Trek Madone SLR 9 Disc

De Trek Madone SLR 9 Disc levert de snelheid die zijn indrukwekkende uiterlijk doet vermoeden, ondersteund door een goed stuurgedrag en, dankzij de nieuwe instelbare IsoSpeed ontkoppelaar, redelijke souplesse. Vergis je echter niet, het is nog steeds een stevige fiets. De prijs van £10k misstaat niet in deze tijd, maar de specificaties missen een paar dingen om het de ultieme motorfiets te maken die het zo bijna is.

• Voordelen: Serieus snel, goed stuurgedrag, geometrie, pasvorm, uiterlijk, specificaties
• Nadelen: Niet de soepelste, geen vermogensmeter, compacte ketting, zwaar

> Vind hier uw dichtstbijzijnde dealer

Alles over de snelheid

Als je snel wilt gaan, koop dan een aerofiets. Ja, uiteindelijk gaat het om de berijder en de benen, maar de overstap van een gewone racefiets met ronde buizen naar de Trek Madone SLR laat een onmiddellijk merkbare snelheidsverhoging zien, waarbij hogere snelheden gemakkelijker worden bereikt met minder inspanning.

Speeden op de Madone SLR is echt heel verslavend. Het is onmogelijk om een rustig ritje te maken. Hij wil de hele tijd hameren. Hoe hij zich verhoudt tot andere aërodynamische fietsen moet in een onafhankelijke windtunnel worden getest, maar mijn indruk van de zeem en de snelheids- en vermogensgegevens van regelmatige testrondes bevestigen dat hij gemakkelijk te vergelijken is met de belangrijkste concurrerende aërodynamische fietsen in deze sector.

Sommige fietsen zien er gewoon snel uit, de Madone is dat ook. Een vaste proeftuin voor het testen van fietsen is mijn plaatselijke kettingbende. Waar kun je een racefiets beter op de proef stellen dan tijdens een power hour, met glooiend terrein, een paar pittige beklimmingen en een paar snelle afdalingen, en mensen die veel fitter en sneller zijn dan ik om bij te houden? De Madone heeft me het beste voordeel tot nu toe gegeven, niet alleen om me bij te houden, maar ook om maar liefst twee minuten van mijn PB af te halen voor de 40 km route.

Het is duidelijk waanzinnig snel op hoge snelheden. Haal hem tot 30 km/u en de snelheid loopt echt op als je het vermogen opvoert. Maar hij voelt niet zo snel aan bij lagere snelheden, uit scherpe bochten, en het gewicht houdt hem tegen op steilere hellingen.

Handling en geometrie

De Madone’s handling is race-gericht, zoals je zou verwachten. De nieuwe H1.5 geometrie, die de vorige keuzes van slammed H1 en relaxte H2 vervangt, is goed beoordeeld. Het stuur zit comfortabel, met een beetje rek.

Ik heb een paar spacers opzij geschoven – een makkelijke taak omdat de aero spacers zijn gesplitst – om mijn gewenste positie te krijgen, een beetje lager dan standaard. In de drop is het een agressieve positie, maar het is ook comfortabel op langere ritten, maar ik ben dan ook gewend aan racefietsgeometrie, wat zeker helpt.

Het nieuwe tweedelige stuur en stuurpen maken meer aanpassingen mogelijk dan voorheen, waarbij de hoek van het stuur kan worden aangepast aan je voorkeur. Het stuur heeft een comfortabele vorm en het ontwerp met de schuine achterkant zorgt voor een beheersbaar bereik van de kappen en drops.

Het is een stuur dat bedoeld is om het grootste deel van de tijd in de drops of kappen te rijden – er zit geen tape op de toppen. Als je echt wilt, kun je nog steeds op dit gedeelte rijden. De smalle breedte van 38 cm is goed om de luchtweerstand te verminderen en je armen in bedwang te houden, maar is misschien niet voor iedereen weggelegd. Op een fiets van deze prijs kun je de breedte van het stuur gemakkelijk aanpassen aan je eigen wensen.

Betere remmen

De grootste verbetering ten opzichte van de vorige generatie Madone is naar mijn mening de overstap van de speciaal ontworpen geïntegreerde remmen met de balhoofdbuisflappen (Vector Wings, in Trek jargon) naar schijfremmen.

Je hebt zo je eigen voorkeur voor een bepaald remsysteem, en Trek biedt de Madone SLR nog steeds aan met velgremmen. In feite is het een van de weinige merken die nog velgremmen aanbiedt – veel concurrerende merken hebben schijfremmen volledig omarmd met hun nieuwste aero-fietsen.

Vergeleken met de ietwat pietluttige geïntegreerde remmen van de vorige Madone, zijn de hydraulische schijfremmen gemakkelijk om mee te leven en vergden geen onderhoud tijdens mijn tijd met de fiets. De remkracht is overvloedig en de hendels voelen perfect aan, zodat je in elke situatie soepel kunt remmen. Ik had af en toe wat last van bijgeluiden in vochtig weer, maar nooit lang.

