Schrijven is een zeer persoonlijke ervaring en kan daarom niet voor iedereen hetzelfde betekenen. De enige manier om deze vraag eerlijk te beantwoorden is te proberen te zeggen wat schrijven voor u betekent.
Schrijven is je gezicht laten zien, van aangezicht tot aangezicht spreken. Schrijvers zijn niet de teruggetrokken, eenzame mensen die we worden geacht te zijn; iedereen die schrijft heeft iets op het spel staan met zijn woorden. Wat de dichter, de columnist of de auteur van een blog gemeen hebben, is de behoefte om te zeggen wat zij denken of wat zij voelen, en zij kunnen of mogen niet zwijgen. Volgens de Inter-Amerikaanse Commissie voor Mensenrechten van de OAS en de Inter-Amerikaanse Persvereniging zijn er tussen 1987 en 2006 121 journalisten vermoord in Colombia, alleen maar omdat ze de moed hadden te zeggen wat ze dachten, niet met een lage stem maar op papier.
Schrijven is een baan als elke andere. Schrijven is niet alleen inspiratie, maar ook transpiratie. Goed schrijven is het resultaat van vele uren werk, van in elkaar zetten en uit elkaar halen, van naaien en verstellen, van snoeien en herschrijven, niet één keer maar vele malen. Op de vraag van een journalist wat de formule was om een goede romanschrijver te zijn, antwoordde Faulkner: “Negenennegentig procent talent…. Negenennegentig procent discipline…. Negenennegentig procent werkt. “
Schrijven is een fascinerend avontuur. Wanneer wij schrijven – zoals in elk avontuur – weten wij niet welke verrassingen ons te wachten staan, noch waar wij terecht zullen komen; dit verklaart de mengeling van fascinatie en angst die wij voelen voor het onbeschreven blad. Schrijven laat zich niet insluiten in kaarten of mentale schema’s. We zijn nog niet klaar met het schrijven van een paar regels, wanneer nieuwe en onverwachte wegen en paden beginnen te verschijnen; het is onmogelijk de verleiding te weerstaan om langs een van die wegen te dwalen. Vaak wordt de route die we tevergeefs zochten, gevonden in een van deze omwegen. Soms openbaart zich tijdens het schrijven een briljant idee aan ons – zozeer dat het niet het onze lijkt te zijn – alsof een stem het ons heeft gedicteerd of alsof iemand ons bij de hand leidt.
De schrijfpedagogie moet leerkrachten en jongeren helpen om deze dimensie van rebellie, avontuur, experiment en onzeker spel, die de schrijfdaad heeft, te ontdekken. De rest is grammatica.
(*) Al jaren is hij geïnteresseerd in het vormende potentieel van schrijven als bemiddeling in onderwijservaringen en heeft hij gewerkt aan verschillende schrijfprojecten met leraren en leerlingen. Momenteel werkt hij als docent en onderzoeker mee aan het lees- en schrijfproject aan de universiteit, aan de faculteit Psychologie van de Pontificia Universidad Javeriana.