Vegan Carbonara in Venetië!

Als je het leuk vindt, deel het dan!

UPDATE augustus 2020: Deze post over veganistisch Venetië is inmiddels behoorlijk verouderd. Er zijn veel meer geweldige veganistische opties opgedoken sinds ik het in 2015 schreef. Ik zal later een goede update doen, zodra duidelijk is of alle restaurants weer open kunnen na de pandemie.

Maar even snel, hier zijn enkele restaurants in Venetië die ik aanbeveel:

• La Tecia Vegana
• La Zucca
• Rossopomodoro
• Vgoloso
• Osteria Alba Nova dalla Maria
• Orient Experience

Kijk ook eens naar mijn andere, meer recente berichten over Italië:

• De Ultieme Vegan Italië Gids
• Uw Veganistische Eetgids voor Centraal Rome
• Waarom Puglia de Meest Veganvriendelijke Regio in Italië is
• Traditionele Veganistische Gerechten in de Toscaanse Keuken
• Veganistische Restaurantgids voor Napels, Italië
• Waar kunt u biologische veganistische wijn proeven in Toscane
• 10 veganistische snacks op straat in Italië
• Fast Food wordt veganistisch in Italië
• 10 veganistische Italiaanse gerechten waar u nog nooit van gehoord hebt
• Veganistische kerstlekkernijen in Bari, Italië
• Veganistisch Foodie Paradijs in Siracusa, Sicilië
• Gelato! Milk Not Required

In mijn laatste post vertelde ik jullie hoe Nick en ik die geweldige veganistische maaltijd aten in de ruïnes van een eeuwenoud Venetiaans gebouw, overgebleven uit de tijd dat Kreta werd geregeerd door Venetië. Nou, dit weekend zijn we naar het echte Venetië geweest en hebben we nog meer heerlijk veganistisch eten gegeten!

Terwijl Nick en ik er allebei al een keer eerder waren geweest, was dat ongeveer 15 jaar geleden, en we hadden de stad nog nooit samen ervaren. Het is echt een magische plek, een die bijna niet echt lijkt.

Natuurlijk is er veel gezegd over de Disney-achtige sfeer, en als voormalig werknemer van EPCOT Center zal ik toegeven dat het San Marcoplein waarschijnlijk de enige locatie in het park is die in het echt lijkt op de Disney-replica ervan.

Niettemin moet niet worden vergeten dat dit de real deal IS – deze stad die de kansen heeft getrotseerd en hier op moerassig moerasgebied al honderden jaren stand heeft gehouden – en dat het echte leven eigenlijk zo pijnlijk mooi kan zijn.

We kwamen rond twee uur ’s middags in de stad aan en waren beslist toe aan eten, dus nadat we onze koffers bij onze accommodatie hadden afgezet, ploften we neer in een van de eerste restaurants die we tegenkwamen, Hostaria Galileo genaamd.

Het was een zonnige middag, en ze hadden genoeg tafels buiten op een rustig piazza waar we ons konden koesteren in de zon, wat de belangrijkste reden was dat we ervoor kozen. Ik moet zeggen, ik denk niet dat we dat goed gekozen hebben. We bestelden allebei de pizza, die niet verschrikkelijk was, maar zeker niet tot de beste pizza’s behoorde die we in Italië hebben gegeten.

Ik koos de pizza verdure (zonder kaas, natuurlijk), die werd belegd met courgette, aubergine en rode en gele paprika’s.

Het zag er lekker uit, maar de korst was zo hard dat het eigenlijk best lastig was om hem aan te snijden (als je nog nooit pizza in Italië hebt gegeten, wordt hij nooit voorgesneden geleverd).

Misschien omdat ze me alleen een botermes gaven, of misschien omdat ik, zoals Nick me graag herinnert, niet weet hoe ik bestek goed moet vasthouden (ik eet met mijn vork in mijn rechterhand en mijn mes in mijn linker), maar om wat voor reden dan ook vond ik deze pizza bijna onmogelijk om op te eten.

Ik gaf het uiteindelijk op en scheurde hem gewoon uit elkaar en at hem met mijn handen op. Ik ben me er terdege van bewust dat dit NIET sociaal aanvaardbaar is in Italië, maar wat maakt het uit. We waren toch vooral omringd door toeristen. Daarom is het riskant om een willekeurig restaurant te kiezen en je kans te wagen, zoals wij deden.

