Hepatomegalie bij de Hond
De term hepatomegalie wordt gebruikt om een abnormaal vergrote lever aan te duiden. Vaak als gevolg van bepaalde ziekten en aandoeningen die direct of indirect van invloed kunnen zijn op de werking van de lever, kan het leverorgaan in omvang toenemen, waardoor het een zieke toestand van zichzelf aanneemt.
Symptomen en typen
Puppy’s hebben normaal gesproken een grotere lever in verhouding tot hun lichaamsmassa in vergelijking met volwassen honden. Hepatomegalie wordt echter het vaakst bij oudere honden vastgesteld. Afhankelijk van de onderliggende oorzaak kan de vergroting de hele lever betreffen of slechts een deel ervan. Zo kunnen infecties en/of ontstekingen leiden tot een algemene symmetrische vergroting van de lever, terwijl tumoren, bloedingen, cysten of rotatie van leverkwabben kunnen leiden tot asymmetrische of focale vergroting. Dat wil zeggen dat slechts een deel van de lever vergroot kan zijn.
Symptomen kunnen variëren, afhankelijk van de oorzaak. Vergroting van de buik is het meest voorkomende symptoom. Bij onderzoek zal uw dierenarts een vergrote lever of een voelbare massa in de buikstreek aantreffen. De massa wordt meestal waargenomen achter de ribbenkast en kan zelfs met het blote oog zichtbaar zijn. Bij zwaarlijvige honden is het echter moeilijk om bij lichamelijk onderzoek een vergrote lever te ontdekken.
Oorzaken
- Extra bloedophoping nabij de lever
- Hepatitis (leverontsteking)
- Chronische leverziekte (cirrose)
- Belemmering van de bloedstroom door de lever
- door de lever
- Hartaandoeningen en -falen
- Leverneoplasie
- Hartwormziekte
- Rotatie van de leverkwab om zijn as
- Diafragmatische hernia (hernia als gevolg van het uitsteken van een deel van de maag door het middenrif)
- Normale afzetting van stofwisselingsproducten in het leverweefsel
- Vetophoping in het leverweefsel
- Tumor van de alvleesklier
- Leverabces
- Levercyste
- Giftigheid aan geneesmiddelen
Diagnose
U zult een gedetailleerde geschiedenis van de gezondheid van uw hond moeten geven, het begin en de aard van de symptomen, en mogelijke incidenten die tot deze aandoening kunnen hebben geleid. Uw dierenarts zal een grondig lichamelijk onderzoek uitvoeren om alle lichaamssystemen te evalueren, en er zal een volledig bloedprofiel worden uitgevoerd, inclusief een chemisch bloedprofiel, een volledig bloedbeeld, en een urineonderzoek. De resultaten van de routinematige laboratoriumtests zijn zeer variabel, afhankelijk van de onderliggende oorzaak van de leververgroting. Het volledige bloedbeeld kan bloedarmoede aantonen, abnormale bolvormige rode bloedcellen (sferocyten), ontregelde rode bloedcellen (schistocyten), rode bloedcellen met vlekken door ophoping van hemoglobine (Heinz-lichaampjes), aanwezigheid van parasieten met rode bloedcellen, onrijpe witte bloedcellen (blastcellen) in het bloed, rode bloedcellen met kern, en abnormaal laag of hoog aantal bloedplaatjes (minuscule cellen die gebruikt worden bij de bloedstolling). Het biochemische profiel kan abnormaal hoge leverenzymen en een hoog cholesterolgehalte aantonen. Verdere tests kunnen een bloedstollingsprofiel omvatten, aangezien bloedstollingsafwijkingen vaak voorkomen bij patiënten met leveraandoeningen. Uw hond kan ook worden getest op de aanwezigheid van hartwormziekte.
De röntgenfoto’s van de buik kunnen een vergrote lever met afgeronde marges, of een ontheemde maag en nieren tonen. De röntgenfoto’s van de borstkas kunnen helpen bij het vaststellen van eventuele uitzaaiingen van een tumor naar de borstholte, en zullen ook ziekten aantonen waarbij het hart en de longen betrokken zijn. Echografie van de buikholte kan worden gebruikt om meer details in de buikholte te bekijken, waarbij veranderingen in de grootte en de contouren van de lever kunnen worden vastgesteld, evenals de aanwezigheid van gelijktijdige ziekte. Echografie van de buik helpt ook bij het onderscheiden van diffuse of gelokaliseerde vormen van leververgroting. Meer geavanceerde diagnostische tests, zoals elektrocardiografie en echocardiografie, kunnen worden gebruikt om de structuur en de functies van het hart te evalueren.
Als er tumoren worden gezien of vermoed, zal uw dierenarts een monster van het leverweefsel willen nemen om de goedaardige of kwaadaardige aard ervan te bevestigen, maar ook zonder dat er een tumor aanwezig is, kan een weefselmonster nuttig zijn om de oorzaak, de ernst en het stadium van de leverziekte vast te stellen. De monsters worden naar het laboratorium gestuurd voor microbiële culturen, en in geval van infectie zal de culturering van het monster helpen bij het bepalen van het soort micro-organisme dat erbij betrokken is, zodat geschikte geneesmiddelen kunnen worden voorgeschreven.
Behandeling
De behandeling is zeer variabel en zal afhangen van de onderliggende oorzaak. Als het hart is aangetast of de leverziekte in een vergevorderd stadium verkeert, kan het nodig zijn uw hond in het ziekenhuis op te nemen voor intensieve behandeling en ondersteunende zorg. Het doel van de behandeling is het wegnemen van de onderliggende oorzaak en het voorkomen van verdere complicaties. Aan honden met infecties worden breedspectrumantibiotica toegediend. Uitdroging komt vaak voor bij deze patiënten en intraveneuze vloeistoffen zijn nodig om het vochtgehalte te normaliseren. Multivitaminen worden ook gegeven om de vitaminespiegel gezond te houden. In geval van een tumor, abces of cyste kan uw hond ook chirurgische ingrepen nodig hebben om deze gezwellen te verwijderen.
Leven en management
Patiënten met hartfalen of overmatig vocht in de buik vereisen veranderingen in de voeding en vochtinname. Deze patiënten hebben speciale zorg nodig en vaak wordt volledige kooirust aanbevolen. Speciale dieetoverwegingen, zoals toevoeging van hoge gehaltes aan eiwitten, beperking van zout, en adequate vitamine suppletie zullen voor uw hond worden opgesteld.
De prognose is variabel en hangt af van de onderliggende oorzaak en de duur van de ziekte. Sommige oorzaken zijn minder ernstig, terwijl andere levensbedreigend van aard zijn. Aangezien de lever het centrale orgaan is in het metabolisme van geneesmiddelen, mag u geen geneesmiddelen geven of de dosering van voorgeschreven geneesmiddelen wijzigen zonder voorafgaand overleg met uw dierenarts. Om een negatieve energiebalans te voorkomen, moet u uw hond kleine en frequente maaltijden geven. Uw hond moet tijdens de therapie regelmatig worden geëvalueerd, waarbij zo nodig laboratoriumtests en röntgenfoto’s moeten worden gemaakt om de vooruitgang van uw hond te controleren.