Corporate executive
At a Glance…
Strategy for Success at Xerox
Climbing the Ladder
Named Executive Vice President in 1992
Sources
Toen A. Barry Rand in 1992 werd bevorderd tot Executive Vice President of Operations voor de Xerox Corporation, kwam hij een stap dichter bij het feit dat hij de eerste zwarte CEO van een Fortune 500-bedrijf werd. Na zich te hebben opgewerkt van sales trainee is Rand er trots op een van de vier executives te zijn die leiding geven aan de activiteiten van het miljardenbedrijf. Maar hij is net zo trots op zijn rol als voorvechter van een cultureel diverse Amerikaanse beroepsbevolking. “Je hebt altijd mensen die zeggen dat je het je niet kunt veroorloven om de nadruk te leggen op de participatie van minderheden en vrouwen,” vertelde hij Fortune. “Dus moet je diep ademhalen en de vlaggenstok oppakken en nog wat verder dragen.”
Als enig kind uit een middenklasse gezin in Washington, D.C., begon Rand al op jonge leeftijd op de weg naar succes. Op de particuliere, geïntegreerde middelbare school die hij bezocht, blonk Rand uit in academische vakken, werd hij verkozen tot klassenvoorzitter en was hij aanvoerder van de honkbal-, basketbal- en voetbalteams. Hoewel zijn ouders trots waren op zijn prestaties, “maakten ze het duidelijk, toen ik jong was,” vertelde Rand aan Jonathan Hicks van de New York Times, “dat ik verondersteld werd naar de universiteit te gaan en ik verondersteld werd naar de graduate school te gaan en ik verondersteld werd een professional te zijn.”
Bij het afstuderen schreef Rand zich in aan de Rutgers University, waar hij ondervond dat het leven heel anders was dan zijn gloriedagen op de middelbare school. Na twee jaar van gemiddelde cijfers en een atletische carrière die onopgemerkt bleef, verhuisde hij terug naar Washington en stapte over naar de American University, waar hij in 1968 een bachelor’s degree in marketing behaalde. Rand zou later nog twee diploma’s behalen aan de Stanford University – een master in bedrijfsadministratie in 1972 en een master in managementwetenschappen in 1973.
Maar het was de droom van zijn ouders dat hij “een professional” zou worden die zijn eerste prioriteit werd. Een tijdlang waren banen in de detailhandel bij verschillende warenhuizen in de voorsteden van Washington, D.C., de enige mogelijkheden die op zijn pad leken te komen. Toen, in 1968, zoals Blair S. Walker van USA Today schreef, “verpletterde de ambitieuze 24-jarige een privé-rekruteringssessie in een hotelsuite in Washington, en verkondigde brutaal: ‘Iedereen heeft goede verkopers nodig. Daarom hebben jullie mij nodig. Het maakte niet uit dat Xerox op zoek was naar chemici of dat Rand weinig verkoopervaring had en al twee keer was afgewezen.” Rand kreeg een baan als de eerste zwarte verkoopvertegenwoordiger in de regio Washington voor Xerox.
In een oogopslag…
Geboren Addison Barry Rand, 5 november 1944, in Washington, DC; zoon van Addison Penrod (een postbediende) en Helen Matthews (een basisschooldirecteur) Rand; trouwde met tweede vrouw, Donna, in 1990; kinderen: Christopher (stiefzoon) en Allison. Opleiding: Rutgers University; American University, B.S. in marketing, 1968; Stanford University, M.B.A., 1972, M.A. in management science, 1973.
Corporate executive. In de detailhandel in warenhuizen, C. midden tot eind jaren ’60; Xerox Corp., vertegenwoordiger, 1968-70, regionaal vertegenwoordiger, 1970-80, corporate director of major account marketing, 1980-81, vice-president van major account marketing operations, 1981-82; vice-president van field operations, 1983-84; vice-president van eastern operations, 1984-85; corporate vice-president, 1985-86; president van U.S. Marketing Group en senior vice-president, 1986-92; executive vice-president of operations, 1992-. Bestuurslid van Honeywell Inc, Abbott Laboratories, het College Retirement Equities Fund (CREF) en de Amerikaanse Kamer van Koophandel; zit in de raad van toezicht van het Rochester Philharmonic Orchestra, de raad van bestuur van het Garth Fagan Dance Theatre, en de adviesraad van de Stanford University Graduate School of Business.
