neerloopt op de baard van Aäron, neer op de kraag van zijn gewaad.
3 Het is alsof de dauw van Hermon op de berg Sion valt.
Want daar schenkt de Here zijn zegen, ja, eeuwig leven.
Inleiding: Toen ik u afgelopen zondag vroeg waarom u op zondag naar de kerk komt, zeiden sommigen van u dat het was voor de gemeenschap die u hier hebt, met andere broeders en zusters in de Heer. Laten we dat aspect van onze samenkomst onderzoeken, en een andere vraag stellen, namelijk: “Waarom geniet je van het samenkomen met andere mensen? Wat is het dat jullie gemeen hebben dat jullie tijd samen aangenaam maakt?”
Ps. 133 helpt ons in te zien dat er meer is aan zoete gemeenschap dan gemeenschappelijke interesses, gelijksoortige persoonlijkheden, en gedeelde ervaringen; in feite is er een bovennatuurlijke dimensie aan ware christelijke eenheid. Laten we eens een kijkje nemen.
Outline van de preek van vandaag:
I. De structuur
II. De setting
III. De inhoud
IV. De Betekenis
I. De structuur van Ps. 133
Zoals we afgelopen zondag deden met Ps. 117, willen we een moment nemen om de schoonheid van de symmetrie en de structuur van deze korte psalm te waarderen. Wat valt u op aan de vorm?
Kijk naar de Psalm; let nu op de woorden/ideeën die herhaald worden (Neerstrijken/vallen).
De drievoudige structuur van de psalm is dus als volgt;
- 1 is een verklaring van de zegen van ware eenheid (horizontale verhoudingen)
- 2-3a geven ons twee analogieën van deze eenheid (met behulp van verticale illustraties: naar beneden rennen)
- 3b sluit af met een verklaring van de zegen die de Heer schenkt aan zijn verenigde volk.
U ziet dus dat het steeds terugkerende beeld of de steeds terugkerende richting in deze psalm het idee is van “naar beneden lopen”. Drie keer in het Hebreeuws, en misschien ook in uw Engelse vertaling, zien we het woord “Running down” (2x in v. 2), en een keer in v. 3 (“falling” of “valt”), wat hetzelfde woord is als in v. 2.
Het is het woord “Jordaan” als in de rivier de Jordaan, die van de 9.000 voet hoge bergen in Syrië naar beneden stroomt, helemaal tot aan de Dode Zee, zo’n 1.300 voet beneden zeeniveau!
Daarom is de dominante beeldspraak die gebruikt wordt in Ps. 133 om zegeningen en goedheid te beschrijven is dat van iets dat van boven naar beneden komt… en uiteindelijk van de Heer, de bron van alle goedheid en zegen, in Jezus Christus.
Dus terwijl wij geneigd zijn over een psalm van eenheid in een horizontaal vlak te denken, wijst Gods Woord ons in een verticale richting, als we Zijn zegeningen zien neerdalen op Zijn verenigde volk.
II. De setting van Ps. 133
Ps. 133 is het op één na laatste “lied van opklimming.” (Ps. 120-134) Dit zijn de liederen die gezongen werden als het Joodse volk zijn pelgrimstochten naar Jeruzalem maakte. Merk op dat, terwijl zij opgingen naar de berg Sion, de zegeningen van de Heer op hen neerdaalden, in hun eenheid van doel en aanbidding.
Deze pelgrims genoten van een speciale eenheid, een levendige eenheid, terwijl zij als één reisden op hun geloofsreis om de Heer te aanbidden.
Misschien gebruikte David deze psalm ten tijde van 2 Samuël 6, toen de Ark des Verbonds naar de nieuwe hoofdstad Jeruzalem werd gebracht, en het hele volk verenigd was in feestvreugde.
Of later, toen heel Israël samenkwam voor één van de grote feesten in Jeruzalem. (Bijvoorbeeld, wij lezen in 2 Kron. 30:12 dat toen koning Hizkia het Pascha vierde, lezen we “Dat de hand van God op het volk was om hun eensgezindheid te geven om uit te voeren wat de koning en zijn ambtenaren hadden bevolen, naar het woord van de Here.”)