Een ander voordeel van schijfremmen is de grotere bandenspeling, met ondersteuning voor 28mm banden. Dat is een goede optie als je het comfort wilt verhogen. De Madone met velgremmen kan daarentegen maar tot 25mm banden dragen.

Snel en comfortabel? Snel of comfortabel?

Ik herinner me dat ik op de eerste generatie aerofietsen heb gereden en dat ik onder de indruk was van de snelheid in vergelijking met gewone racefietsen, maar minder onder de indruk van het verminderde rijcomfort. Grote aerobuizen zijn niet goed voor het comfort van een fiets.

Trek’s oplossing, uitgerold met de laatste Madone en geüpgraded met verstelbaarheid op deze tweede generatie fiets, is dezelfde IsoSpeed ontkoppelaar die voor het eerst ontwikkeld is voor de Domane, een endurance fiets ontworpen om de kasseien van Parijs-Roubaix te bedwingen.

Trek heeft nu de IsoSpeed ontkoppelaar geïntegreerd in de bovenbuis, van zijn vorige plaats in de zitbuis, en heeft het verstelbaar gemaakt, zodat je kunt kiezen hoe zacht of stevig het is.

De IsoSpeed ontkoppelaar maakt het in principe mogelijk de zitbuis en zadelpen onafhankelijk van het frame te bewegen op een gecontroleerde manier, met een nieuwe elastomeer bumper om de rebound te controleren. Als je een paar boutjes losdraait, kun je een schuifje verschuiven om te kiezen tussen stevig, zacht of ergens daartussenin.

Als je van gladde criteriumcircuits naar hobbelige normale wegen gaat, kun je hem vaak bijstellen. Of, zoals in mijn geval, je speelt er een paar keer mee en laat hem dan gewoon in de zachtste stand staan.

Werkt het? Ja, dat doet het. Hoeveel comfort biedt het eigenlijk? Trek zegt: “De compliantie bij het zadel van een 56cm frame varieert van ongeveer 119N/mm tot 175N/mm, afhankelijk van de stand van de schuifknop. Volgens deze cijfers kan de nieuwe Madone zowel meer (+17%) als minder (-22%) meeveren dan zijn voorganger.’

Wat betekent dat op de weg? In mijn ervaring verzacht de IsoSpeed grotere schokken, bijvoorbeeld als je in een peloton de rand van een put of een kuil raakt en de weg voor je niet kunt lezen.

Maar vergis je niet, de Madone rijdt nog steeds erg stevig en hard. Hij lijkt alleen niet gevoelig genoeg te zijn om slecht verharde wegen glad te strijken, het type waar de bovenste laag asfalt is weg geërodeerd, of erger nog, wegen met een teerlaag. Het is makkelijk over het hoofd te zien als je aan het galopperen bent, maar op rustige ritten vond ik het een beetje vermoeiend.

Frame ontwerp

Als er een prijs is voor de grootste aerodynamische onderbuis, dan wint de Madone zonder twijfel. Geen enkele andere aero-fiets gaat zo ver om de luchtweerstand te verminderen als de Madone, met massieve profielen aan de vork, onderbuis, zitbuis en achtervork, allemaal bedoeld om de luchtweerstand zoveel mogelijk te verminderen.

De tweekleurige lak geeft een air van kwaliteit, een glanzende lak over matzwart. Het is een van de vele standaardkleuropties, en er is ook Trek’s Project One, waar een wereld van aangepaste lakkleuren wacht.

Integratie is tegenwoordig een belangrijk modewoord bij fietsontwerpen, en bij de Trek Madone is dat de IsoSpeed ontkoppelaar die onder de bovenbuis is weggewerkt, en een nieuw aerostuur en -stuurpen met een grotere verstelbaarheid dan het oude aerostuur uit één stuk.

Alle kabels en slangen zijn binnenin de Madone weggewerkt, helemaal van voren, waar ze in het stuur en de stuurpen en in het frame zijn weggewerkt. De enige blootliggende bekabeling is precies waar ze uitkomen voor de derailleurs en de remklauwen.

De Di2 junction box is verborgen in het stuur voor eenvoudig opladen en afstellen van de versnellingen.

Een aerostuur is een uitstekende methode om het frontaal oppervlak te verkleinen, wat de reden is dat bijna alle aerofietsen er nu mee uitgerust zijn. Het nadeel is de beperkte verstelbaarheid. Trek’s nieuwe stuur maakt gebruik van een ontwerp dat de stuurpen splitst, waardoor de hoek van het stuur kan worden aangepast met een bereik van +/-5 graden. Onder de stuurpen zitten vier bouten die je kunt losdraaien om de hoek van het stuur aan te passen. Computers en andere accessoires kunnen aan de voorkant van het stuur worden vastgeschroefd met een GoPro-achtige bevestiging.

