Molly Houston kreeg Prilosec voorgeschreven toen ze brandend maagzuur kreeg van het innemen van een antibioticum bovenop medicijnen tegen artritis. Maar nadat ze stopte met de medicijnen had ze vreselijke buikpijn: “Het was alsof iemand een kwart zoutzuur in mijn maag goot.” hide caption
toggle caption
Molly Houston kreeg Prilosec toen ze brandend maagzuur kreeg van het innemen van een antibioticum bovenop artritismedicijnen. Maar nadat ze stopte met de medicijnen had ze vreselijke buikpijn: “Het was alsof iemand een kwart zoutzuur in mijn maag goot.”
Een aanzienlijk deel van de wereldbevolking – en ongeveer 1 op de 20 Amerikanen – slikt medicijnen die de hoeveelheid maagzuur drastisch verminderen. Ze worden protonpompremmers genoemd, of PPI’s.
Deze medicijnen doven maagzuur bijna als het dichtdraaien van een kraan. Het nemen van PPI’s vermindert typisch het maagzuur van mensen tot minder dan 10 procent van het normale niveau.
Dat is een goede zaak voor miljoenen die lijden aan brandend maagzuur of GERD, gastro-oesofageale refluxziekte. Maar een recente studie wees uit dat wanneer mensen stoppen met het nemen van deze populaire pillen velen pijnlijke “rebound” symptomen ervaren, vaak erger dan voordat ze begonnen met het nemen van het medicijn. De gezonde mensen in de studie hadden om te beginnen geen maagproblemen, maar ze ontwikkelden brandend maagzuur, zure reflux en indigestie toen ze na drie maanden stopten met het nemen van PPI-pillen.
Molly Houston, een 66-jarige gepensioneerde wiskundige en wetenschapsleraar in Albequerque, N.M., weet hoe moeilijk en pijnlijk het kan zijn. Haar arts schreef haar een gewone PPI voor, Prilosec (omeprazol), toen ze brandend maagzuur kreeg van het slikken van een antibioticum naast artritismedicijnen.
Na een paar weken Prilosec te hebben geslikt, stopte Houston met het slikken van de pillen. Ze wil niet meer medicijnen slikken dan nodig is.
Maar vier dagen nadat ze met Prilosec was gestopt, kreeg ze hevige buikpijn. “Ik had nog nooit zoiets ergs gehad. Het was verschrikkelijk,” zegt ze. “Het was alsof iemand een kwart zoutzuur in mijn maag goot.”
Om de branderigheid te onderdrukken, nam ze onmiddellijk weer Prilosec.
Houston had wat onderzoekers “acid rebound” noemen. Maagcellen die zuur aanmaken, vermenigvuldigen zich gedurende een aantal weken van blootstelling aan een PPI in een poging het effect van het medicijn te overwinnen. Wanneer de PPI wordt gestopt, produceren ze meer zuur dan ooit.
Behandeling kan het erger maken
Zuurrebound is een bekend verschijnsel. Maar veel artsen dachten dat het er niet echt toe deed.
“Ik denk dat iedereen heeft gedacht dat dit helemaal geen betekenis had,” zegt Christina Reimer, een onderzoeker aan de Universiteit van Kopenhagen in Denemarken. Ze zegt dat velen dachten dat PPI zuur rebound “een louter fysiologisch fenomeen was dat niet in staat was om symptomen te veroorzaken.”
Maar Reimer en haar collega’s toonden aan dat dit niet zo is. Zij rekruteerden 120 gezonde jonge volwassenen zonder maagklachten. De helft kreeg drie maanden lang een PPI-medicijn. De anderen kregen een placebopil. Daarna stopten de onderzoekers met alle pillen en maten brandend maagzuur, zure reflux en indigestie in beide groepen.
“Vierenveertig procent, in de vier weken na het stoppen, ontwikkelde een van deze symptomen in de actief behandelde groep, vergeleken met slechts 9 procent in de placebogroep,” zegt Reimer. “Het verschil was heel overtuigend.”
De groep in Kopenhagen ontdekte dat zure rebound pijnlijke symptomen kan veroorzaken gedurende weken nadat het PPI-medicijn is gestopt. Hun studie staat in het julinummer van het tijdschrift Gastroenterology.
“Deze medicijnen creëren in feite de stoornis die de medicijnen worden gebruikt om te behandelen,” zegt Dr. Kenneth McColl van de Universiteit van Glasgow, die een begeleidend redactioneel over de studie schreef.
‘Using A Shotgun To Kill A Fly’
McColl zegt dat PPI’s zo effectief zijn – en zo massaal worden gepromoot – dat artsen over de hele wereld hun aanpak van brandend maagzuur en aanverwante aandoeningen hebben veranderd sinds de medicijnen zeven jaar geleden op de markt kwamen.
Voor die tijd, zegt McColl, probeerden artsen vaker de oorzaak van maagproblemen te achterhalen – zaken als eetgewoonten, alcoholgebruik, en gewichtstoename. Ze stelden maagzuurremmers voor, of slapen op extra kussens. Ze raadden mildere medicijnen aan, de zogenaamde H-2-remmers, die het maagzuur verminderen, maar niet zo krachtig als PPI’s.
“Alleen als patiënten daar niet op reageerden of als de symptomen ernstiger werden, gingen ze over op krachtigere zuuronderdrukkende medicijnen,” zegt McColl.
Pharmacoloog Joe Graedon is het ermee eens dat artsen tegenwoordig vaak snel PPI’s voorschrijven. “Het is een beetje als het gebruik van een jachtgeweer om een vlieg te doden,” zegt Graedon, die een non-profit consumentengroep leidt en gastheer is van een publieke radioshow genaamd The People’s Pharmacy.
De website van zijn groep krijgt veel meldingen van mensen die last hebben van zure rebound wanneer ze proberen te stoppen met het nemen van PPI’s.
Graedon maakt zich zorgen over mensen die voor onbepaalde tijd PPI’s blijven slikken, tenzij ze dat echt nodig hebben – bijvoorbeeld als ze hardnekkige en goed gedocumenteerde gastro-oesofageale refluxziekte hebben of een precancereuze aandoening genaamd Barrett’s slokdarm.
Weaning Off The Drug
“Zuur in de maag is er voor een reden,” zegt Graedon. “Dat zuur in je maag doodt bacteriën. Als er vervelende beestjes in onze maag komen, worden ze gedood door het zuur. … Zonder dat zuur, kunnen de bacteriën zich vermenigvuldigen.”
In feite zijn er steeds meer aanwijzingen dat langdurig gebruik van PPI-medicijnen het risico op darminfecties en longontsteking verhoogt. Het kan ook de calciumopname verstoren, waardoor osteoporose verergert.
Maar als je wilt stoppen met het nemen van een PPI-medicijn, moet je jezelf misschien geleidelijk afbouwen, de dosis verminderen en dagen afwisselen met een minder krachtig zuurverlagend medicijn zoals ranitidine, of Zantac.
Dat is wat Houston deed.
“Dat werkte,” meldt Houston. “Ik had geen problemen meer. En het kostte me bijna een maand om weer volledig op Zantac over te schakelen.” Ze neemt nu alleen Zantac als het nodig is.
Houston is blijer dat ze de krachtigere PPI-medicijnen niet neemt als het niet hoeft. Ze maakte zich altijd zorgen dat haar PPI pillen op zouden raken. En ze wil nooit meer de pijn van terugkerend zuur onder ogen zien.