Daarom heeft Ps. 133 voor ons vandaag een speciale betekenis wanneer we samenkomen in het aanbidden van de Here Jezus Christus, zoals we dat vandaag doen!
III. De inhoud van Ps. 133
Er zijn drie delen in de inhoud van deze psalm:
- Een verklaring van de zegen van ware eenheid (horizontale relaties) v. 1
“Hoe goed (de dauw) en aangenaam/heerlijk (de olie) is het wanneer broeders in eenheid samenleven!”
Deze eenheid is “goed” op zichzelf (objectief), en “heerlijk” in ervaring (subjectief.)
Motyer: “Broeders” impliceert noodzakelijkerwijs samenhorigheid, familie-eenheid. Maar “eenheid” is iets heel anders! Het is goed om de familie bij elkaar te zien, maar als er echte eenheid is, is dat een bonus en een enorme zegen. Bloedverwantschap gaat over in eenheid van hart.”
Stott: “Het verbondsvolk van God is al broeder; maar het is goed en aangenaam, als zij naast hun broederlijke relatie ook in eenheid samenleven. (Alleen broers zijn is geen garantie voor eenheid – zie de Genesisverhalen over Kaïn en Able; Jakob en Esau, en Jozef en zijn broer!) Deze eenheid is het werk van God; Zijn zegeningen die op ons neerdalen.
2. Twee analogieën van deze eenheid (met gebruik van verticale illustraties: neerdalend) vv. 2-3a
Waarom is deze eenheid als de neerdalende olie? Is het omdat beide neerdalen, en zij beide het gehele lichaam omhelzen en het heiligen? Of is het om te leren dat zo’n eenheid zo geurig is als olie en zo verfrissend als de dauw? Misschien zijn beide waar.
Motyer merkt op: “Twee verschillende analogieën: ten eerste de olie van de wijding, die wijst op eenheid als een heilige zegen van God, die het priesterlijke volk schept dat Israël had moeten zijn (Ex. 19:6). Het tweede gaat over een wonder – de dauw van Hermon die op de heuvel van Sion valt/ Hermon was de voornaamste berg van het noorden (Israël); Sion de voornaamste berg van het zuiden. Dat zij op deze wijze verenigd zouden worden, kon alleen een daad van God zijn; zo dan, zei David, is de eenheid van de familie van Gods volk, een door God gemaakt wonder.”
3. Het eindigt met een verklaring van de zegen die de Heer schenkt aan zijn verenigd volk. v. 3b
Want daar (d.w.z., Jeruzalem; maar ook verwijzend naar de opening van de psalm: waar eenheid is, daar valt zegen door Gods gebod.) schenkt de Here zijn zegen (Ps.134:3), ja eeuwig leven. (“Ware eenheid is van boven; een zegen die veel meer geschonken wordt dan iets wat we bereiken.”)
De plaats waar God Zijn zegen gebiedt, is waar Zijn volk eenheid heeft in het Lichaam. God zegent niet een kerk die verdeeldheid en roddel heeft. Nee. Hij zendt Zijn evangeliezegen over die gemeenten die zich verootmoedigd hebben en elkaar liefhebben en dienen.
Calvijn schrijft: “God gebiedt Zijn zegen waar vrede wordt gekweekt.”
IV. De betekenis van Ps. 133
Laat mij u vragen: “Wat hebt u gemeen met anderen in de gemeente dat uw gemeenschap met hen aangenaam maakt?” Gelijke interesses? Stadium in het leven? Persoonlijkheden of achtergronden die overeenkomen?
Als we eerlijk zijn, is het vaak de PLU-factor: We vinden het fijn om bij mensen te zijn zoals wij.
Maar daar heb je de Heilige Geest niet voor nodig. Je hebt het kruis van Christus niet nodig om scheidsmuren af te breken om dat soort vriendschap te hebben, toch?
Maar God roept ons op tot een bovennatuurlijke eenheid in Christus! Zijn doel om ons één te maken in Christus gaat boven hobby’s, leeftijd, ras, beroepen of persoonlijkheden.
