Sigismund

Eerste kapitein Sigismund, de originele uber-badass.

“Hij was tenslotte die ene vent die zei ‘Tuurlijk, cool, dit kapittelidee is briljant. Maar het mijne zal zes keer zo groot zijn als dat van de anderen, alleen omdat ik het zeg. Later, Terrans.””

– Aaron Dembski-Bowden

“In de verre toekomst zal er alleen maar oorlog zijn.”

– Sigismund aan Garviel Loken, niet wetend hoe gelijk hij zou hebben.

“Je zult sterven zoals je vader, een zwakkeling, is gestorven. Zielloos. Ere-loos. Wenend. Beschaamd.”

– Siggy’s laatste woorden. In tegenstelling tot andere Astartes verspilde hij zijn laatste adem niet aan het aanbevelen van zijn ziel aan Big E of zoiets, maar vertelde hij Abaddon recht in zijn gezicht van zijn monumentale falen.

“Live by the sword; die by the sword.”

– Ancient Terran Proverb

Sigismund (ook bekend als Siggy-diggy, Sig of the Dump, the Great Wilson, en Swagismund), is een ruimtemarinier uit het achtergrondverhaal van Warhammer 40,000. Hij diende als eerste kapitein van het Imperial Fists Legion en was de rechterhand van zijn Primarch, Rogal Dorn. Na de Horus Ketterij was hij de eerste Hoge Maarschalk van de Zwarte Tempeliers.

Samenvatting

Voor het verpletteren van chaos, accepteer geen vervangers.

We weten niet veel over wat hij heeft gedaan, maar tijdens de Grote Kruistocht werd hij bekend om zijn vaardigheid en heethoofdigheid – en zijn ongeëvenaarde asskickery. Net als Ahmed Ibn Fadlan in de film “13th Warrior”, leefde Sigismund meer tussen de World Eaters dan met zijn eigen legioen (hij was zelfs sparringmaatjes met Kharn, een bewijs dat die laatste altijd een geweldige kerel was) en begon hun gewoonten over te nemen. Zo begon hij bijvoorbeeld zware, dichte zwarte kettingen te gebruiken en zijn wapens aan zijn armen vast te ketenen. Ja, dat klopt, de Zwarte Tempeliers hebben deze traditie van een Verraderslegioen! Siggy nam dat kleine detail wijselijk mee het graf in, opdat de Tempeliers geen geloofscrisis over hun esthetiek zouden krijgen.

Toen de Horus Ketterij losbarstte, was hij bij Rogal Dorn toen de Eisenstein het nieuws bracht van de massamoord op Isstvan III. Hij had zijn eerste gesprekken met de keizerlijke “heilige” Euphrati Keeler, die hem vertelde dat hij onherinnerd zou sterven onder een onbekende ster als hij de zijde van zijn vader zou verlaten. Deze discussie raakte Sigismund diep, zodat hij zijn vader verzocht iemand anders naar de Retribution Fleet te sturen nadat Dorn hem had bevolen te gaan; Dorn vond dit een vreemd verzoek, maar stond het toe en in plaats daarvan werd kapitein Yonnad gestuurd. Ironisch genoeg zou Sigismunds afwezigheid bij Phall ertoe leiden dat Perturabo de verkeerde veronderstellingen zou maken over hoe de strijd zou verlopen, met als resultaat dat de Vuisten bijna zouden winnen en een groot deel van de vloot van de Verzoening zou ontsnappen. Toen het nieuws over het bloedbad op de Isstvan V Dropsite bekend werd en de omvang van de rebellie duidelijk werd, kreeg Sigismund het bevel om alle overblijfselen van de verraders in het zonnestelsel uit te roeien en de gedenkasteroïde te zuiveren met zijn Tempelierselite en het Aanvalscadre onder leiding van Fafnir Rann. Dit begon met een vruchtbare vijf jaar waarin Rann stront tegen Sigismund praatte terwijl ze elke klootzak op hun pad doodden.

Sigismund leidde toen een missie naar Mars om zoveel mogelijk wapens en harnassen terug te halen, want tegen die tijd was Mars FUCKED. Ondanks het feit dat Sigismund echt alles wilde doden wat tussen hem en de verraderlijke Fabricator-General Kelbor-Hal stond, realiseerde hij zich dat de Imperial Fists de planeet niet konden heroveren zonder versterkingen, en gaf hij de Imperial troepen opdracht zich terug te trekken toen de smederijen werden omsingeld door verraderlijke Titanen.

