Ja, hoe gênant het ook is om toe te geven, ik ben 22 jaar oud en heb nog nooit een vriendje gehad.
Met Valentijnsdag in aantocht (de dag van het jaar waar ik het meest een hekel aan heb) werd ik geïnspireerd door een soortgelijke post (Confessions of a Hopeless Introvert), en ik besloot om met mijn eigen lijst van redenen te komen waarom ik alleen ben. Alleen verklaart mijn lijst niet alleen mijn huidige relatiestatus (single), maar ook mijn schijnbaar permanente status (forever alone girl?). Omdat ik psychologie studeer, ben ik natuurlijk een beetje gek, en natuurlijk psychoanalyseer ik mezelf!
Dus hier zijn de resultaten van mijn zelfanalyse – mijn 20 redenen waarom ik nog nooit een vriendje heb gehad:
1. Ik ben introvert, ik ben verlegen EN ik ben een Maagd
Niet alle introverte mensen zijn verlegen, maar ik ben toevallig beide.
Of je nu in sterrentekens gelooft of niet, ik ben ook het poster-kind van een Maagd-meisje – georganiseerd, kritisch en ik hou mijn emoties verborgen (ik kan koud overkomen). Met deze 3 factoren samen kan ik een sociaal onhandige puinhoop zijn!
2.Ik heb vertrouwensproblemen
Ik ben opgevoed om heel cynisch te zijn over iedereen die ik ontmoet, en om altijd na te denken over de bijbedoelingen van mensen.
Het liefdeloze (en soms behoorlijk hatelijke) huwelijk van mijn ouders doet me ook afvragen of het hele ‘ware liefde’-gedoe en ‘zielsverwanten’ wel echt bestaan.
3. Ik kom te weinig buiten
Ik ben een huismus. Ik trek graag mijn trackies (trainingsbroeken), kamerjas en pantoffels aan, om vervolgens voor de tv te snoepen van chocola of iets anders lekkers. Ik heb ook niet veel vrije tijd en geld om zo vaak uit te gaan. Dit betekent dat ik mezelf niet in genoeg sociale situaties breng die ertoe zouden kunnen leiden dat ik een potentieel toekomstig vriendje ontmoet.
4. Ik ben kieskeurig
Ik ben alleen geïnteresseerd in jongens die:
a) ik fysiek aantrekkelijk vind b) geen players zijn c) een aantal vergelijkbare interesses hebben en d) me aan het lachen kunnen maken.
Blijkt redelijk genoeg, toch? De eerste twee criteria zijn waar ik moeite mee heb. Het komt zelden voor dat ik me tot iemand aangetrokken voel – zozeer zelfs dat ik een tijdlang dacht dat ik aseksueel was! De enige plaatsen waar ik ooit door jongens benaderd word, zijn clubs en cafés – waar de meeste jongens op zoek gaan naar een one night stand. Nee, dank je.
5. Mijn vrienden zien er beter uit dan ik (ik ben onzichtbaar)
Hier is een perfect voorbeeld. Een paar maanden geleden waren mijn vrienden en ik op stap in een club. We hadden net een heerlijke cocktailkan besteld, en we waren het in elk van onze glazen aan het schenken. Voor ik het weet, draai ik me om en staat er een supergeile jongen met een van mijn vrienden te praten. Hij wierp niet eens een blik in mijn richting. Het blijkt dat hij ongelofelijk slim is en er ook goed uitziet, maar mijn vriendin was er niet erg enthousiast over (ze is gewend om versierd te worden). Ze gaf hem toch haar nummer en stemde er later mee in om een afspraakje te maken. Een afspraakje later zegt ze dat ze niet echt geïnteresseerd is. Ik doe alsof ik met haar meeleef, maar tegelijkertijd heb ik zin om haar door elkaar te schudden. Goed uitziende jongens lijken gewoon langs me heen te kijken en alleen mijn vrienden op te merken. Ik heb ook vaak mensen (vrouwen, mannen, oud en jong) die op straat tegen me aan botsen omdat ze me daar niet zagen. Ik ben onzichtbaar.
6. Ik weet niet hoe ik moet flirten
Ik bedenk pas uren na het gesprek iets leuks of geestigs om te zeggen, of ik heb het helemaal niet door als iemand met me probeert te flirten.
7. Ik heb niet veel vrienden
Iedereen weet dat een van de beste manieren om nieuwe jongens te ontmoeten is via vrienden van vrienden. Dit is natuurlijk een probleem als je niet veel vrienden hebt. Ik heb liever een kleine, hechte, betrouwbare groep vrienden dan dat ik deel uitmaak van een enorme sociale kring. Toegegeven, ik zou best meer vrienden in mijn kring kunnen hebben, maar het duurt even voordat ik mensen vertrouw, en ik ben bijna net zo selectief met mijn vrienden als met jongens.
8. Ik zie er gemiddeld uit & Ik kleed me graag comfortabel
Guys vallen gewoon niet op me omdat ik er qua uiterlijk vrij gemiddeld uitzie. Ik trek gewoon niet hun aandacht (zie reden # 5). Geen prachtige volumineuze lokken, of exotische donkere tan, of super lange wimpers. Gewoon ik; lichte huid, slank, met steil bruin haar en blauwgrijze ogen. Ik kleed me ook graag comfortabel. Dat betekent dat je me vaak kunt vinden in een skinny jeans, Converse schoenen en een t-shirt. Het zit comfortabel, maar het is niet sexy of opvallend, maar ik kan gewoon niet de motivatie opbrengen om me op te maken om te gaan winkelen of naar de film te gaan. Tijdens een avondje uit kleed ik me wel mooi aan, maar zelfs dan ben ik nog steeds het zeer gemiddeld uitziende meisje.
