Toen ik opgroeide, zorgde ik ervoor dat ik bijna nooit de vraag ‘Waarom huil je? Ben je een meisje?!’ die andere jongens om me heen werd gesteld. Ik heb mijn vader of zijn broers nooit zien huilen. Maar datzelfde kan ik niet zeggen van mijn moeder of andere vrouwen in mijn leven.
Het was niet ok voor jongens om openlijk betraande ogen te hebben als we lichamelijk of emotioneel gekwetst waren. Als ik huilde, was het kort, geheim en ingetogen.
Dan waren er gelegenheden dat jongens wel openlijk konden huilen. Dat was als we iets wilden. Ik heb in het wilde weg afgeleid dat dit kwam omdat huilen om emotioneel of lichamelijk letsel diende als een alarm voor mogelijke uitputting van beperkte middelen, terwijl huilen om iets te krijgen een misstand blootlegde die onmiddellijk gecorrigeerd moest worden. Maar u kunt mijn overpeinzingen negeren.
Ik was onbewust jaloers dat meisjes vrijuit mochten huilen in het openbaar, vooral omdat de weinige keren dat ik had gehuild, ik was geëindigd met een zelfbevredigend, bijna euforisch, gevoel.
Huilen is een manier om de opgekropte energie van het lichaam te ontladen. Het is ook een alarm voor het huishouden of de grotere gemeenschap, zodat de betrokkenen, wier harten smelten door uw huilen, u te hulp kunnen komen. Een voorbeeld hiervan zijn baby’s, wier gehuil zelfs vreemden bezorgd kan maken, of op zijn minst zo geïrriteerd dat zij bijvoorbeeld “iemand zouden betalen om die baby te laten zwijgen.”
Ik ging naar een Anglicaanse middelbare jongensschool in Cape Coast, Ghana, die was gebouwd door de Britse kolonialisten. Hier werden veel van mijn schoolgenoten in het ziekenhuis opgenomen en verloren bijna hun leven als gevolg van gewelddadige stokslagen en andere voorwerpen van de leraren. Hun weigering om te huilen van de pijn maakte de leraren kwader, en dreef hen ertoe nog harder te slaan.
Het is alsof tranen het kleurloze bloed zijn van onze waardigheid. Misschien ook een reactie voor de sadisten die, zo dachten onze Afrikaanse voorouders, er plezier in schepten ons te zien lijden. Complexe materie.
Niemand heeft me heftig zien huilen. Het was maar kort, toen mijn grootmoeders, mijn Roemeense grootvader, en mijn tante overleden. Ik huilde ook af en toe alleen om een familielid dat hulpeloos was, en met een verslechterende gezondheid. En ik huilde toen mijn moeder mijn eerste liefde vroeg het uit te maken (ze zagen/hoorden me allebei, maar ik was te verbijsterd om het me aan te trekken).
Een paar dagen geleden heb ik maar liefst tien keer gehuild bij het kijken van de film Mulan. De film Coco maakte me ook aan het huilen. Ik denk dat het komt omdat ik me sterk identificeer met mensen die zichzelf vinden en door hun gemeenschap worden geaccepteerd voor wie ze zijn, terwijl ze hun familie en gemeenschap trots en hoopvol maken.
Ik zou hebben geprobeerd voor Hollywood te gaan als ik op verzoek kon huilen. Ik dacht altijd dat dat het moeilijkste deel van acteren moest zijn, omdat mijn opvoeding het zo moeilijk had gemaakt om in het bijzijn van mensen te huilen, zelfs in het echte leven.
Het heeft even geduurd voor ik zover was, maar nu huil ik met trots tot het punt dat ik ervan geniet. Ik heb me gerealiseerd dat het patriarchaat een onzichtbare val is die ons beperkt, dus ik probeer mezelf beetje bij beetje, dag na dag, te bevrijden van zijn strikken.
Emmanuel Owusu Bonsu aka Wanlov the Kubolor is een Roemeens geboren/Ghanees getogen singer/songwriter, filmmaker en cultureel icoon. Kubolor produceert talenten met een positieve sociale boodschap omdat hij een voorvechter is van mensenrechten en een duurzaam milieu. Hij is ook een sterke voorvechter in Ghana voor de mensenrechten en is uitgesproken over milieubescherming & corruptie. Kubolor staat bekend om zijn humor, dapperheid en onorthodoxe opvattingen over uiteenlopende onderwerpen.
Opinies uitgedrukt in View artikelen zijn uitsluitend die van de auteurs.
Bent u een erkend expert in uw vakgebied werkzaam in Afrika? Bent u van Afrikaanse afkomst? Wilt u een persoonlijk verhaal delen dat traditionele opvattingen over mannelijkheid uitdaagt? E-mail ons op [email protected]