Voordat hij naar Mars vertrok, biechtte Sigismund zijn redenen voor het weigeren van de Retribution missie op aan zijn vader, en legde hij het visioen uit dat hij had ontvangen van “Saint” Keeler. Helaas werd Rogal Dorn boos en beschuldigde Sigismund van arrogantie, bijgeloof en het vergeten van wat het betekende om een Keizerlijke Vuist te zijn; dat hij als ruimtevaarder en dienaar van de Keizer niet het recht had om zijn lot op zo’n manier te bepalen, en vergeleek hem met de rebellen waartegen ze nu vochten. Toen Sigismund Dorn smeekte hem ter plekke te executeren, verstootte Dorn hem als zoon en uit het legioen. Om te voorkomen dat Sigismunds “zwakte” de rest van het legioen zou besmetten, mocht hij zijn rang behouden, maar werd hij naar de verste uithoeken van het zonnestelsel gestuurd om van hem af te komen, een lot voor Sigismund dat erger was dan de dood, hoewel hij troost vond in zijn plicht. Daar zou hij blijven tot de Horus Ketterij zijn hoogtepunt bereikte.

Ondanks dat hij stilletjes werd verstoten voor zijn betrokkenheid bij Euphrati Keeler, gebruikte Sigismund zijn invloed in het Legioen om haar bewegingen discreet in de gaten te houden. Toen de Heilige het doelwit werd van een moordaanslag in de aanloop naar het Beleg van Terra, beantwoordde Sigismund persoonlijk haar noodoproep en keerde terug naar de thuiswereld, waar hij Nathaniel Garro opnieuw ontmoette. Wetende dat Dorn waarschijnlijk erg boos op hem zou zijn omdat hij zijn orders een tweede keer negeerde, overhandigde hij alle informatie die hij over de Saint had aan Garro, en gaf zijn zelfbenoemde taak als haar beschermer aan hem door.

Na grotendeels aan de zijlijn te hebben gestaan tijdens de Slag om Pluto (en toch veel Alfa-legionairs te hebben gedood), was Sigismund de eerste keizerlijke commandant die de strijd aanbond met de Verraders. Hij werd overrompeld door de Vijfde Compagnie van de Zonen van Horus onder Aximand, die klaar stond om de gewonde Sigismund af te maken, toen Rann en Eerste Luitenant Boreas tussenbeide kwamen. Sigismund kwam vervolgens hard terug en verwondde Aximand voordat hij naar Terra ging, hoewel hij zijn schip en Boreas verloor aan Aximand

Verdediging van de Eerste Muur, Sigismund verslaat verschillende Chaos Kampioenen voordat hij tegenover Kharn komt te staan en zwaar verliest omdat de Verrader is gezegend door Khorne. Toen Kharn op het punt stond Sigi te doden, kwam Dorn tussenbeide en gaf Kharn een bitch-slap. Later leidde hij een aanvalsteam tegen de Zonen van Horus die onder de Saturnijnse muur van het keizerlijk paleis probeerden door te dringen, vervolgens ging hij naar de top van de muur en raakte in gevecht met Fulgrim. Hij slaagde erin een paar klappen uit te delen, maar Fulgrim, een daemon prins, sloeg hem onmiddellijk neer. Dorn kwam weer tussenbeide en dwong Fulgrim tot een onwaardige aftocht, waarna vader en gen-zoon samen zesenvijftig van de beste strijders van het IIIe Legioen afsloegen.

De Versnelling

Na de Ketterij en de zaak van de IJzeren Kooi, werd wat overbleef van het Legioen Keizerlijke Vuisten verdeeld in vijf Kapittels, in overeenstemming met de Codex Astartes hervormingen. Dorn plaatste de ex-Imperial Fists die nog steeds verraders wilden verscheuren, desnoods met blote handen, onder Sigismunds bevel. Zij werden het Kapittel van de Zwarte Tempeliers, terwijl het derde en vierde Kapittel (gevormd uit de meer conservatieve/hoofdige Mariniers en degenen die de Codex Astartes meer aanvaardden) de Crimson Fists en Fists Exemplar werden. De Astartes die op de muren van het keizerlijk paleis hadden gevochten, werden de Excoriators), terwijl Rann tot de Derde Stichtingsdag zou moeten wachten voordat zijn kopstukken hun grote doorbraak zouden krijgen en de Executioners zouden worden. Aangezien de Zwarte Tempeliers een Kapittel van Ruimtemariniers zijn dat niets anders wil dan verraders, vreemdelingen en ketters met religieuze vurigheid zuiveren, beginnen ze prompt aan hun eeuwige kruistocht, waarbij ze beloven nooit op te houden met het opjagen van de vijanden van het Imperium. En ze houden zich ook aan hun woord. Tienduizend jaar, en ze zijn nog steeds sterk, schoppen ketters en xeno’s links, rechts en in het midden!