In een plaats waar zoveel toeristen zijn, zijn er genoeg restaurants die de kwaliteit ondermijnen. Er is gewoon niet zoveel stimulans voor hen om hun klanten tevreden te houden als ze weten dat er de volgende dag een nieuwe bootlading aankomt.

Dus, voordat ik uit eten ging, heb ik wat onderzoek gedaan naar een aantal restaurants die me die middag tijdens een wandeling door de stad waren opgevallen. Ik koos voor La Feluca, dat iets verderop lag dan Hostaria Galileo maar over het algemeen positieve recensies had gekregen.

Dit bleek een veel betere keuze te zijn. Het menu-item dat me aanvankelijk had aangetrokken was “pasta e fagioli alla veneta”.

Ik was bekend met het typische “pasta e fagioli” gerecht, dat is een natuurlijk veganistische soep gemaakt met pasta en bonen, maar ik wilde zien hoe de lokale Veneto versie was. Nou, het blijkt dat de lokale versie het vlees van een varkenswang bevat.

Onze ober was echter zeer meegaand, en toen ik uitlegde dat ik veganist was (en wat dat betekende) bood hij me aan een pastaschotel te maken met tomatensaus, champignons, groenten of wat ik maar wilde.

Op dat moment had ik echter een ander menu-item opgemerkt dat “gran buffet di verdure” heette, en dat klonk gewoon te goed om te laten liggen. En inderdaad, wat ik kreeg was een enorm bord met een mengsel van gegrilde en gestoomde groenten, waaronder spinazie, wortelen, sperziebonen, paprika, broccoli, courgette en aubergine.

Ik besef dat een bord vol pure groenten niet bij iedereen in de smaak zal vallen, maar ik was heel blij dat ik zo’n gezonde optie tot mijn beschikking had.

Een waarschuwing is echter wel op zijn plaats. Ik had me vol overgave tegoed gedaan aan de sneetjes volkorenbrood die bij onze maaltijd werden geserveerd, toen ik bij de bodem van het broodmandje twee kleine broodjes zag liggen.

Toen ik er al een uit elkaar had gescheurd, realiseerde ik me dat het geen gewone broodjes waren, maar dat ze gevuld waren met iets, en dat iets bleek een soort pittige worst te zijn. Zeg WAT?! Ik was behoorlijk geschokt, want zoiets was ik in Italië nog nooit tegengekomen.

Het lijkt me dat dit veel mensen van streek zou maken – niet alleen veganisten en vegetariërs, maar ook iedereen die niet van pittig eten houdt of er niet tegen kan. Om nog maar te zwijgen van moslims, ervan uitgaande dat de worst van varkensvlees is gemaakt.

Dus daarmee eindigde de maaltijd op een slechte noot, maar afgezien van de broodjes kan ik La Feluca wel aanbevelen als een veganistisch-vriendelijk restaurant van hoge kwaliteit in een stad waar beide kwaliteiten lijken te ontbreken in vergelijking met andere delen van Italië.

We verbleven in een klein studio-appartement in de wijk San Marco, wat betekende dat we een fornuis tot onze beschikking hadden. Dus, kan iemand raden wat ik als ontbijt had op beide ochtenden in Venetië? Als je havermout raadt, heb je gelijk!

En, voor de duidelijkheid, aardbeienhavermout met banaan is een recept van de Havermout Artiest, maar Venetiaanse Aardbeienhavermout bestaat niet echt. Ik heb het net verzonnen. Dus ga niet de cafés van Venetië afspeuren op zoek naar dit recept, want ik ben bang dat je het niet zult vinden. Maar je kunt het wel zelf maken door het onderstaande recept te volgen:

Ingredienten:

½ kop snelkokende havermout

1 el gemalen lijnzaad

¼ tl kaneel

snufje zout

1 kop sojamelk

1 handvol geschaafde amandelen

3 el aardbeiencompote (fruitconserven, kan worden vervangen door jam)

5-6 verse aardbeien

Instructies:

1. Melk aan de kook brengen.
2. Voeg haver, lijnzaad, kaneel en zout toe en zet het vuur laag.
3. Als de haver wat van de melk heeft opgenomen, voeg dan vanille-extract en 1 eetlepel van de aardbeiencompote toe.
4. Als de havermout is opgeklopt naar uw smaak, giet het in een kom en top met aardbeien, amandelen en de rest van de aardbeien compote.

