Share Sweet Springs

Sweet Springs, gelegen aan State Route 3 in het oosten van Monroe County, is de plaats van een historisch mineraal bronresort dat in gebruik is sinds het einde van de jaren 1700. Het bronwater, dat uit de grond komt bij 73 graden F., bevat een concentratie van ijzer en kooldioxide en is gecrediteerd met medicinale eigenschappen.

Het resort bij Sweet Springs stond bekend als Old Sweet Springs of gewoon “Old Sweet” voor zijn lange geschiedenis. Het eerste hotel werd in 1792 gebouwd door William Lewis, die als eerste een resort rond de bron ontwikkelde. William Lewis was een veteraan uit de Revolutionaire Oorlog en de broer van Generaal Andrew Lewis, die het bevel voerde over de Virginia militie tijdens de Slag om Point Pleasant, en van Charles Lewis, die in die slag sneuvelde. Van 1795 tot 1807 vergaderde een Virginia districtsrechtbank die de graafschappen Botetourt, Greenbrier, Kanawha, en Montgomery vertegenwoordigde in het Sweet Springs resort.

De hoogtijdagen van het resort waren van 1820 tot de Burgeroorlog. In de jaren 1830 werd het huidige grote bakstenen hotel gebouwd met zuilenportieken. Het ontwerp werd lange tijd toegeschreven aan Thomas Jefferson, maar meer recentelijk is het toegeschreven aan een medewerker van Jefferson. Een tweede groot gebouw en vijf cottages werden in 1857 opgetrokken. Sweet Springs lag in deze periode op een dag rijden van acht andere kuuroorden met minerale bronnen in wat de “Springs Region” werd genoemd in het Virginia van voor de burgeroorlog. Tijdens het drukke zomerseizoen maakten de gasten vaak een rondreis langs de mineraalbronnen om het water en het sociale leven in elk van deze badplaatsen te proeven. Beroemde bezoekers aan Sweet Springs waren George en Martha Washington, generaal Lafayette, opperrechter John Marshall, Jerome Bonaparte, Patrick Henry, James en Dolley Madison, en Robert E. Lee. Ook de presidenten Pierce en Fillmore bezochten de badplaats.

In juni 1864 werd de badplaats bezocht door troepen van de Unie onder bevel van generaal David Hunter. Zijn troepen kampeerden in de nabijheid van het resort, maar er is geen bewijs dat de gebouwen werden beschadigd. Sweet Springs bleef ook na de Burgeroorlog gasten aantrekken, maar veel potentiële bezoekers gingen liever naar resorts die beter bij de spoorlijnen lagen.

Old Sweet werd geëxploiteerd door William Lewis, en op zijn beurt zijn zoon en kleinzoon, tot 1852, toen het financieel noodlijdende landgoed werd gekocht door Allen T. Caperton en Oliver Bierne uit het nabijgelegen Union. Van 1902 tot 1920 kwam het weer in handen van de familie Lewis en onder een opeenvolging van eigenaren werd het geëxploiteerd tot het in 1930 onder curatele werd gesteld.

In 1945 kocht de staat West Virginia het landgoed en vestigde het Andrew S. Rowan Memorial Home voor bejaarden in de gebouwen van het oude vakantieoord. Het werd in 1970 toegevoegd aan het National Register of Historic Places. Van 1972 tot 1975 werd een grote renovatie ondernomen. Het Rowan Home werd in 1991 gesloten en de staat droeg het gebouw over aan Monroe County om er een rehabilitatiecentrum voor drugsverslaafden te vestigen. Dit project mislukte, en in 1996 werd het voormalige resort verkocht in particuliere handen. In 2005 werd Sweet Springs opnieuw verkocht, en de nieuwe eigenaar hoopte het resort in zijn oude glorie te herstellen. Op 12 november 2015 werd het resort echter geveild aan Ashby Berkley, samen met apparatuur en faciliteiten om het beroemde Sweet Springs mineraalwater te bottelen, voor $ 560.000.

Lees de National Register nominatie.

Dit artikel is geschreven door Michael M. Meador

Lastst Herzien op 18 juni 2018

Bronnen

Cite This Article

Meador, Michael M. “Sweet Springs.” e-WV: The West Virginia Encyclopedia. 18 juni 2018. Web. 26 maart 2021.