door Jillian Demus
Rhodora is inheems in Pennsylvania en New Jersey noordwaarts tot Ontario, Quebec en de Canadese Maritimes. De naam komt van de oude geslachtsnaam, Rhodora, toen men dacht dat hij tot een eigen geslacht behoorde vanwege de vreemde, buisloze bloemen. In het wild bloeit deze azalea begin- eind mei en half juni voor de hoger gelegen populaties, waarmee het begin van de zomer wordt ingeluid. Ze groeien in vochtige, zure laaglanden en moerassen samen met soorten als zwarte spar (Picea mariana), moeraslabradorthee (Rhododendron groenlandicum), kalmia’s (Kalmia sp.) en diverse bosbessensoorten (Vaccinium sp.). Deze bladverliezende struik wordt zelden hoger dan 2 meter, maar als er veel exemplaren in grote zwermen bloeien, is hij adembenemend. Ik heb een zomer doorgebracht in de noordelijke bossen van Maine, waar ik korhoenders observeerde, waar de Rhodora zeer algemeen was. Ik heb een foto bijgevoegd van een alert mannetje van het korhoen met een radiohalsband om, terwijl we vegetatie- en lokatiegegevens opnamen.
Deze bloemen trekken een verscheidenheid aan vlinders, vliegen en bijen aan. Rhodora heeft een duidelijke relatie met de zeldzame moeraselfenvlinder (Callophrys lanoraieensis) die na het uitkomen van de rups de nectar drinkt. Als rups voedt hij zich uitsluitend met zwarte sparrenbladeren in de buurt. Een andere unieke relatie is die met de zijdemot uit Columbia (Hyalophora columbia) die Rhodora als larvale gastheer gebruikt. Deze plant wordt echter niet door herten gegeten, wellicht door de beharing van de bladeren.
De soort bloeit bij de RSBG in half maart tot april. We hebben een groot stuk van deze bladverliezende struiken vlak bij de ingang. Dit is een van mijn favoriete rhododendrons vanwege hun explosieve, vlinderachtige bloemen. Ze hebben een grote stamper (vrouwelijke delen) en lange meeldraden (mannelijke delen) die verder uitsteken dan de zeer ontlede roze tot lavendelblauwe bloemblaadjes. Zelden kunnen de bloemen wit zijn, zoals deze hier afgebeelde vorm bij de RSBG.
De bloemblaadjes zijn verdeeld in 3 lobben boven en 2 franjeachtige bloemblaadjes onder. Na de bloei komen de grijs-blauw-groene bladeren voor de zomer uit. In de herfst gaan de capsules open met kleine zaadjes en krijgen de bladeren een roodpaarse tint. De witte vorm heeft blijkbaar meer vergelende bladeren in de herfst en lijkt een week of wat eerder te bloeien. Hopelijk kunt u volgend jaar in de tuin getuige zijn van deze wilde bloei!