Korte uitbarstingen van lichaamsbeweging veroorzaken veranderingen in de niveaus van metabolieten in het lichaam die correleren met de cardiometabolische, cardiovasculaire en langetermijngezondheid van een individu, heeft een studie van het aan Harvard gelieerde Massachusetts General Hospital (MGH) gevonden.
In een paper gepubliceerd in Circulation, beschrijft het onderzoeksteam hoe ongeveer 12 minuten acute cardiopulmonale inspanning meer dan 80 procent van de circulerende metabolieten beïnvloedde, waaronder pathways die zijn gekoppeld aan een breed scala van gunstige gezondheidsresultaten, waardoor potentiële mechanismen worden geïdentificeerd die kunnen bijdragen aan een beter begrip van cardiometabole voordelen van lichaamsbeweging.
“Wat ons opviel was het effect dat een korte trainingssessie kan hebben op de circulerende niveaus van metabolieten die zulke belangrijke lichaamsfuncties als insulineresistentie, oxidatieve stress, vasculaire reactiviteit, ontsteking en levensduur regelen,” zei onderzoeker Gregory Lewis, sectiehoofd Hartfalen bij MGH en senior auteur van de studie.
De MGH-studie putte uit gegevens van de Framingham Heart Study om de niveaus van 588 circulerende metabolieten te meten vóór en onmiddellijk na 12 minuten krachtige inspanning bij 411 mannen en vrouwen van middelbare leeftijd.
Het onderzoeksteam ontdekte gunstige verschuivingen in een aantal metabolieten waarvan eerder is aangetoond dat rustniveaus geassocieerd zijn met cardiometabole aandoeningen. Zo daalde glutamaat, een belangrijke metaboliet die in verband wordt gebracht met hartaandoeningen, diabetes en een verminderde levensduur, met 29 procent. En DMGV, een metaboliet die in verband wordt gebracht met een verhoogd risico op diabetes en leveraandoeningen, daalde met 18 procent. Uit de studie bleek verder dat metabolische reacties kunnen worden gemoduleerd door andere factoren dan lichaamsbeweging, waaronder iemands geslacht en body mass index, waarbij obesitas mogelijk een gedeeltelijke weerstand tegen de voordelen van lichaamsbeweging oplevert.
Gerelateerd
Drop en geef me er 40
Pushup-capaciteit zou geen goedkope manier kunnen zijn om cardiorisico’s te beoordelen
Lager risico op depressie bij meer lichaamsbeweging
35 minuten per dag lichaamsbeweging kan beschermen tegen nieuwe episodes, zelfs bij genetisch kwetsbaren
Lichamelijke lichaamsbeweging vermindert chronische ontsteking, beschermt hart, volgens studie
Na zes weken hadden de muizen lagere niveaus van ontstekingsleukocyten
“Intrigerend is, Uit onze studie bleek dat verschillende metabolieten samenhingen met verschillende fysiologische reacties op lichaamsbeweging, en dus unieke handtekeningen in de bloedbaan zouden kunnen opleveren die onthullen of iemand lichamelijk fit is, net zoals de huidige bloedtests bepalen hoe goed de nieren en de lever functioneren,” merkt mede-eerste auteur Matthew Nayor van de afdeling Hartfalen en Transplantatie van de afdeling Cardiologie van MGH op. “Lagere niveaus van DMGV, bijvoorbeeld, zouden kunnen duiden op hogere niveaus van fitheid.”
De Framingham Heart Study, die in 1948 begon en nu drie generaties deelnemers omvat, stelde MGH-onderzoekers in staat om dezelfde handtekeningen die in de huidige studiepopulatie worden gebruikt, toe te passen op opgeslagen bloed van eerdere generaties deelnemers. Door de langetermijneffecten van metabolische handtekeningen van inspanningsreacties te bestuderen, waren onderzoekers in staat om de toekomstige gezondheidstoestand van een individu te voorspellen, en hoe lang ze waarschijnlijk nog zullen leven.
“We beginnen de moleculaire onderbouwing van hoe lichaamsbeweging het lichaam beïnvloedt beter te begrijpen en gebruiken die kennis om de metabole architectuur rond inspanningsresponspatronen te begrijpen,” zegt co-first auteur Ravi Shah van de Hartfalen en Transplantatie Sectie in de Divisie van Cardiologie van MGH. “Deze aanpak heeft de potentie om mensen die een hoge bloeddruk of veel andere metabole risicofactoren hebben te richten op de reactie op lichaamsbeweging, en hen vroeg in hun leven op een gezonder traject te zetten.”
Lewis is universitair hoofddocent geneeskunde aan de Harvard Medical School en directeur van het Cardiopulmonary Exercise Testing Laboratory aan de MGH. Nayor is cardioloog aan het MGH en docent geneeskunde aan de Harvard Medical School, en Shah is cardioloog aan het MGH en assistent-professor geneeskunde aan de Harvard Medical School. Andere co-auteurs zijn Ramachandran Vasan, hoogleraar geneeskunde aan de Boston University en hoofdonderzoeker van de Framingham Heart Study, en Clary Clish, senior director of Metabolomics aan het Broad Institute van MIT en Harvard.
De studie werd ondersteund door de Grand Challenge Award van de American Heart Association en de National Institutes of Health.