Relatieve spreiding / Absolute spreiding

Statistiekdefinities >

Wat zijn absolute spreiding en relatieve spreiding?

Absolute & relatieve spreiding zijn twee verschillende manieren om de spreiding van een gegevensverzameling te meten. Zij worden veel gebruikt in de biologische statistiek, omdat biologische verschijnselen bijna altijd enige variatie en spreiding vertonen.

De eenvoudigste manier om relatieve spreiding/absolute spreiding van elkaar te onderscheiden is te controleren of uw statistiek eenheden bevat. Absolute maten hebben altijd eenheden, terwijl relatieve maten dat niet hebben.

Absolute maten van spreiding

Absolute maten van spreiding omvatten:

• Het bereik,
• De kwartielafwijking,
• De gemiddelde afwijking,
• De standaardafwijking en de variantie.

Absolute maatstaven voor dispersie gebruiken de oorspronkelijke eenheden van de gegevens, en zijn het nuttigst om de dispersie te begrijpen binnen de context van uw experiment en metingen.

Relatieve maten van spreiding

Relatieve maten van spreiding worden berekend als verhoudingen of percentages; een relatieve maat van spreiding is bijvoorbeeld de verhouding van de standaardafwijking tot het gemiddelde. Relatieve spreidingsmaten zijn altijd dimensieloos, en zij zijn bijzonder nuttig voor het maken van vergelijkingen tussen afzonderlijke gegevensreeksen of verschillende experimenten die verschillende eenheden kunnen gebruiken. Zij worden soms dispersiecoëfficiënten genoemd.

Enkele veelgebruikte maten van relatieve dispersie / Absolute dispersie

De eenvoudigste maat voor absolute dispersie is het bereik. Dit is gewoon de bovengrens min de ondergrens; het grootste gegevenspunt min het kleinste. We kunnen dit schrijven als R = H – L.

Bij voorbeeld, als een gegevensverzameling bestond uit de punten 2, 4, 5, 8 en 18, dan zou het bereik 18 – 2 = 16 zijn.

De analoge relatieve maat voor de spreiding is de spreidingscoëfficiënt. Deze wordt gegeven door (H – L)/(H + L). Voor onze voorbeeldreeks gegevens zou dit de verhouding (18 – 2)/(18 + 2) zijn, dus (16/20) of 4/5.

De standaardafwijking is een gecompliceerdere maat voor absolute spreiding, die je zou kunnen berekenen door het verschil tussen elk gegevenspunt en het gemiddelde te kwadrateren, die kwadraten bij elkaar op te tellen, te delen door een getal dat één minder is dan het aantal gegevenspunten, en daar dan de vierkantswortel van te nemen. Aangezien uw waarden worden gekwadrateerd en uiteindelijk de vierkantswortel opnieuw wordt genomen, wordt de standaardafwijking gegeven in uw oorspronkelijke meeteenheden.

De standaardafwijkingscoëfficiënt, de analoge maat voor de relatieve spreiding, is gewoon de standaardafwijking gedeeld door het rekenkundig gemiddelde. Om het als een percentage in plaats van een verhouding aan te geven, vermenigvuldigt u het met 100%.

Sharma, Ananya. Absolute maten van spreiding. Op 11 augustus 2018 ontleend aan https://www.slideshare.net/AyushiJain134/absolute-measures-of-dispersion.
Sharma, Ananya. Maatregelen van Spreiding in Statistiek. Op 11 augustus 2018 ontleend aan https://www.slideshare.net/tanvigarg90834/chapter-11-measures-of-dispersionstatistics
Measures of Dispersion: Afwijkingen van Scores van Centrale Tendens. Virginia Tech. Bijgewerkt op 3 september 1998. Op 11 augustus 2018 ontleend aan https://simon.cs.vt.edu/SoSci/converted/Dispersion_I/activity.html.

——————————————————————————

Heb je hulp nodig bij een huiswerk- of toetsvraag? Met Chegg Study kunt u stap-voor-stap oplossingen voor uw vragen krijgen van een expert op dit gebied. Uw eerste 30 minuten met een Chegg-leraar zijn gratis!