Zeljka Korade, D.V.M., Ph.D. (links), en Karoly Mirnics, M.D., Ph.D.
Onderzoekers van het University of Nebraska Medical Center en de Vanderbilt University in Nashville, Tenn, hebben ontdekt dat twee veelgebruikte medicijnen voor de behandeling van psychische aandoeningen een gezondheidsrisico kunnen veroorzaken voor een subset van individuen op basis van hun genetische make-up.
De bevindingen werden gepubliceerd in het septembernummer van het Journal of Lipid Research, een publicatie van de American Society for Biochemistry and Molecular Biology. Het onderzoek wordt gefinancierd door een vijfjarige, $ 3,2 miljoen National Institute of Mental Health-subsidie.
De onderzoeksbevindingen concentreren zich rond het gen 7-dehydrocholesterolreductase (DHCR7), dat het enzym produceert dat verantwoordelijk is voor de laatste stap in de cholesterolproductie. Cholesterol is essentieel voor de normale werking van alle cellen van het lichaam. Veel verschillende celtypen synthetiseren cholesterol, waaronder de hersenen, omdat het zenuwstelsel de cholesterol uit de voeding niet kan gebruiken.
Twee defecte kopieën van het gen veroorzaken de ontwikkelingsstoornis Smith-Lemli-Opitz syndroom (SLOS), gekenmerkt door een verhoging van een giftige cholesterolprecursor, 7-DHC. SLOS treft één op 20.000 tot 60.000 pasgeborenen, met symptomen die variëren van milde leer- en gedragsproblemen tot ernstige mentale en fysieke problemen. Het is ook opmerkelijk dat drie op de vier kinderen met SLOS een autismespectrumstoornis hebben.
In tegenstelling daarmee worden individuen met één defecte kopie van het DHCR7-gen, zogenaamde “dragers”, als gezond beschouwd. Het laatste onderzoek toonde echter aan dat als deze personen ofwel aripiprazol (op de markt gebracht als Abilify) of trazodon (op de markt gebracht als Oleptro) nemen, ze een ongewenste fysiologische reactie op de behandeling kunnen hebben.
Aripiprazol wordt meestal gebruikt om biopolaire stoornis, schizofrenie, depressie en prikkelbaarheid geassocieerd met autisme te behandelen, terwijl trazodon wordt gebruikt om depressie te behandelen. Patiënten blijven deze medicijnen vaak gebruiken tijdens de zwangerschap.
“Een enkele kopie van het defecte DHCR7-gen leidt tot een lichte verhoging van 7-DHC. Op dezelfde manier verhogen de twee medicijnen die we bestudeerden ook de 7-DHC niveaus lichtjes, zelfs wanneer de twee kopieën van de DHCR7 genen volledig functioneel zijn,” zei hoofdauteur Zeljka Korade, D.V.M., Ph.D., een professor in de kindergeneeskunde, biochemie en moleculaire biologie aan UNMC. “Echter, wanneer een enkele kopie van het defecte DHCR7-gen wordt gecombineerd met de behandeling met aripiprazol of trazodon bij volwassenen, zijn de 7-DHC-spiegels duidelijk verhoogd in een bereik van die gezien bij SLOS-patiënten.”
De gevolgen voor de gezondheid van deze sterke 7-DHC-verhoging op volwassen leeftijd blijven tot op heden onbekend. De studie werd uitgevoerd op menselijke huidcellen gedoneerd door personen die een enkele kopie van het defecte DHCR7-gen dragen, maar de auteurs geloven dat een soortgelijk proces plaatsvindt in alle weefsels die zijn aangetast door het defecte DHCR7-gen, met inbegrip van de hersenen.
“Deze medicijnen zijn volkomen veilig bij 99 procent van de mensen die ze innemen, maar dit is misschien niet zo voor de ongeveer 1 procent van de mensen die een enkele defecte kopie van het DHCR7-gen hebben,” zei Karoly Mirnics, M.D., Ph.D., directeur van het Munroe-Meyer Instituut voor Genetica en Revalidatie van UNMC en co-auteur. “Dit kan vooral belangrijk zijn tijdens de zwangerschap, wanneer de moeder een van deze medicijnen neemt, en ofwel de moeder of het kind een enkele kopie heeft van het defecte DHCR7-gen. Deze interactie kan een nadelige invloed hebben op de zich ontwikkelende hersenen van het ongeboren kind, wat kan leiden tot een chemisch geïnduceerde SLOS, en dit moet worden onderzocht.”
“Ons lopend onderzoek test deze en soortgelijke gen-geneesmiddel interacties in zwangere transgene muismodellen, en we zouden in staat kunnen zijn om deze zeer belangrijke vraag in de nabije toekomst te beantwoorden,” zei Dr. Korade. “Dit is een perfect voorbeeld van precisiegeneeskunde, waarbij de genetische samenstelling van de patiënten van cruciaal belang kan zijn om een optimale en gepersonaliseerde behandeling te kiezen.”
Individuen die een van deze medicijnen voorgeschreven krijgen en een zwangerschap overwegen, moeten met hun arts overleggen over het krijgen van een genetische test om te bepalen of ze drager zijn van het defecte gen, zei ze. Evenzo moeten mensen die bekende dragers zijn of die een familiegeschiedenis van SLOS in hun familie hebben en ofwel aripiprazol of trazodone voorgeschreven krijgen, met hun arts praten over een potentieel risico voor hun gezondheid.
Wij zijn Nebraska Medicine en UNMC. Onze missie is om de wereld te leiden in het transformeren van levens om een gezonde toekomst te creëren voor alle individuen en gemeenschappen door middel van eersteklas onderwijsprogramma’s, innovatief onderzoek en buitengewone patiëntenzorg.
Twitter | Facebook | Instagram | YouTube | Flickr