Als je eigenlijk reist naar Venetië (of ergens anders) om dit te maken, hier is hoe ik het aan te raden te gaan doen. Doe voor vertrek de havermout, lijnzaad, kaneel en zout samen in een Ziploc zakje. Doe een klein flesje vanille-extract (100 ml of minder) bij de rest van je crèmes en vloeistoffen, en koop de andere ingrediënten ter plekke in een plaatselijke supermarkt.

Nou, laten we eens een kijkje gaan nemen in een Italiaanse supermarkt; ik denk dat je verbaasd zult zijn over alle veganistische levensmiddelen die er te koop zijn. Natuurlijk heb je mij niet nodig om je te vertellen over de pasta, brood, rijst, bonen, kikkererwten, linzen, vers fruit en groenten, enz. Maar wist je dat je ook vegan chocolate chip cookies kunt kopen? Ja, dat kan.

Let op het merk Misura, dat verschillende zoetigheden maakt zonder verschillende ongewenste ingrediënten, zoals koekjes zonder gluten, koekjes zonder toegevoegde suiker of – en dat is het toppunt – koekjes zonder eieren of melk (senza latte e uova).

En dan zijn er nog de plantaardige melkproducten, yoghurts, custards, enzovoort. De supermarkt in de buurt van ons appartement had een enorme selectie van melk, waaronder soja, rijst en amandel, en ze hadden zelfs verschillende smaken, zoals vanille, chocolade en banaan! Ze hadden zelfs verschillende smaken, zoals vanille, chocolade en banaan. Deze producten zaten allemaal in een aseptische verpakking en stonden dus op het lang houdbare schap in plaats van in de gekoelde afdeling.

En negeer ook de delicatessenafdeling niet; het is niet alleen maar vlees en kaas! Als u op zoek bent naar picknickgerechten of gewoon een makkelijke meeneemmaaltijd, er zijn tal van veganistische opties (polenta, farrosalade, gegrilde paprika’s, aubergines, etc.).

Daar heb ik ook de composta fragola (aardbeiencompote of -conserven) gehaald die ik in mijn havermout heb gebruikt.

Het is vergelijkbaar met aardbeienjam, maar dan zonder de toegevoegde suiker. Zoals u ziet, kunt u dus zo ongeveer alles vinden wat u maar wilt; het lastigste is waarschijnlijk om de supermarkt zelf te vinden! Ze zijn vaak verstopt in kleine zijstraatjes, maar als je eenmaal de kleine ingang hebt gevonden, kom je in het hol van Aladdin met eindeloos veel levensmiddelen.

Op onze eerste ochtend in Venetië maakten we een snelle boottocht naar de nabijgelegen eilanden Torcello en Burano. Torcello is vooral bekend om zijn fascinerende Byzantijnse kathedraal uit de 7e eeuw, terwijl Burano meer een bestemming is om te slenteren en de sfeer op te snuiven. Tijdens zo’n wandeling door de straten met felgekleurde huizen stuitte ik op deze kleine bakkerij zonder naam.

OK, volgens de vriendelijke, oudere heer achter de toonbank heet de bakkerij Panificio Garbo Giorgio. Maar dat weet je pas als je het vraagt, want er is nergens een bordje te zien. Deze man heeft duidelijk geen behoefte om zijn waren aan de toeristen te slijten.

Ik heb de indruk dat hij dit werk al een tijdje doet en al naam heeft gemaakt onder de plaatselijke bevolking. Toen ik vroeg of hij iets had zonder zuivel of eieren, zei hij tot mijn verbazing zonder aarzelen ja en wees drie verschillende opties aan:

Deze met jam gevulde gebakjes.

Deze pistache/kokoskoekjes.

En, wat ik koos, deze donutgaten gespikkeld met rozijnen.

