Voor een van de beroemdste miljardairs van het land heeft Steve Jobs zich als liefdadigheidsdonateur op de achtergrond gehouden.
In tegenstelling tot collega-technologieleiders Bill Gates en Mark Zuckerberg van Facebook heeft hij de Giving Pledge niet ondertekend, een initiatief waarbij de rijkste particulieren van het land zich ertoe verbinden om ten minste de helft van hun vermogen aan liefdadigheid te besteden.
Zijn naam komt niet voor op de lijst met giften van 1 miljoen dollar of meer die wordt bijgehouden door het Center on Philanthropy van de Indiana University.
En pas na een onflatteus bericht in de media over Jobs over dit onderwerp in de zomer, startte Apple in september een “matching gifts” programma, waarbij donaties aan filantropieën door werknemers worden verdubbeld door het bedrijf.
Wat er nu met Jobs’ fortuin gaat gebeuren – Forbes heeft zijn nettowaarde geschat op $8.3 miljard dollar – is een kwestie van speculatie die discussie uitlokt, zowel over Jobs als over de maatschappelijke verplichtingen van de zeer rijken.
De meest recente discussieronde begon nadat de New York Times in augustus een onflatteus stuk publiceerde, waarin stond dat “er geen openbare gegevens zijn over de heer Jobs die geld aan liefdadigheid geeft. . . . Er is ook geen ziekenhuisvleugel of academisch gebouw met zijn naam erop.”
Bovendien had Jobs de filantropische programma’s van Apple gesloten toen hij in 1997 bij het bedrijf terugkeerde en heeft hij ze nooit meer in ere hersteld, ondanks een winst van 14 miljard dollar vorig jaar, meldde de Times.
“Veel andere innovatieve bedrijven hebben manieren gevonden om hun vindingrijkheid en middelen in te zetten om de samenleving te helpen,” zei Vincent Stehle, een lange tijd subsidieverlener in non-profit technologiekringen en een columnist voor de Chronicle of Philanthropy, donderdag. “Het was een beetje teleurstellend om Apple niet aan tafel te zien zitten.”
Maar Jobs aanhangers merken op dat het grootste deel van zijn bijdragen aan de samenleving misschien wel ligt in de kwaliteit en innovatie van Apple’s producten. Ook wijzen ze op de manieren waarop Jobs en Apple liefdadigheid hebben bedreven.
Bono, de leadzanger van U2 en een bekende activist, reageerde snel op het stuk in de Times en schreef dat “de bijdrage van Apple aan onze strijd tegen aids in Afrika van onschatbare waarde is geweest.”
Het bedrijf heeft “tientallen miljoenen dollars gegeven die het leven van meer dan twee miljoen Afrikanen hebben veranderd door middel van H.I.V.-tests, behandeling en counseling. Dit is ernstig en veelbetekenend. En de betrokkenheid van Apple heeft andere bedrijven aangemoedigd om ook hun steentje bij te dragen”, schreef Bono. “Dat hij het heel druk heeft gehad, wil niet zeggen dat hij en zijn vrouw, Laurene, niet aan deze dingen hebben gedacht.”
Jobs medestanders zeggen dat het ook onmogelijk is om uit openbare documenten op te maken wat hij heeft weggegeven, omdat hij om anonimiteit had kunnen vragen. Zijn plannen voor de rest van zijn rijkdom zullen misschien pas lang na zijn dood bekend worden.
Het feit dat hij niet voorkomt op lijsten van openbare giften “betekent niet noodzakelijkerwijs dat hij niet gul geeft,” zei Adriene Davis van het Center on Philanthropy van de Indiana University, dat dergelijke giften bijhoudt.
Wat Jobs afwezigheid op de donorrollen deels kan verklaren, is dat hij het zo druk had met zijn bedrijf.
Jobs meest directe poging tot filantropie was toen hij de Steven P. Jobs Foundation oprichtte, kort nadat hij in 1985 uit Apple was gezet. Hij nam Mark Vermilion in dienst, die eerst bij Humanitas International had gewerkt, een liefdadigheidsinstelling die was opgericht door Joan Baez, en daarna aan het hoofd stond van de gemeenschapsinspanningen van Apple, die begonnen toen Vermilion voorstelde dat het bedrijf computers zou weggeven aan non-profitorganisaties.
Jobs wilde dat zijn stichting zich zou richten op voeding en vegetarisme. Vermilion gaf de voorkeur aan programma’s die sociaal ondernemerschap bevorderden. Maar toen raakte Jobs vastgebonden in het bouwen van een ander bedrijf genaamd NeXT en de stichting sloot.
“Ik zei: ‘Je moet hier echt wat tijd aan besteden’ en hij zei: ‘Ik kan nu niet,’ ” zei Vermilion. “Ik neem het Steve echt niet kwalijk. Ik denk dat ik hem beter had kunnen verkopen op mijn idee of dat ik zijn idee had moeten doen.”
Als Jobs, die op 56-jarige leeftijd overleed, langer had geleefd, was hij misschien aan meer openbare liefdadigheid toegekomen, zei Vermilion, maar omdat hij een perfectionist was, had hij er veel van zijn schaarse tijd aan moeten besteden.
“Hij heeft veel kritiek gekregen omdat hij geen tonnen geld weggaf,” zei Vermilion. “Maar ik denk dat het een domme fout is. Er zijn maar zoveel uren in een week, en hij heeft zoveel ongelooflijke producten gemaakt. Hij heeft echt bijgedragen aan de cultuur en de samenleving.”
Gerelateerde inhoud:
Meer technologie-aandacht van The Post
Wat was jouw eerste Apple-product? (Afbeelding Poll)
Apple: We zullen het werk van Steve Jobs voortzetten