Sigismund zou vechten in de Eerste Zwarte Kruistocht, waar hij op dat moment net geen duizend jaar oud was, en alles had bevochten en gedood wat de melkweg naar hem toe kon gooien (en gezien het feit dat het 40K is, is dat veel). In tegenstelling tot de meeste Imperials geloofde hij nog steeds dat de Legioenen der Verraders zouden terugkeren, waardoor de Tempeliers de enige Imperials waren die klaar stonden toen het Zwarte Legioen binnenviel. Sigismund stond later zelf tegenover Abaddon in de strijd tijdens de Eerste Zwarte Kruistocht; de uitkomst was lang onbevestigd, maar sinds de recente Black Legion boeken kunnen we eindelijk met zekerheid zeggen dat Abaddon Sigismund in een enkel gevecht heeft gedood. De twee bevonden zich aanvankelijk in een patstelling, waarbij Abaddon sterker en beter gepantserd was, terwijl Sigismund sneller en meer beheerst was. Na verloop van tijd begon Siggy’s leeftijd hem echter in te halen, en zijn lichaam vertraagde. Toen hij besefte dat hij niet kon winnen, deed Siggy zijn beste Excalibur-imitatie, maar hier was Abaddon’s torso de steen waar het zwaard in werd gestoken, zoals die oude Keizerskampioen-kunst met de ork. Je kent die wel. Om Siggy’s laatste moment van stoerheid te evenaren, bracht Abaddon zelf een dodelijke slag toe, en doodde de oude krijger – Sigismund had zich gerealiseerd dat hij Abaddon alleen kon doden door zichzelf bloot te geven, en hij deed het zonder aarzelen.

BADASS.Abaddon’s luitenant vond dat het speelveld alleen gelijk werd gemaakt door Sigismund’s leeftijd die hem op het niveau van andere Astartes bracht. Zelfs met deze handicap leverde Sigismund een geweldig gevecht, waarbij hij Abaddon bijna volledig doodde. De Zwarte Ridder kwam dichter bij het doden van de Despoiler dan iemand anders (behalve misschien Thalastian Jorus). Het beste van alles is dat het oppercommando van het zwarte legioen hem met het grootste respect behandelde toen hij stierf. Abaddon maakte hem zo goed mogelijk schoon (hij was een beetje in tweeën gescheurd), en liet zijn lijk terug naar Terra sturen met de boodschap dat het Zwarte Legioen was aangekomen en zijn Lange Oorlog tegen de God-keizer had verklaard. Ze stalen niet eens het Zwarte Zwaard, maar brachten het terug samen met Sigismund’s lichaam.

Meester Duellist

Sigismund wordt soms aangeduid als de beste duellist in de hele Legiones Astartes. Desalniettemin kunnen verschillende personages hem waarschijnlijk een run voor zijn geld geven; onder hen zijn Abaddon, Khârn, Lucius, Sevatar, Corswain, Azkaellon en Amit (de originele Vleeseter) van de Blood Angels, en Argel Tal van de Word Bearers (maar hij had daemon krachten, dus dat is een beetje valsspelen). Hij versloeg niet alleen Khârn vele, vele malen in een duel (hoewel Khârn nooit serieus was in deze gevechten, en liever verloor, een eigenschap die hij deelde met Argel Tal), maar ook tijdens de Grote Kruistocht hebben de Vuisten en de Wereldeters een tijdje samen gekruist, waardoor Siggy regelmatig in de arena’s van de Wereldeters mocht vechten tegen al hun beste vechters. Hij verloor nooit. Niet één keer. Dit ging zo’n 10 jaar door.

Hij vermeed ook dodelijke duels, omdat hij het als een zonde zag een neef te doden: de eerste Astartes die hij doodde was tijdens de Ketterij. In de roman Betrayer en de novelle Templar, werden Khârn en Sigismund goede vrienden totdat Horus alles verknalde, en Sevatar vermeldde dat hij 20 uur met hem duelleerde voordat hij er genoeg van kreeg dat niemand won en besloot vals te spelen door Sigismund een kopstoot te geven alleen om de strijd te beëindigen.

