Hoe lang het duurt om over een relatiebreuk heen te komen, is een klassiek onderwerp van discussie geweest. Als je tot het “Sex and the City”-kamp behoort, volg je dat het ongeveer de helft van de tijd kost om over de relatie heen te komen.
Anderen stellen dat je geen tijdlijn kunt zetten op het genezen van een gebroken hart (ook een goed excuus om je gezicht eraf te eten en in een emmer KFC te huilen tot ver na een jaar).
En als je Taylor Swift bent, ben je behoorlijk genaaid.
Als je vriendin je zes maanden later nog steeds lastigvalt met details van haar breuk, met behulp van een van de bovenstaande als rechtvaardiging voor haar ellende, kun je haar nu het zwijgen opleggen met deze bevinding: Wetenschappers in het Journal of Positive Psychology ontdekten dat 11 weken na het meemaken van een relatiebreuk, 71 procent van de deelnemers in staat was om hun relatie in een positief licht te zien.
Zij waren het eens met positieve uitspraken, zoals “Ik heb veel over mezelf geleerd,” “Ik ben gegroeid als persoon,” en “Ik ben meer doelgericht.” Een beetje zoals dat liedje van Britney Spears, “Stronger.”
Zeker, je zou nog steeds het leven van je ex-partner willen ruïneren (kalmeer, Taylor), maar je zult je in ieder geval realiseren dat het jouwe nog niet helemaal voorbij is.
Na een maand of drie bekijk je de ervaring positiever dan toen je voor het eerst uit elkaar ging en dacht dat je de beste jaren van je leven had verspild (nee, dat gebeurde eigenlijk al op de basisschool – dutjestijd, gratis snacks, stress over kleurpotloden — man, we hadden het goed!).
Interessant is dat deze resultaten opgingen, ongeacht of de persoon de dumper of de dumpee was. Als je een van die mensen bent die zich slecht voelt over het beëindigen van de relatie, maak je geen zorgen, je ex haat je nog steeds, je komt er allebei wel overheen.
Maar de wetenschap houdt daar niet op (tenzij we onder de regering Bush vallen). Volgens onderzoekers van de Stony Brook University, is het zo moeilijk om exen los te laten, omdat ze eigenlijk crack zijn. Ja, je hersenen zijn verslaafd aan liefde. Deze keer is het een beetje zoals het Robert Palmer-lied.
Wanneer je merkt dat je cringe-worthy e-mails schrijft en dronken wanhopige voicemails achterlaat en zijn incheckpunten op Foursquare stalkt, geef het dan de schuld aan je nucleus accumbens, het gebied van je hersenen dat wordt geassocieerd met beloning, waarvan onderzoekers geloven dat het die verslaving herbergt.
Die keer dat je een echte ode schreef aan de penis van je ex-vriendje? Ja, dat waren de drugs die spraken.
En omdat scheidingen echt klote zijn, is er nog meer bewijs dat we niet zijn uitgerust om er goed mee om te gaan. Een studie in het Psychological Science Journal ontdekte dat onze hartslag daadwerkelijk vertraagt wanneer we onverwacht worden afgewezen.
Het vage gevoel dat je krijgt wanneer je vriendin zegt: “We moeten praten” is heel echt, en het zou kunnen verklaren waarom we ons zo vertraagd en uitgeput voelen door een breuk.
Al die keren dat je ex probeert bij je terug te kruipen en zegt: “Deze breuk doet me echt pijn van binnen,” en je denkt dat hij gewoon een tikkeltje dramatisch is? Nou, niet om partij te kiezen, maar de pijn van een breuk is, inderdaad, echte pijn.
Neuroimaging studies hebben ontdekt dat afwijzing, zelfs door een vreemde, soortgelijke regio’s in de hersenen activeert wanneer we fysieke pijn ervaren.
Misschien hadden we hem moeten geloven toen hij zei: “Het voelt alsof mijn hart uit mijn borst is gerukt en verpletterd met een metalen lepel.”
Houd echter in de verschrikkelijke zang van Kelly Clarkson: “What doesn’t kill you makes you stronger.” En voor al het andere zijn er chocoladetaart en chips.
Rouw en wanhoop maken helaas ook deel uit van het break-up proces. Hoewel we waarschijnlijk geen wetenschap nodig hadden om ons dit te vertellen, vertoonden in een andere hersenscanstudie degenen die diep overstuur waren over hun break-ups hersenactiviteitspatronen die consistent waren met chronische depressie en verdriet.
Dat lijkt vrij voor de hand liggend, gezien het feit dat de meesten van ons zich in onze slaapkamers willen opsluiten en naar verdrietige liedjes willen luisteren en willen doen alsof we niet zullen springen na een moeilijke breuk.
Daarnaast vonden degenen die meer dan zes maanden na het verbreken van de banden nog steeds een hekel hadden aan hun ex, “hersenpatronen die consistent zijn met depressie, zoals verminderde activiteit in de insula en de anterior en posterior cingulate cortices.”
Dit is academische-speak voor wanneer je echt, echt verdrietig bent, is je neurologische toestand ook gecompromitteerd.
Wie heeft er plots zin in Zoloft?!
Dank je, wetenschap, voor het zinvol maken van iets dat op het moment dat we het gevoel hebben nergens op slaat.