Thirty Seconds To Mars: Monolith Tour in the Queen City

Summer Camp in session in Charlotte, NC as Thirty Seconds to Mars stops by with some friends.

Photos by Luke Jamroz Photography

Met de zomer in volle gang zet Thirty Seconds To Mars hun tournee door Amerika (ook de titel van hun laatste album) voort terwijl ze ook een powerhouse lijst van vrienden met zich meebrengen. We spraken met hen toen ze hun stop maakten in de koninginstad Charlotte, NC in het PNC Music Pavilion.

Eind 2017 kregen fans hun eerste voorproefje van een nieuw album van Thirty Seconds to Mars met “Walk On Water”, dat deel zou gaan uitmaken van hun nieuwe album getiteld AMERICA dat in april van 2018 werd uitgebracht.

Dit betekende het eerste album van de band in 5 jaar, en terecht kwam het gepaard met de aankondiging dat de band zou beginnen aan wat is getiteld The Monolith Tour. Alsof de opwinding van de tour zelf je nog niet uit je stoel deed springen, deden de openingsacts dat zeker. Op de eerste helft van de reis kregen Jared en Shannon Leto gezelschap van acts als Joywave, MisterWives, Walk The Moon en, in het geval van deze halte, Sir Sly.

Het startschot voor een avond vol verbazing werd gegeven door Sir Sly, een indierockband uit Californië. Deze band bestaat uit drie leden, maar heeft een waanzinnig vermogen om hard te rocken en een publiek te entertainen op een manier die je niet al te vaak tegenkomt. Het hoogtepunt van de set was de finale waar toetsenist en producer Jason Suwito en drummer Hayden Coplen hun looping krachten gebruikten om een elektronische hardrock mix van hun instrumenten te creëren die zich een weg baande naar een technologisch geluid. Als onderdeel van hun finale uitvoering van hun nummer “&Run” leent lead zanger Landon Jacobs zijn vocalen en zorgeloze houding om te helpen de stevige rock omgeving te brengen die deze band nastreeft, inclusief het duwen van de microfoon in zijn mond tijdens de laatste paar momenten van de set.

Daarna kwam een band uit Rochester, NY met de naam Joywave. Dit was een act die gitaarriffs bracht die hypnotiseerden terwijl ze ook het publiek verder dreven in een roes van plezier. Dit wordt vooral duidelijk als de spelers op het podium met zoveel energie bewegen terwijl de leadzanger een gevoel van komedie brengt met zijn grappen, onhandige houding en fysieke bewegingen rond het podium. Sommige bewegingen voelden zelfs beïnvloed door de grote Freddie Mercury. Glimlachen was er in overvloed, vooral toen leadzanger Daniel Armbruster de klanken uit zijn mond liet klinken waarmee sommige van hun nummers, waaronder “Tongues”, werden gevuld.

Up next was MisterWives, een act die de menigte en op hun voeten krijgt met nummers die het lichaam in beweging brengen. Een gevoel van gelijkheid en empowerment wordt gebracht als ze het podium en de speakers vullen met een optreden dat alleen live echt begrepen kan worden. Leadzangeres Mandy Lee steelt de show als ze ronddanst terwijl ze feilloos elke noot raakt. Van populaire originals zoals ‘Reflections’ tot covers zoals The Cranberries “Dreams”, ze hebben het allemaal.

In feite creëert hun muziek een omgeving die het erg moeilijk maakt om niet te dansen, dus waarom zou je tegen de drang vechten. Op een gegeven moment bevat de show nummers als “Drummer Boy” die aanvoelen alsof ze rechtstreeks uit de jaren 80 komen en perfect zouden passen bij nummers als Whitney Houston’s “I Wanna Dance with Somebody”. Het niveau van het talent op het podium schiet door het dak als de bands trompettist tegelijkertijd keyboard speelt en de set wordt afgesloten met meerdere leden van de band die op een street style manier drummen.

De laatste act voordat de Leto broers het podium betraden was Walk The Moon, wiens entree op het podium het intro van Lion Kings “Circle of Life” bevatte, wat het publiek onmiddellijk vulde met lachende gezichten.

Tijdens hun optreden op het podium was het duidelijk dat deze groep uit Ohio geen spelletje speelde: levendige kleuren vulden de duisternis en waanzinnige gitaarsolo’s en danspasjes deden het publiek versteld staan.

Er waren zelfs momenten waarop het voelde alsof je een hoofdband moest dragen om het zweet op te vangen dat werd geproduceerd toen deze groep van vijf je door een workout liet gaan die echt alleen maar een opwarmertje was voor wat later op de avond zou komen.

Toen de muziek verder ging, was overal te horen hoe enthousiast het publiek was over wat ze voor zich zagen en meemaakten. Met hits als “Shut Up and Dance”, “Different Colors” en “Kamikaze” is een flesje water of een ander drankje zeker aan te raden om je tijdens het dansen tijdens hun set te hydrateren.