Awards: Onderscheiden in de National Sales Hall of Fame, 1993.
Adressen: Office -Executive Vice President’s Office, Xerox Corp, 800 Long Ridge Rd., P.O. Box 1600, Stamford, CT 06904.
Rand blonk vrijwel onmiddellijk uit in de verkoop. Het duurde niet lang of hij was de topverkoper in zijn regio, en tegen 1970 was hij derde in het land. Maar hoewel veel grote Amerikaanse bedrijven, waaronder Xerox, zich inzetten om positieve actieplannen te laten werken, wist hij dat hij als Afro-Amerikaan twee keer zo hard zou moeten werken en twee keer zo goed zou moeten zijn om zijn waarde te bewijzen.
Strategie voor succes bij Xerox
“Ik heb altijd willen laten zien dat zwarten net zo goed of beter kunnen presteren dan hun tegenhangers,” legde hij uit aan Hicks. “En ik heb altijd willen laten zien dat, in programma’s die positieve actie mogelijkheden bieden, je niet iemand krijgt die minder gekwalificeerd is.” Dus hielp Rand, samen met een groep andere zwarte werknemers bij Xerox, bij het vormen van lokale caucusgroepen die zwarten in staat stelden elkaar te helpen de bedrijfsladder te beklimmen. Ze kwamen bijeen om te bestuderen hoe de kopieermachines van het bedrijf werkten, om informatie uit te wisselen en om elkaar te steunen en aan te moedigen. Ze waren zo vastbesloten elkaar te helpen slagen dat ze de videoapparatuur van het bedrijf leenden om hun verkooppresentaties op te nemen en te bekritiseren.
Rand herinnerde zich een incident voor Christine Dugas van New York Newsday. “In Washington, D.C. was er een zwarte vertegenwoordiger die het niet goed deed. In die tijd waren er misschien wel zeven of acht zwarte verkopers die allemaal samenkwamen en naar het gebied van die persoon gingen om die persoon te helpen bij het opbouwen van vaardigheden, en het krijgen van prospects en het sluiten van orders.” Helaas werd hun wens om de beste te zijn niet erkend door het bedrijf. Hoewel het aantal minderheden dat door Xerox werd aangenomen spectaculair toenam en hun vaardigheden gelijk waren aan of beter waren dan die van veel van hun collega’s, kregen zij niet zo snel promotie als hun blanke collega’s.
In 1971 klaagde een groep zwarte werknemers in San Francisco het bedrijf aan wegens discriminatie en spande een collectieve rechtszaak aan. In een poging het probleem op te lossen, stelde het management van Xerox een Adviescommissie voor Minderheden in om de vorderingen van zwarte werknemers te volgen en racisme op de werkplek te bestrijden; Rand werd geselecteerd als een van de zeven werknemers om zitting te nemen in de commissie. Als lid van “The Road Show”, zoals de commissie later bekend zou worden, reisde Rand het land door om conferenties voor zwarte caucuses op te zetten en als rolmodel te dienen voor andere zwarte werknemers.
Climbing the Ladder
Rand bleek de juiste keuze als rolmodel toen hij zich opwerkte in verschillende verkoop- en marketingfuncties. In 1980 werd hij benoemd tot corporate director of major account marketing. Aangezien Xerox sinds 1970 30 procent van de wereldwijde markt voor kantoorproducten had verloren, wist Rand dat hij waarschijnlijk voor een van zijn moeilijkste uitdagingen stond – het ontwikkelen van een nieuw marketingprogramma om Fortune 1.000-bedrijven zover te krijgen dat ze meer van hun producten zouden kopen. “Ik moest een nieuw marketingprogramma en een nieuwe aanpak starten – een langdurige procedure,” vertelde hij Hicks. “Dat was de periode waarin we de enorme impact van de concurrentie begonnen te voelen en marktaandeel begonnen te verliezen aan Japan. Je had mensen binnen het bedrijf die de manier waarop ze dingen deden niet wilden veranderen. Maar we waren succesvol.”