Zoals gezegd maakt de Madone gebruik van Trek’s nieuwe H1.5 geometrie. Dit vervangt de vorige lage en gestrekte H1 en iets meer rechtop H2 opties. Het 56cm model, bijvoorbeeld, heeft een effectieve bovenbuis lengte van 559.9mm – we kunnen dat net zo goed 560mm noemen – een balhoofdbuis van 151mm, een stack van 563mm en een reach van 391mm. Trek zegt dat het de sweet spot raakt, en ik zou geneigd zijn om het eens te zijn.

De zadelpen is een geïntegreerd ontwerp en is gemakkelijk te verstellen met bouten aan de achterkant, maar je wilt wel goed letten op de handleiding en de aanbevolen koppelinstellingen. De zadelklem is gemakkelijk in te stellen, met afzonderlijke bouten voor het instellen van de voor-achterkant en kanteling, en er is een keuze aan setback om je positie af te stellen.

Bouw

Voor 10.000 pond moet deze Trek Madone de ultieme fiets zijn, en dat is hij ook bijna, maar er zijn een paar problemen. Hij is uitgerust met de uitrusting die je zou verwachten voor een fiets van dit niveau, inclusief de Shimano Dura-Ace Di2 groep, die vlekkeloos is.

Hoewel ik niet anders kan dan vraagtekens zetten bij de 50/34 tands compacte ketting op een racefiets – een 52/36 zou toch beter zijn geweest, Trek?

De 11-28 cassette is tegenwoordig grotendeels standaard, zelfs op racefietsen, en ik waardeerde het op sommige heuvelachtigere ritten.

Bontrager’s Aeolus XXX 6 wielen verbeteren de aerodynamische prestaties enorm. Ze zien er fantastisch uit en ze klinken geweldig als je de Madone op snelheid sprint. Het brede profiel biedt ook een goede basis voor de 25mm Bontrager R4 320tpi banden, en de wielen zijn tubeless-ready mocht je de binnenbanden willen weggooien. Ik vond de wielen een beetje lastig bij harde zijwind, maar ze waren nooit onregelmatig, je moet gewoon voorbereid zijn.

Ik had geen enkel probleem met het Bontrager Montrose zadel, noch met de zadelpenklem met twee bouten die, zoals ik hierboven al zei, gemakkelijk in hoek en voor/achter verstelbaar is.

Alle onderdelen samen vormen een gewicht van 7,7 kg voor de geteste maat 56cm fiets. Ter vergelijking, de Specialized S-Works Venge in dezelfde maat en met soortgelijke onderdelen tikte de weegschaal aan tot 7,15kg, dus de Madone heeft een beetje hout in de handen.

Rivals

De Venge is de belangrijkste rivaal die in me opkomt omdat het de aero fiets is die ik het laatst getest heb. De Venge is lichter, goedkoper (maar niet veel), heeft een tweezijdige vermogensmeter, een gemakkelijker verstelbaar stuur en stuurpen, en de rijkwaliteit is een tikje beter dan de Madone. Als het mijn geld was, zou het daar naartoe gaan.

Andere aero-fietsen die we in de ring zouden kunnen gooien zijn de Cervelo S5 Disc en Cannondale SystemSix (we hebben deze fietsen nog niet beoordeeld), Giant Propel Advanced SL Disc (we hebben de Propel Advanced Disc van £3.000 vorig jaar getest) en Bianchi Oltre XR2.

> Kopersgids: 18 van de beste en snelste 2019 aero racefietsen

De XR2 is een goede vergelijking omdat hij ook probeert om extra flexibiliteit te bieden door de carbon layup te doordrenken met een speciaal trillingsdempend materiaal, en hij zorgt inderdaad voor een behoorlijk soepele rit. Een andere concurrent komt van Trek zelf: de onlangs geïntroduceerde Madone SL, die de prijs omlaag brengt door gebruik te maken van goedkopere koolstofvezel, hoewel hij nog steeds uit dezelfde mal komt, zodat je dezelfde aerodynamische prestaties en IsoSpeed ontkoppeling krijgt. Die reeks begint bij £3,600, wat, als je houdt van het uiterlijk van deze Madone maar een beetje geld wilt besparen, de fiets voor jou zou kunnen zijn.

Conclusie

De Madone SLR 9 Disc is woest snel en zal je in staat stellen om PR’s te breken en wegwedstrijden te domineren, met een opvallend uiterlijk, een aantal slimme integraties en een foutloze bouw, maar de stevige rit maakt het een karwei om op gewone wegen te rijden op minder dan race tempo, en hij is ook een beetje lomp. Afgezien van deze problemen is het een zeer indrukwekkende fiets, maar ik blijf toch een beetje meer verfijning en finesse wensen.

Verdict

Serieus snelle aero racefiets met geweldig rijgedrag, maar niet de soepelste en niet de ultieme specificaties die hij zou moeten zijn