(De zoon van Luke Jamroz Photography was helemaal in de show en had de eer om de vlaggen voor de band te doen!)

De tijd was toen aangebroken voor Thirty Second to Mars om Charlotte te laten zien waarom ze zo’n trouwe schare fans hebben. Terwijl de zaallichten werden gedimd, klonk er een laag gerommel door het paviljoen terwijl het volledig donker bleef, alleen verlicht door de lichten van de telefoons die uit waren en video’s opnamen in afwachting van het begin van een episch optreden.

Terwijl het gerommel van de bas aanhield, daalde een reeks grote rechthoekige LED-schermen uit de hemel terwijl het enige wat op het podium stond een drumstel was dat nog steeds in het donker was omringd. Na ongeveer twee minuten zijn de schermen in de vorm van een doos gekomen die bijna het podium raakt en nu de drums verbergt die eerder te zien waren. Een paar ogenblikken gaan voorbij en het gerommel blijft groeien als het geluid van stevige drumslagen nu begint en de fans hun geschreeuw versterken. Dan gaat het voorste scherm langzaam omhoog en worden Jared en Shannon Leto zichtbaar voor een ander scherm dat de achtergrond vult met kleuren en dan begint het allemaal als de noten van “Up in the Air” de menigte in een hysterische opwinding brengen.

Wat een Thirty Seconds to Mars-show zo bijzonder maakt, is de leiding van Jared Leto, die eist dat je laag gaat staan als hij dat zegt of anders wordt je uitgescholden. De wetenschap dat een concert een belevenis moet zijn, is wat deze band drijft, en niet het kijken via het schermpje van je telefoon.

Tijdens het nummer “This Is War” kreeg Charlotte’s eigen Richie Gasier van de lokale band Jistu de kans om zich bij de broers te voegen en gitaar te spelen terwijl het publiek reusachtige ballonnen kreeg die in de loop van de volgende paar nummers rond het zwembad van mensen vlogen.

Nadat Jared vond dat het podium meer mensen nodig had, koos hij een paar fans uit om zich bij hem op het podium te voegen en hun slechtste dansmoves te laten zien. Voordat hij aan het nummer begon, eiste hij dat alle lichten in de zaal werden uitgedaan en herinnerde hij het publiek eraan dat veel mensen met depressies te maken hebben en dat je niet alleen bent.

Met dat gezegd te hebben en de dansers op hun plaats op het podium was het tijd om aan “Rescue Me” te beginnen, maar niet voordat er nog een paar dansers aan de mix waren toegevoegd, waaronder Mandy Lee van MisterWives en Sir Sly in zijn geheel.

De avond werd vervolgd met het instrumentale nummer “Pyres of Varanasi”, dat de afwezigheid van visuals en de aanwezigheid van de Leto’s in beslag nam terwijl ze zich voorbereidden op het volgende nummer. Jared Leto stond midden op het podium, bovenop een van de grote rechthoekige schermen die plat waren gelegd, zodat er een platform ontstond dat hoog boven het publiek uittorende.

Terwijl Jared de lucht in ging, werden Shannon en zijn drumstel onder hem gedraaid en speelden ze “Great Wide Open”. Aan het einde van het nummer liet Shannon de drums voor wat ze waren en nam hij de microfoon ter hand om het publiek een akoestisch nummer voor te stellen, getiteld “Remedy”.

Toen het einde van de avond naderde, was het nodig om het publiek een favoriete song van een fan te geven, die deze avond was opgedragen aan een fan die in Charlotte woonde en Ashley heette. Het nummer was getiteld “The Kill (Bury Me)” en bracht ons allemaal in een tijdsprong terug naar 2005.

Afsluiter van de avond had Jared zijn gekste en meest gepassioneerde fans nodig om hem op het podium te vergezellen. Hij besloot wie deze mensen waren door te kijken wie er op de schouders van anderen zaten, hun merch droegen of gewoon helemaal uitzinnig waren van de kans om daar met de jongens te staan. Dit was het begin van een van de gekste podiumzwermen ooit, toen fans in de pit op het podium bleven klimmen en Jared steeds meer mensen uitkoos om het moment van hun leven mee te maken.

Terwijl de tijd verstreek, was het op een gegeven moment alsof je een kudde zombies van onderen zag kruipen en zich een weg naar het podium zag wurmen. Toen alles was gezegd en gedaan waren er bijna driehonderd mensen om Shannon en Jared te vergezellen toen ze het publiek “Closer to the Edge” brachten, gebruikmakend van de energie van het omringende publiek, voordat ze welterusten zeiden.

De Monolith Tour loopt tot 22 juli 2018 en in de tweede helft zullen openingsacts te zien zijn zoals K. Flay, Welshly Arms en Walk The Moon. Zorg ervoor dat je tickets bemachtigt en maak deel uit van een nacht die je niet snel zult vergeten.

Bekijk hier de volledige galerij van de avond!