Dit grote aanbod aan veganistische lekkernijen in een bakkerij zonder naam deed me afvragen of dergelijke lekkernijen in Italië wel gebruikelijk waren en ik ze op de een of andere manier over het hoofd had gezien, maar helaas, ik heb in een paar andere bakkerijen in Venetië navraag gedaan en had niet veel geluk.

Inderdaad, zelfs sommige gelaterie hadden geen smaken zonder melk, wat hoogst ongebruikelijk is in Italië. Het enige dat ik vond was croccante, eigenlijk een notenbrosse van verschillende soorten noten, te vinden in de meeste pasticcerie (snoepwinkels) in de stad.

Deze kunnen wel of geen honing bevatten, echter, en de man achter de toonbank van Pasticceria Bar Targa, waar de foto hieronder is genomen, was niet in staat om me een of andere manier te vertellen over zijn eigen croccante.

Marsepein is een andere veganistische optie, en panforte (een soort vruchtencake) wordt over het algemeen zonder eieren of melk gemaakt, maar bevat vaak wel honing.

Tegen lunchtijd waren we terug in het eigenlijke Venetië en hoopten we te kunnen eten bij La Zucca, een restaurant dat online goede recensies krijgt en bekend staat om zijn vegetarische opties en het creatieve gebruik van pompoen.

Tot onze spijt was het volgeboekt voor zowel lunch als diner, dus ik kan u geen persoonlijk verslag geven. Als u wilt om het te controleren zelf, zorg ervoor dat vooraf te boeken, en laat een reactie hieronder om me te laten weten hoe het was!

Alles was echter nog niet verloren, want we gingen terug naar een plek in de buurt waar mijn oog op was gevallen tijdens de wandeling naar La Zucca, en hier aten we wat de beste maaltijd van de reis bleek te zijn.

Vecio Fritolin is een klein maar stijlvol restaurant in de achterafstraatjes van de wijk Santa Croce. Hoewel het geen vegetarisch restaurant is, lijken ze een voorliefde te hebben voor het bewerken van oude favorieten met atypische ingrediënten, wat heeft geleid tot het meest ongewone aanbod van…wacht even…veganistische linguine carbonara!

Het originele recept voor carbonara wordt gemaakt met eieren en pancetta (een spekachtig varkensvleesproduct), maar de versie van Vecio Fritolin gebruikt een romige saus van gepureerde gele paprika en stukjes gesauteerde aardappel ter grootte van pancetta.

Dus het is helemaal veganistisch! Oh, en de linguine is gemaakt van kamut in plaats van de gebruikelijke geraffineerde witte bloem. Dit gerecht was absoluut heerlijk, en ik kan nog steeds niet geloven dat het werd geserveerd door een mainstream restaurant, dat wil zeggen een restaurant dat niet anders leek te zijn catering aan een vegetarisch of gezondheidsbewust publiek.

Ik beschouw dit als een positief teken dat Italianen steeds meer bereid zijn om hun traditionele recepten aan te passen aan moderne smaken en behoeften.

En in alle eerlijkheid moet ik zeggen dat ALLE restaurants die we aten in Venetië toonden een grote bereidheid om mij tegemoet te komen en hun gerechten zo veel mogelijk aan te passen. Ik heb het al eerder gezegd en ik zeg het nogmaals: Je bent niet beperkt tot wat er op het menu staat! Verre van een beperking te zijn, heeft veganist worden me de moed gegeven om te vragen wat ik echt wil, en negen van de tien keer krijg ik het.

In het geval van Vecio Fritolin, bood de serveerder me aan een bord gebakken groenten te maken of een portie van hun zelfgemaakte aardappel gnocchi met tomatensaus. Ik besloot het bij de vegetarische carbonara te houden die me in het begin had aangetrokken, en ik was blij dat ik dat deed, maar ik moet zeggen dat Nick de gnocchi kreeg en ze zagen er ook a-MAZ-ing uit!

Oh, en terwijl we op onze maaltijden wachtten bracht de serveerster de meest heerlijke snack – hazelnoten gekruid met kurkuma! Ik had nog nooit zoiets gezien of gehoord, maar ze waren heerlijk.

