1774-1775
Pugachev’s Opstand was de grootste volksopstand tegen de centrale macht in Rusland vóór de 20e eeuw. Het trof verschillende sociale groepen en deed Catharina de Grote ernstig vrezen voor haar macht.
“Het oordeel van Pugatsjev” door Vasili Perov (1875)
Achtergronden
De opstand van de Yaik-kozakken bij de Oeral was een van de vele kleinere opstanden. In 1772 dook in dat gebied de Don-kozak Jemeljan Pugatsjev op.
Pugatsjevs Opstand
Pugatsjev verklaarde dat hij keizer Peter III was, die in feite niet was vermoord. In 1773 had hij een leger van 25.000 man achter zich – boeren, veroordeelden, Kozakken en vertegenwoordigers van Basjkirs, Kalmyken en Tataren.
Ze veroverden Saratov dat een machtsbasis was voor het keizerlijke leger, in 1774 werd ook Orenburg ingenomen.
Potemkin’s leger versloeg in 1774 tijdelijk Pugachev bij Kazan, maar al snel brak er weer een boerenopstand uit bij Nizhni Novgorod, dicht bij Moskou, die de mensen in Moskou zeer angstig maakte.
Nadat de troepen, die in Turkije hadden gevochten, waren teruggebracht om Moskou te verdedigen, keerden de rollen eindelijk om. In september 1774 werd het boerenleger verslagen bij Tsaritsyn. Pugachev werd verraden door collega-kozakken, die hem uitleverden.
Afgelopen
Yemelyan Pugachev werd door Aleksandr Soevorov in een kooi naar Moskou gebracht. Hij werd onthoofd en gevierendeeld in 1775. Dit betekende tevens het einde van de mythe van Catharina de Grote’s humanisme.