The Big Ugly Bumper Mandate of ’74
…In 1971 heeft de National Highway Traffic Safety Administration de Federal Motor Vehicle Safety Standard No. 215. Deze norm, die voor het eerst werd toegepast vanaf modeljaar 1974, bepaalde dat alle nieuwe auto’s die in de Verenigde Staten werden verkocht, bestand moesten zijn tegen een frontale botsing van 5 mijl per uur of een kop-staartbotsing van 2,5 mijl per uur, zonder schade aan de verlichtingsinstallatie of de brandstoftoevoersystemen. Het doel was de kosten voor het herstel van de schade bij aanrijdingen voor het grote publiek te minimaliseren en het vermogen van een auto om een botsing op te vangen bij een aanrijding te verbeteren. Deze verandering in de regelgeving dwong autofabrikanten terug te keren naar de tekentafel en de styling van hun klassieke auto’s te heroverwegen. Rijverlichting geïntegreerd in zowel de voor- als achterbumpers was destijds gebruikelijk; met deze nieuwe regelgeving zouden deze bumpers vrijwel zeker een overtreding van Standaard Nr. 215 betekenen. Deze nieuwe generatie van schadebestendige bumpers zou het uiterlijk van een aantal van de meest geliefde import klassieke auto’s van de Verenigde Staten drastisch veranderen. Sommige auto’s trok uit de big-bumpered look beter dan anderen; laten we eens een kijkje nemen op 5 van de beste en slechtste voorbeelden van de “impact bumper” tijdperk.
1. BMW
Kijkend naar een BMW van de VS-markt uit de jaren 1970 of 1980 naast een voorbeeld van de Europese markt, is het gemakkelijk te zien waarom de bumpers van de VS-markt voorbeelden algemeen bekend zijn geworden als “duikplanken” of “picknickbanken”. BMW’s botsingsbumpers steken bijna komisch ver uit de grille, en als gevolg daarvan hebben veel Amerikaanse eigenaars de Europese bumpers tweedehands gekocht om de auto’s weer een euro-look te geven. Dat wil niet zeggen dat de in de VS gebumperkte klassieke auto’s niet hun eigen voorstanders hebben; voor eigenaars die hun auto’s op straat parkeren, kan de schadeverdediging door de impactbumpers vele ritjes naar de carrosserie besparen.
2. Porsche
De iconische, eenvoudige maar elegante lange-kapvorm van de 911 werd, voor velen, bedorven door het 5mph impact-bumper mandaat uit 1974. Kijkend naar de luchtgekoelde 911 markt, is het moeilijk te geloven het verschil in waarde van een 1973 exemplaar versus een impact-bumpered 1974. 1973 911Ts, het “basis model”, worden zelden gezien aan deze kant van de $100k, terwijl uitstekende ’74 exemplaren regelmatig verhandeld worden voor beduidend minder dan $50k. Ik denk dat we allemaal weten welke we liever zouden hebben, maar is het de meerprijs waard? Zeer, zeer discutabel.
3. Mercedes
Naast Duitse autofabrikant BMW koos Mercedes voor de “duikplank”-benadering van schadebestendige bumpers. Wederom praktisch, maar niet zo mooi.
4. MG
De facelift van de MGB in 1974 veranderde het uiterlijk drastisch. De verchroomde, Italiaanse roadster-achtige voorkant uit de jaren ’60 werd vervangen door een lompe rubberen bumper die bijna de hele voorkant van de klassieker overnam. Voor velen was de MGB het zwaarst getroffen door de botsbumper-verplichting van ’74. Tegenwoordig is een MGB uit ’73 ongeveer het dubbele waard van een exemplaar uit ’74, ook al zijn ze van binnen vrijwel gelijk. Lamborghini:
Last but not least, Lamborghini. Hoewel veel zeldzamer dan de andere hier genoemde voorbeelden, zou geen gesprek over impactbumpers compleet zijn zonder een vermelding van de Lamborghini Countach. Lamborghini’s oplossing voor de crashnormen van de Verenigde Staten was briljant; Lamborghini dacht er niet over na, ze monteerden gewoon grote rubberen blokken op de neus en de staart van de auto en klaar was kees. Als jullie Amerikanen schadebestendige bumpers willen, hier, hier zijn jullie verdomde schadebestendige bumpers.