Het moet worden opgemerkt dat in het HH Book: Templar, hij wordt beschreven als nooit een duel te hebben verloren. Nooit. Dit betekent ofwel:

• Hij heeft nog nooit geduelleerd met een Primarch.
  • Hoe dan ook, Primarchen zijn OP en dus een oneerlijke tegenstander voor elke Astartes en verlagen zich doorgaans niet zo ver dat ze dat laten zien. In romans zeggen ze af en toe dat een kerel het misschien tegen een Primarch kan opnemen, omdat ze niet kunnen bevatten hoe OP die klootzakken zijn. Elke sterveling van welke soort dan ook, inclusief freaks als Tyranids of technisch gezien Necrons, zou aan diggelen worden geslagen en zelfs supersoldaten zullen het slechts marginaal langer uithouden tegen letterlijke halfgoden.
• Ziet het niet als een verlies als zijn tegenstander vals speelt tijdens het gevecht, zoals het geval was bij Sevatar.
  • Omdat hij vals heeft gespeeld, wordt Jago technisch gezien beschouwd als iemand die dat sparringduel heeft verloren. Trouwens, als ze elkaar hadden willen doden, was Sev al veel eerder veel vuiler geweest, maar Sig had het ook verwacht. Dat duel was al met al toch een goede indicatie van hun vaardigheid ten opzichte van elkaar. Sev wordt beschouwd als een van de beste Astartes en ze stonden quitte. Als de statistieken in de HH-boeken iets zijn om op af te gaan (toegegeven, niet altijd, zoals de Primarchen die zijn afgezwakt zodat ze nog steeds in balans zijn) dan zijn Sig, Sev en de Nemean over het algemeen de beste Astartes die op korte afstand “duelleren”, punt. 1-op-1 regelgewijs: Sev heeft bijna geen kans door het ontbreken van de Eeuwige Krijger.
  • Het is vermeldenswaard dat Khârn later probeerde de zet te kopiëren. Sigismund liet hem met zijn gezicht naar beneden op de grond vallen.
• Altijd geëindigd in een gelijkspel. Deze optie is mogelijk, hoewel de context dit helemaal niet leek te suggereren.
• Het betekent helemaal niets, omdat een sparringsgevecht (zelfs onder Astartes die een reëel risico lopen verminkt te worden) niet nauwkeurig het ware potentieel van de strijders weergeeft.
  • Hârn bijvoorbeeld had eigenlijk een hekel aan de gevechtskuilen omdat het er niet om gaat je tegenstander te doden, waardoor het een geheel andere situatie is. Nathaniel Garro versloeg ook een Bewaarder in een duel, maar besefte dat hij hem in een echt gevecht waarschijnlijk niet aankon.
• Hij had een paar echt, ECHT waardeloze mariniers die hem hadden opgeleid om te vechten, serieus, hij zou als ingewijde zeker hebben verloren. Sparren is niet hetzelfde als een duel.

Tabletop

Sigismund beschermt het Imperium tegen Hairesy

Hij kreeg statistieken in het 3e Horus Heresy boek; Uitroeiing, waaruit blijkt dat hij een monster is in close-combat:

Met Eternal Warrior, Fearless, Adamantium Will, een +2S AP2-wapen, instant death en re-rolls ones to hit bij challenges, 4 aanvallen op WS7, en het dwingen van succesvolle invulns om opnieuw te rollen. Hij is het gemeenste duelpersonage tot nu toe in vrijwel elke incarnatie van de regels, met uitzondering van de Primarchs, Constantin Valdor, die verdomde Anacharis Scoria en de Cheestodes Tribune, en een van de weinige die een kans maakt tegen de zwakkere onder de Primarchs. Nu sommige legioenen, namelijk Zonen van Horus, Salamanders en Keizerlijke Vuisten, toegang hebben tot de Eeuwige Krijger uit relikwieën die niet-Primarchs kunnen nemen, is hij van een “ik win zodra ik gewond raak”-knop afgezakt naar slechts “75% kans om te winnen.”

Dit betekent nog steeds dat vrijwel alle Legion-personages, behalve Salamander Praetors en Eidolon, de lul zijn, omdat Sigismund gedwongen is om uit te dagen en de meeste Legions niets hebben, behalve hun Primarchs, die het tegen Sigismund zouden kunnen opnemen en hopen te winnen (vreselijke worpen uitgezonderd).

In feite, zelfs tegen zijn eigen Primarch (of een T6, 4++ Primarch met uitzondering van Lorgar en Russ), Sigismund maakt een goede steek op en veroorzaakt iets minder dan 1 wond per beurt mathematisch tijdens een uitdaging (wat met IWND en alles), die hilarisch, is bijna net zo veel als Dorn’s eigen broer kan veroorzaken tegen hem. Terwijl Sigismund er 1,25 wond per beurt voor terugkrijgt. Wat eigenlijk best goed is voor een Astartes vs Primarch gevecht. Vanaf het vierde boek in de Belegering van Terra-serie hebben we zelfs fluff om dit te ondersteunen, aangezien Sigismund in staat was om een paar schoten tegen Fulgrim te lossen voordat de Feniciër hem begon neer te slaan.