The East Village D.J. Who Became the Savior of a Decaying British Estate

In mei 2005 was Nick in New York om zijn carrière als D.J. voort te zetten. Anthony, nu de 11e graaf van Shaftesbury, had zich vol overgave gestort op het runnen van het landgoed, maar hij nam een pauze om naar New York te vliegen, waar de broers werden vergezeld door hun halfbroers en -zussen, Fred en Cecilia.

“Het was een heel speciale gelegenheid voor ons allemaal om samen te zijn,” herinnert Nick zich. “We hingen allemaal rond in de D.J. stand. Anthony voelde zich niet goed, dus ging hij terug naar het appartement van mijn zus, in Greenwich Village. Ik verliet de club na mijn D.J. set. Ik had amper mijn hoofd op mijn kussen gelegd toen de telefoon ging om zes uur ’s morgens. Het was mijn zus. ‘Kom snel,’ zei ze. Ik kwam bij het St. Vincent’s ziekenhuis en zij en mijn broer stonden buiten te huilen. Anthony is overleden’, zeiden ze. Het was een ongelooflijk moeilijk moment.”

Zijn hartaanval was zonder waarschuwing gekomen. Anthony, opgeleid als boekhouder en niet bekend als een feestvierder, werd ’s ochtends wakker en stierf tijdens het ontbijt voor de televisie. “Hij had net een levensverzekering afgesloten, dus hij was volledig onderzocht en in orde bevonden,” zegt Nick. “Het was een totale schok. Onmiddellijk veranderde Nick’s levenspad: “Als tweedeklasser was mijn kompas weg van St. Giles,” zegt hij. “Dat was aan mijn broer om uit te zoeken. Maar na deze dubbele tragedie voelde ik dat ik hier terug moest komen en het heft in handen moest nemen. Hij verliet New York om terug te keren naar Engeland. Zijn geluk begon te keren toen hij Dinah Streifeneder ontmoette, een mooie en scherpzinnige dierenarts uit München, die een jaar jonger is dan hij. Het paar trouwde in 2010, nadat hij haar ten huwelijk had gevraagd voor het St. Giles House. GilesHouse ten huwelijk had gevraagd. “Met een ietwat roekeloze avontuurlijkheid zeiden we: ‘Laten we in dit grote, vallende huis gaan wonen, met emmers om het water dat door het dak stroomt op te vangen,'” zegt Nick. “En in het midden van al deze gekte, kregen we drie kinderen. Anthony, Viva, en Zara werden geboren in 2011, 2012, en 2014. Tegelijkertijd begon hij de familiegeschiedenis te bestuderen. “Ik begon al die informatie in me op te nemen en besefte wat een geweldige erfenis mijn familie heeft en dat ik er trots op was om deel uit te maken van die geschiedenis. Dat inspireerde me enorm”, zegt hij.

Tussen verkende Nick het huis. “Ik begon rond te neuzen; het werd een zeer positieve plek voor me,” herinnert hij zich. “Ik ontwikkelde er een fantastische relatie mee. Ik zag het niet als spookachtig of benauwend. Naarmate ik er meer van begreep, veranderde mijn instelling volledig. In mijn hoofd veranderde het huis van een probleem in een enorme kans.”

Wat alles veranderde, zegt hij, was het besef dat een deel van het huis kon worden gebruikt om inkomsten te genereren, niet om het gewoon op te slokken. Hede bedacht een plan om een vleugel te renoveren waar zijn gezin zou gaan wonen, terwijl de hutten werden omgetoverd tot schitterende ruimtes voor evenementen, zoals bruiloften en conferenties. Inmiddels is het hele huis structureel gestabiliseerd, maar grote delen van het interieur zijn nog steeds vervallen – een project voor hun kinderen, zegt Nick gekscherend. (Om de renovatie te financieren, vertrouwde hij op bankleningen en fondsen uit zijn erfenis, die grote eigendommen in Noord-Ierland omvat, zoals LoughNeagh, een 19 mijl lang, negen mijl breed meer dat het grootste zoetwaterlichaam in het Verenigd Koninkrijk is.)

Met de hulp van zijn architecten, Philip Hughes Associates, werd het grootste deel van de zware infrastructuurwerkzaamheden – nieuw loodgieterswerk, elektriciteit en dakbedekking – in slechts 15 maanden voltooid. Nogal verbazingwekkend, gezien de omvang van de onderneming. Er is ook uitgebreid werk verricht op het terrein, waaronder het aanleggen van een uitgebreide tuin. Toen het werk bijna voltooid was, stuitten de Ashley-Coopers op een wonderbaarlijke vondst: een afgietsel van Anteros, het standbeeld in Piccadilly Circus. Een van de spannendste momenten in het restauratieproces van St. Giles was de dag dat het beeld werd geïnstalleerd en gepositioneerd – met zijn boog terug gericht naar Piccadilly Circus. “Het was enorm bevredigend”, aldus de 12e Earl of Shaftesbury.