Liefde. Familie. Verlossing. Respect. Dit zijn de thema’s die krachtig en vaak vreugdevol worden aangeraakt in “The Color Purple,” nu in het Orpheum Theatre.
De tour is geboren uit de 2015 Broadway-revival geregisseerd door John Doyle in zijn kenmerkende minimalistische stijl die dat seizoen de Tony voor Beste Revival won. Doyle’s visie omvatte ook het ontwerpen van de set – een evocatieve muur van oplopende stoelen die zowel rust als beweging suggereren.
Gelukkig hoefden de acteurs van hem geen instrumenten te bespelen op het toneel (zoals in zijn revivals van “Company” en “Sweeney Todd”). Evenmin eiste hij uitgebreide dansnummers, door te zorgen voor “enscenering” in plaats van te werken met een choreograaf.
Het resultaat is een focus op karakter en zang die de productie goed van pas komt.
Marsha Norman’s boek voor de musical gaat ervan uit dat het publiek bekend is met de roman van Alice Walker uit de Bay Area en de verfilming ervan onder regie van Steven Spielberg; alles gaat in een snel tempo, af en toe pauzerend om op adem te komen en dan weer snel door.
De pauzes zijn echter glorieus, vooral wanneer de adem komt van Adrianna Hicks als Celie of Carla R. Stewart als Shug Avery, wier stemmen van het podium opstijgen, langs de lichten, naar de hemel zelf.
Het hele gezelschap – inclusief J. Daughtry en Carrie Compere als Harpo en Sofia, en Gavin Gregory als de werkelijk hatelijke Mister – zijn sublieme zangers, maar deze twee vrouwen zijn goddelijk.
Het verhaal begint een eeuw geleden, maar resoneert vandaag de dag nog sterker dan toen de musical in 2005 debuteerde. Het blijft pijnlijk om te zien hoe weinig vrouwenlevens ertoe deden, en hoe weinig het leven van zwarte vrouwen ertoe deed, zelfs binnen hun eigen families.
Na de prachtig gestileerde geboorte van Celie’s tweede kind – uit verkrachting en vermoedelijke incest – neemt haar “Pa” de baby van haar af en wuift haar met een klein handgebaar weg, haar in pijn en verdriet achterlatend met de vermaning om haar klusjes weer op te pakken.
Het is een van de vele scènes – waaronder de poging tot verkrachting van Celie’s geliefde zus Nettie en de aanranding van Sofia – die het hart verscheuren en een razend vuur in de ziel ontsteken.
Gelukkig zijn er ook momenten van vreugde.
Celie, altijd ten onrechte gezegd dat ze lelijk is, vindt acceptatie bij Shug in het zoetsappige hoopvolle “What About Love?” Het is een van de betere liedjes uit de score van Brenda Russell, Allee Willis en Stephen Bray, die ook het brutale “Miss Celie’s Pants” en Sofia’s definitieve “Hell No!”
“The Color Purple” reist met uitdagende bagage, maar het is Celie’s verlossende aria die je de nacht in stuurt: “I’m thankful for loving who I really am. Ik ben mooi. Yes, I’m beautiful, and I’m here.”
REVIEW
The Color Purple
Waar: Orpheum, 1192 Market St., S.F.
Wanneer: 20.00 uur dinsdag, donderdag t/m vrijdag, 14.00 en 20.00 uur woensdag en zaterdag, 14.00 uur zondag; sluit op 17 mei
Tickets: $40 tot $246
Contact: www.shnsf.com Adrianna HicksAlice WalkerCarle R. StewartCarrie CompereColor PurpleJ. DaughtryJohn DoyleMarsha NormanTheater
Vind meer informatie op www.sfexaminer.com/join/