Marisol Escobar (22 mei 1930 – 30 april 2016), ook bekend als Marisol, was een Franse beeldhouwer van Venezolaanse afkomst die werkte in New York City.
Maria Sol Escobar werd op 22 mei 1930 geboren uit Venezolaanse ouders in Parijs, Frankrijk. Ze werd voorafgegaan door een oudere broer, Gustavo. Haar vader, Gustavo Hernandez Escobar, en haar moeder, Josefina, behoorden tot welgestelde families en leefden van hun vermogen uit investeringen in olie en onroerend goed. Deze rijkdom bracht hen ertoe vaak te reizen vanuit Europa, de Verenigde Staten en Venezuela. Op een bepaald moment begon Maria Sol Marisol te heten, een gebruikelijke Spaanse bijnaam.
Josefina Escobar pleegde zelfmoord in 1941, toen Marisol elf jaar oud was. De tragedie, gevolgd door het feit dat haar vader Marisol voor een jaar naar een kostschool in Long Island, New York, stuurde, raakte haar zeer diep. Marisol besloot na het overlijden van haar moeder niet meer te spreken, hoewel ze uitzonderingen maakte voor het beantwoorden van vragen op school of andere vereisten; ze sprak niet regelmatig hardop tot haar vroege twintiger jaren.
Hoewel Marisol diep getraumatiseerd was, had dit geen invloed op haar artistieke talenten. Ze was al vroeg begonnen met tekenen, waarbij haar ouders haar talent aanmoedigden door haar mee te nemen naar musea. Haar tekentalent leverde haar vaak artistieke prijzen op aan de verschillende scholen die ze bezocht voordat ze zich in 1946 in Los Angeles vestigde. Marisol had ook een borduurtalent. Minstens drie jaar lang borduurde ze de hoek van een tafelkleed (waarbij ze op zondag naar school ging om te werken).
Marisol was zeer gelovig. Tijdens haar tienerjaren verwerkte ze het trauma van haar moeders dood door op haar knieën te lopen tot ze bloedden, lange tijd te zwijgen en touwen strak om haar middel te binden.
Na Josefina’s dood en Marisol’s vertrek van de Long Island kostschool, reisde de familie tussen New York en Caracas, Venezuela. In 1946, toen Marisol 16 was, verhuisde het gezin definitief naar Los Angeles; ze werd ingeschreven aan de Marymount School for Girls. Ze hield niet van dit instituut en ging in 1948 naar de Westlake School for Girls.
Marisol Escobar begon haar formele kunstopleiding in 1946 met avondlessen aan het Otis Art Institute en het Jepson Art Institute in Los Angeles, waar ze studeerde bij Howard Warshaw en Rico Lebrun.
Marisol studeerde kunst aan de École des Beaux-Arts in Parijs in 1949. Daarna keerde ze terug om te gaan studeren aan de Art Students League of New York, aan de New School for Social Research, en ze was een leerlinge van de kunstenaar Hans Hofmann.
De pop art cultuur in de jaren zestig omarmde Marisol als een van haar leden, wat haar erkenning en populariteit vergrootte. Ze concentreerde haar werk op driedimensionale portretten, gebruikmakend van inspiratie “gevonden op foto’s of gesprokkeld uit persoonlijke herinneringen”.
Tijdens de naoorlogse periode was er een terugkeer van traditionele waarden die de sociale rollen opnieuw vastlegden, ras en geslacht conformerend binnen de publieke sfeer. Marisol’s sculpturale werken speelden met de voorgeschreven sociale rollen en beperkingen waarmee vrouwen in deze periode te maken kregen door haar weergave van de complexiteit van vrouwelijkheid als een waargenomen waarheid. Marisol’s praktijk toonde een dynamische combinatie van volkskunst, dada en surrealisme – en illustreerde uiteindelijk een scherp psychologisch inzicht in het hedendaagse leven. Door de essentiële aspecten van vrouwelijkheid te tonen binnen een assemblage van geïmproviseerde constructies, was Marisol in staat om commentaar te leveren op de sociale constructie van ‘vrouw’ als een instabiele entiteit. Met behulp van een assemblage van gipsen afgietsels, houten blokken, houtsnijwerk, tekeningen, fotografie, verf en stukken hedendaagse kleding, herkende Marisol effectief hun fysieke discontinuïteiten. Door een ruwe combinatie van materialen symboliseerde Marisol de ontkenning door de kunstenares van het bestaan van een ‘essentiële’ vrouwelijkheid. Vrouwelijkheid’ wordt gedefinieerd als een verzonnen identiteit die tot stand komt door middel van representatieve onderdelen. Een identiteit die meestal werd bepaald door de mannelijke toeschouwer, als moeder, verleidster of partner. Met een feministische techniek ontregelde Marisol de patriarchale waarden van de maatschappij door vormen van mimicry. Ze imiteerde en overdreef het gedrag van het populaire publiek. Door middel van een parodie op vrouwen, mode en televisie, probeerde ze sociale verandering te ontketenen.
Dit is een deel van het Wikipedia-artikel dat gebruikt wordt onder de Creative Commons Naamsvermelding-Gelijk delen 3.0 Ongeportretteerde Licentie (CC-BY-SA). De volledige tekst van het artikel is hier →
Meer …