En als je er niet in slaagt om alles wat je nodig hebt in de gewone supermarkt te vinden, is er een biologische natuurvoedingswinkel genaamd Rialto Biocenter, een paar deuren verder dan Vecio Fritolin.

Ze hebben een goede selectie biologisch fruit en groenten, maar ook veganistische chocoladerepen, energierepen en andere lekkernijen. De Vivaldi hazelnoot pure chocolade (nocciola fondente) is om voor te sterven! Het smaakt net als Nutella zoals ik het me herinner, maar dan zonder alle olie.

Voor het avondeten zijn we weer in de buurt van Campo Sant’Angelo gebleven, dit keer bij Ristorante L’Opera. Ik had op de menukaart gezien dat ze minestrone met groenten en pasta en een spaghettischotel met tomaat en basilicum aanboden, dus ik was van plan een van die gerechten te bestellen.

Toen ik de serveerster echter vertelde dat ik veganist was, wist ze precies wat dat betekende en zei: “Oh, dan eet je vast de hele tijd spaghetti met tomatensaus. Wilt u in plaats daarvan pasta met groenten?”

De waarheid was dat ik de alomtegenwoordige spaghetti con pomodoro e basilico nog niet had geproefd op deze reis, maar ik wilde graag zien wat de chef-kok kon koken, dus ging ik gretig op haar aanbod in. Ik was heel tevreden met wat ik kreeg:

Linguine met stevige stukken courgette, wortels, paprika en cherrytomaatjes, gegooid in olijfolie en verse kruiden. Nog een lekkere veganistische maaltijd in Venetië!

Zoals je al weet, begon de volgende dag met Venetiaanse aardbeien havermout als eerste ontbijt, dat al snel gevolgd werd door polenta met gebakken groenten en aardappelen als tweede ontbijt:

Ik was niet echt van plan om die dag twee keer te ontbijten, maar ik had gelezen over deze plek genaamd Acqua & Mais die traditioneel Venetiaans straatvoedsel serveert, dus toen we er tijdens onze ochtendwandeling op stuitten, besloot ik dat het lot was beschoren.

De naam “Acqua & Mais” betekent “water en maïs”, en dat is precies waar de polenta hier van gemaakt is. Sommige plaatsen voegen boter toe, maar je zult dat hier niet vinden.

Dat betekent dat een puntzakje stomend hete “polenta e verdure” (polenta bedekt met gebakken groenten) een heerlijke veganistische snack is. Je kunt ook witte bonen in tomatensaus nemen of geroosterde aardappelen met rozemarijn.

We hadden nog tijd voor één maaltijd voordat we op de boot terug naar het vliegveld sprongen, en na een paar mislukte pogingen om te gaan eten op plaatsen die ofwel gesloten ofwel volgeboekt waren, belandden we bij een restaurant genaamd Antico Pizzo Risorto.

Toen we al zaten en het menu hadden bekeken, ontdekten we dat hun pizzaoven niet werkte.

Dit betekende dat zowel de bruschetta als de vegetarische pizza waar ik mijn oog op had laten vallen, en ik eindigde met een bord met bijgerechten. Ik was eerst geïrriteerd, want dit was niet wat ik me had voorgesteld voor mijn laatste maaltijd in Italië, maar zodra het eten werd opgediend hield ik op met klagen. Het was overheerlijk.

Er waren vier verschillende gerechten: geroosterde aardappelen, een soort gekookte groente (witlof?), broccoli gemengd met een ander, iets bitterder groen, en een soort baba-ghanoush-achtige aubergineschotel met stukjes paprika.

Dus onze foodie-tour door Venetië eindigde toch nog op een positieve noot en was, afgezien van de baksteen van een pizza op de eerste dag, een afrondings succes. Ik moet toegeven dat de Venetiaanse keuken niet zo veel natuurlijke veganistische gerechten lijkt te bevatten in vergelijking met andere lokale keukens in Italië, maar dankzij de vriendelijke en meegaande houding van de lokale bevolking is dit geen enkel probleem.

Of het nu pizza, pasta, risotto of gewoon een mix van bijgerechten is, je bent er zeker van dat er overal waar je komt een heerlijke maaltijd voor je wordt samengesteld, zolang je de toeristische valstrikken maar weet te vermijden.