In hun boek The Compelling Community: Where God’s Power makes a Church Attractive, stellen Mark Dever en Jamie Dunlop dat de ware gemeenschap waar God naar op zoek is, niet die gemeenschappen van PLU’s zijn, maar van een door God gegeven eenheid tussen diverse mensen die worden samengetrokken, niet door gelijksoortige interesses van buitenaf of demografische kenmerken, maar vanwege onze eenheid in Christus. Onze eenheid moet een bovennatuurlijke basis hebben; zij moet aan Christus toe te schrijven zijn, niet aan natuurlijke verenigbaarheid.
Wat is de “lijm” die ons verenigt?
Is het vooral gemeenschappelijke interesses en gelijksoortige persoonlijkheden?
Of is het meer dat we een “Band of Brothers” zijn, die zij aan zij dienen, aanbidden en getuigen in de geestelijke loopgraven, terwijl we samen strijden tegen onze gemeenschappelijke vijand, de duivel, en terwijl we onze enige ware commandant dienen, Koning Jezus?
Ziet u daar bewijzen van in uw gemeenschap met anderen?
Laat me u een andere betekenis geven van onze op genade gebaseerde eenheid in Christus.
We kennen allemaal volwassenen die weten dat hun biologische moeder een adoptieplan voor hen heeft gemaakt toen ze nog zuigelingen waren, en nu, later in hun leven, zoeken ze herenigd te worden met hun biologische moeder/ouders. Ja, ze horen bij hun adoptieouders en broers en zussen, maar ze hebben een verlangen om ook in contact te komen met hun familie van vlees en bloed. Ze weten dat die er zijn, maar ze hebben ze nog niet ontmoet.
Wat gebeurt er als ze hun biologische familie wel vinden? Vaak is er een geweldige tijd van feestvieren en van uren en dagen besteden om deze familie te leren kennen. Het kan moeilijk en ongemakkelijk zijn, maar er is iets bevredigends aan het verenigen met je familie van vlees en bloed.
David Bricker, de uitvoerend directeur van Jews for Jesus, schrijft in de nieuwsbrief van deze maand over “Onze Mysterieuze Familie”. Hij vertelt over een medewerker die als kind geadopteerd was, en wist dat ze een biologische familie had die ze nooit had ontmoet. Toen ze als volwassene op zoek ging naar deze familie, werd ze verenigd met twee biologische broers en haar vader, en ze werd zowel gezegend als uitgedaagd door de relatie met deze mensen, haar vlees en bloed!
Bricker schrijft verder dat ieder van ons die gelooft in Jezus Christus eigenlijk een soortgelijk proces doormaakt, maar dan omgekeerd. Dat wil zeggen, de meesten van ons groeien op met onze biologische familie, en als we dan door Christus worden verlost en geadopteerd in Gods gezin, ontmoeten we al die broers en zussen waarvan we nooit wisten dat we ze hadden! En het is zowel een zegen als een uitdaging om met deze geestelijke familie, onze echte familie, om te gaan!
Laten we dit toepassen:
Streef jij naar zo’n eenheid? Is het belangrijk voor u?
Deze eenheid is een grote uitdaging: in kerken, in christelijke scholen, in zendingsorganisaties, en zelfs in ouderlingen- of diakenenraden! In een tijd waarin onze natie zo verdeeld is langs raciale lijnen en politieke partijen, moeten we wanhopig op zoek naar deze door God gegeven eenheid.
Wilt u werken aan deze door God gegeven eenheid?
Zo ja, welke eerste stap moet u dan nemen? (Berouw van vooroordelen, wrok, haat? Vragen om vergeving?)
Bedenk: het hele proces begint ermee dat u verenigd bent met God, door het verlossende werk van de Here Jezus Christus.
Hoe belangrijk is deze eenheid?
Johannes 17:20-21 “Opdat zij één zijn, gelijk Gij, Vader, in Mij zijt, en Ik in U; opdat ook zij één zijn in Ons. Opdat de wereld gelooft, dat Gij Mij gezonden hebt.”