9. Ik krijg de neiging om te vluchten of een jongen af te wijzen als ze me benaderen
Ik heb geen ervaring met het praten met aantrekkelijke jongens die in mij geïnteresseerd zijn. Dus als ik in die situatie ben (heel zelden) flip ik en probeer ik een excuus te verzinnen om bij hem weg te komen en terug naar de veiligheid van mijn vrienden. Vaak weet ik niet eens zeker of ik me wel aangetrokken voel tot de man voordat ik vlucht. Door deze angst kom ik vaak vijandig of kil over, wat helemaal niet is wie ik werkelijk ben.
10. Ik ging naar een meisjesschool
Ik heb op de middelbare school nooit jongensvrienden gemaakt, heb nooit de kans gehad om in de gangen te worden gevraagd voor het schoolformeel, of heb nooit geleerd hoe ik met jongens moet praten die ik leuk vind. Je denkt misschien dat dit nu, op 22-jarige leeftijd, niet relevant is, maar dat is het niet. Ik miste die basis van het datingleven die me zou helpen zodra ik van school af was.
11. Ik woonde thuis terwijl ik studeerde aan de universiteit
Toen ik opgroeide, keek ik naar Amerikaanse films en tv-programma’s waarin kinderen die de middelbare school verlieten, naar ‘college’ (uni) gingen, wat betekende dat ze uit hun ouderlijk huis moesten verhuizen naar een studentenkamer. In Australië is dat niet erg gebruikelijk, omdat de meeste mensen thuis blijven wonen en met het openbaar vervoer naar de universiteit reizen. Ik heb het gevoel dat wonen op de universiteit een ervaring is waar ik echt van had kunnen profiteren. Het zou een kans zijn geweest om meer vrienden te maken dan tijdens mijn tijd op de uni (niet veel) en misschien een kans te krijgen om met iemand uit te gaan, maar het was veel te duur.
12. Alle jongens tot wie ik me aangetrokken voel, hebben al een vriendin
Doen ze dat niet altijd?
13. Ik hou niet van clubbing & veel drinken, of dansen in het openbaar
Nu denk je waarschijnlijk dat ik een complete zeurpiet ben. Maar, wat dan ook. Wie van in de 20 geniet daar niet van? Ik…
Ik heb in mijn vorige post uitgelegd waarom ik niet van uitgaan en drinken hou. Wat dansen in het openbaar betreft…zoals ik al zei ben ik verlegen!
Het probleem is dat veel meisjes hun vriendjes in clubs ontmoeten, met ze dansen en alcohol helpt om alles soepel te laten verlopen.
14. Ik heb last van BRF (Bitchy Resting Face)
Zie mijn eerste bericht
15. Ik maak me zorgen dat een jongen die ik leuk vind erachter komt hoe onervaren ik ben
En hoe de jaren verstrijken hoe gênanter het wordt.
16. Ik wil niet hetzelfde wat jongens op mijn leeftijd willen
Ik weet zeker dat je deze kunt raden.
17. Ik maak me zorgen over wat mijn vrienden denken
Mijn belangrijkste kans om jongens te ontmoeten is in bars en clubs. In het zeldzame geval dat ik erheen ga en iemand me benadert, ben ik me er voortdurend van bewust dat mijn vrienden me de hele tijd in de gaten houden. Ze kennen mijn gebrek aan ervaring, en ik voel me beschaamd als ze naar me gluren, en ik denk dat ze mij en/of de man met wie ik praat veroordelen. Ik weet dat ik er niets om zou moeten geven, want het zijn mijn vrienden en ze geven echt om me, maar toch stoort het me.
18. De jongens die ik leuk vind lijken niet geïnteresseerd, degenen die ik helemaal niet leuk vind laten me niet met rust
Ik denk dat de meeste meisjes zich hierin kunnen vinden!
19. Ik ga niet graag uit met mensen die ik online heb ontmoet
Is het zo erg om te willen dat mijn eerste vriendje iemand is die ik in het echt heb ontmoet? Ik zou het niet zo erg vinden om me te verlagen tot online daten als ik überhaupt ervaring had met daten.
20. Niet proactief – angst voor afwijzing
Mijn angst om publiekelijk afgewezen en vernederd te worden weerhoudt me ervan om zelf jongens te benaderen. Ik ben er bijna altijd zeker van dat de persoon die ik leuk vind helemaal buiten mijn bereik ligt (wat misschien niet zo ver van de waarheid ligt).
Als je er nog bent, ben je waarschijnlijk uitgeput door de lijst die bijna een roman lang is en weet je zeker dat ik superneurotisch ben, of heb je een aanval op de vloer gekregen van alle flitsende gifs. Sorry daarvoor, ik liet me een beetje meeslepen!
Kun je je ook maar enigszins inleven in mijn misselijkmakend lange lijst van redenen waarom ik geen vriendje heb?