Het succes van het nieuwe marketingprogramma bracht Randan in 1981 een benoeming tot vice-president van major account marketing operations, die snel werd gevolgd door een reeks opeenvolgende promoties: vice-president van field operations in 1983, vice-president van eastern operations in 1984, en een corporate vice-presidentschap in 1985. Rand’s opgang door de bedrijfsrangen bereikte een hoogtepunt toen hij in 1986 werd benoemd tot president van Xerox’s U.S. Marketing Group.
In zijn positie als leider van het $5 miljard kostende verkoopapparaat van het bedrijf met 33.000 werknemers, was Rand vastbesloten om van Xerox een van de meest succesvolle bedrijven in Amerika te maken – waar een vrouw of minderheid een gelijke kans op succes zou hebben. Hoewel veel andere bedrijfsgiganten kritiek kregen op hun omgang met positieve actie, was Rand vastbesloten zijn zegje te doen. “Zolang we culturele vooroordelen hebben,” vertelde hij Jim Schachter van de Los Angeles Times, “zolang we raciale vooroordelen hebben die mensen ervan weerhouden gelijke kansen te hebben, dan willen minderheden en vrouwen dat deze gedragingen worden tegengegaan, zodat we op gelijke voet kunnen staan en gelijke kansen hebben. Dus als er programma’s worden opgezet die, mits goed uitgevoerd, het speelveld egaliseren, dan ja, dan willen mensen nog steeds een gelijk speelveld hebben.”
Rand was duidelijk zeer geschikt voor zijn functie als president van de U.S. Marketing Group, want tijdens zijn ambtstermijn kreeg zijn organisatie nationale erkenning als de Nummer Eén in Sales Force en Nummer Eén in Training Organization in Amerika. Hij was ook de drijvende kracht achter het feit dat Xerox in 1989 de prestigieuze Malcolm Baldridge National Quality Award ontving.
Naam Executive Vice President in 1992
Het was voor niemand een verrassing toen Rand korte tijd later een stapje hoger op de bedrijfsladder zette. Toen de CEO van Xerox sinds 1932, David T. Kearns, in 1990 met pensioen ging, begon het bedrijf aan een grootscheepse herstructurering van het management. De nieuwe voorzitter en CEO van Xerox, Paul Allaire, veranderde het kantoor van de president in een bedrijfsbureau voor documentverwerking. In februari 1992 werd Rand gekozen in de functie van executive vice president. Volgens Black Enterprise “werd Rand samen met drie andere topmanagers aangesteld om te dienen in het nieuw gevormde Corporate Office van het bedrijf. Opgericht om de verantwoordelijkheden te verdelen die gewoonlijk onder de president en chief operating officer vallen (Xerox heeft geen van beide), deelt de groep … operationele verantwoordelijkheden voor Xerox’s negen wereldwijde business units en drie wereldwijde geografische customer operations units.”
Ook al wordt Rand niet de eerste zwarte CEO van een Fortune 500-bedrijf, hij is vastbesloten om door te gaan met zijn strijd om de werkplek te diversifiëren en ervoor te zorgen dat gelijkheid gemeengoed wordt. Hij is trots op het feit dat hij in 1993 werd opgenomen in de National Sales Hall of Fame. Maar hij is net zo trots op wat hij heeft bereikt om de zaak van de burgerrechten in het Amerikaanse bedrijfsleven te bevorderen, zozeer zelfs dat hij USA Today vertelde dat hij zou willen dat zijn grafschrift zou luiden: “Hij bleef de hele tijd in de strijd. Hij bleef aandringen op sociale verandering. Hij leverde zijn bijdrage op zijn manier, en hij deed dat gedurende het hele bezoek hier.”
Bronnen
Atlanta Daily World, 2 juni 1987, p. 1.
Black Enterprise, mei 1992, p. 24; februari 1993, p. 122.
Emerge, juni 1992, p. 18.
Fortune, 20 april 1992, p. 20.
Los Angeles Times, 17 april 1988, p. D1.
New York Newsday, 4 april 1993.
New York Times, 10 december 1986, p. D2; 22 mei 1987, p. D1; 22 november 1990, p. D3; 5 februari 1992, p. D4.
USA Today, 25 maart 1992, p. A1.
Wall Street Journal, 21 november 1990, p. B8.
-Joe Kuskowski