Op 31 oktober 2018 ontvouwde een spinachtig web van bliksem zich boven Brazilië, dat zich 440 mijl over de hemel uitstrekte – een lengte die ruwweg overeenkomt met de afstand tussen Boston en Washington, D.C. De kolossale flits vestigde het record voor langste-in-afstand blikseminslag die tot nu toe is geregistreerd.
De elektriserende gebeurtenis is een van de twee record-setting inslagen die onlangs zijn bevestigd door een commissie van de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO), volgens een verklaring. Een andere bout verlichtte op 4 maart 2019 maar liefst 16,73 seconden boven Noord-Argentinië, waarmee een record werd gevestigd voor de langst geregistreerde duur van een blikseminslag.
“Dit zijn verbijsterende, ongelooflijke extremen,” vertelt Randall Cerveny, een lid van het WMO-comité en een wetenschapper aan de Arizona State University, Matthew Cappucci voor de Capital Weather Gang van de Washington Post.
Onderzoekers van de WMO gebruikten satellietbeelden om de recordinslagen te bevestigen. Het team publiceerde hun bevindingen deze maand in het tijdschrift Geophysical Research Letters.
Bliksemschichten zijn het gevolg van een opeenhoping van onevenwichtige elektrische ladingen in stormsystemen, aldus de NASA. Normaal gesproken zijn de flitsen slechts enkele kilometers lang en duren ze slechts een of twee seconden, meldt Cappucci.
“Megaflitsers” daarentegen zijn complexe webben van bliksem die zich horizontaal verspreiden, soms over honderden kilometers, meldt Doyle Rice voor USA Today. Zoals Cappucci rapporteert, toont nieuw onderzoek aan dat megaflitsen vaker zouden kunnen voorkomen dan wetenschappers ooit dachten. De enorme flitsen kunnen zich ook uitbreiden tot de grootte van het stormsysteem dat ze creëert – dus hoe groter de storm, hoe groter het potentieel voor een enorme lichtshow.
Zuid-Amerika is vatbaar voor enorme mesoschaal convectieve systemen, dat zijn netwerken van onweersbuien die in de zomer tot 60 mijl in doorsnee kunnen zijn. Dit soort enorme onweersnetwerken creëren de ideale mogelijkheden voor enorme blikseminslagen, meldt Cappucci.
Voorheen werd het record van de langste flits over een afstand gehouden door een 199,7 mijl lange vlam in Oklahoma in 2007, meldt Hannah Osbourne voor Newsweek. Het record van de langste duur werd gehouden door een die in 2012 7,74 seconden flitste boven Provence-Alpes-Côte d’Azur, Frankrijk.
Die eerdere records, bevestigd in 2016, dwongen de WMO om te heroverwegen hoe de organisatie bliksem definieerde, zoals Jason Daley destijds rapporteerde voor Smithsonian magazine. De organisatie veranderde de formele definitie van bliksem van een “reeks elektrische processen die binnen één seconde plaatsvinden” in een “reeks elektrische processen die continu plaatsvinden”, om het soort langdurige flitsen dat wordt geregistreerd beter te beschrijven.
Zoals de WMO in haar verklaring opmerkt, onderstreept de potentiële destructieve kracht van megaflitsen de noodzaak van voorzichtigheid tijdens zware stormen. De organisatie herinnert de mensen eraan de 30-30 regel te volgen: als de tijd tussen donder en bliksem minder dan 30 seconden bedraagt, ga dan naar binnen, en blijf binnen tot ten minste 30 minuten na de laatste flits.
“Milieu-extremen zijn levende metingen van waartoe de natuur in staat is, evenals wetenschappelijke vooruitgang in het kunnen maken van dergelijke beoordelingen,” aldus Cerveny in de WMO-verklaring. “Het is waarschijnlijk dat er nog grotere extremen bestaan, en dat we die zullen kunnen waarnemen naarmate de bliksemdetectietechnologie verbetert.”