Definitie van duister
De definitie van duister is alles wat weinig of geen licht heeft.
Het geldt ook voor datgene wat schemerig is omdat de zon is ondergegaan of omdat er geen licht is.
Toegepast op de kleurenschaal geeft het aan dat de kleur in kwestie dichter bij zwart ligt dan een andere kleur van dezelfde tint.
Bij uitbreiding wordt het gebruikt om iets aan te geven dat moeilijk te begrijpen of verwarrend is. Hoewel het ook op mensen kan worden toegepast. Zo duidt het iemand aan die een manier van zijn heeft, ondoordringbaar of ondoorgrondelijk.
Het kan ook een jaar, tijdperk of periode aanduiden die wordt gekenmerkt door de afwezigheid van informatie of die wordt gedomineerd door obscurantisme. Dit is de opzettelijke praktijk om de verspreiding van bepaalde feiten en kennis onder het publiek te verhinderen.
In intellectueel en historisch opzicht wordt het onderverdeeld in:
– het tegenwerken of beperken van de verspreiding van kennis onder het publiek
– opzettelijke duisternis in de zin van alle kennis die moeilijk te begrijpen is. Dit is te zien in de 19e en 20e eeuw. Daar wordt de term obscurantisme gebruikt, waarmee een auteur ervan wordt beschuldigd op een duistere manier te schrijven om zijn intellectuele onbeduidendheid te verbergen.
Dit bijvoeglijk naamwoord wordt ook in het vrouwelijk gebruikt, om te verwijzen naar een periode in de Griekse geschiedenis. Het is de periode van het einde van de Myceense wereld (tussen 1200 en 1100 v. Chr.) tot de 8e eeuw v. Chr. De naam is gegeven omdat er geen bronnen zijn die een historische reconstructie van deze periode mogelijk maken.
Het verwijst naar elke gebeurtenis die iets crimineels of verdachts lijkt in te houden. Evenals voor datgene wat onzeker is of wantrouwen wekt.
Het kan ook gebruikt worden in het geval van iets of iemand die niet opvalt of die geen aanzien geniet.
Als zelfstandig naamwoord verwijst het, binnen het theater, naar het doven van de toneellichten bij theaterstukken. Het is de plaatsvervanger van het gordijn, omdat het het einde van een scène of handeling en het begin van een andere markeert.
Obscuro is de spelling die rechtstreeks van het Latijn is overgeërfd, en die later, omwille van de zuinigheid in uitspraak en spelling, oscuro is geworden. De Koninklijke Spaanse Academie (RAE) is van mening dat beide correct zijn en derhalve door elkaar kunnen worden gebruikt. Maar omdat oscuro meer overeenkomt met de uitspraak. Dat wil zeggen, aan de echte en werkelijke articulatie van het woord door Spaanse sprekers, wordt deze vorm aanbevolen.
De etymologie van obscuro gaat terug tot het Latijn. Het komt van het bijvoeglijk naamwoord obscurus, obscura, obscurum. Deze term wordt gevormd door het voorvoegsel ob- dat oppositie, confrontatie betekent, en de Indo-Europese wortel *(s)keu- dat verbergen, bedekken betekent.