Onafhankelijkheidsdag roept bij verschillende mensen verschillende herinneringen en gevoelens op. Vandaag, terwijl we de geboorte van ons grote land vieren… vroegen we enkele van onze schrijvers en winnaars van de Militaire Echtgenoot van het Jaar om te delen wat deze feestdag voor hen betekent. Wat betekent de vierde juli voor u?
Alisha Youch, 2013 Navy Spouse of the Year
“Voor mij is Onafhankelijkheidsdag een herinnering aan de waarde van onze vrijheid. Iets meer dan twee eeuwen geleden waren de kolonisten in dit land zo overtuigd van hun verlangen naar vrijheid van tirannie dat ze bereid waren daarvoor te sterven. Onafhankelijkheidsdag herinnert ons aan het enorme geschenk van vrijheid dat ons is gegeven en aan onze verantwoordelijkheid om er zorgvuldig mee om te gaan en het ongeschonden door te geven aan onze kinderen en kindskinderen. Vrijheid wordt misschien het vaakst met bloed gewonnen op het slagveld, maar ze wordt door ieder van ons in stand gehouden door onze dagelijkse handelingen, ons begrip van onze rechten en onze vasthoudendheid aan die vrijheden.”
Beth Garland, National Guard Spouse
“De 4de juli is mijn vader die met zijn hand over zijn hart verstikt de “Star Spangled Banner” zingt. Het is de Amerikaanse vlag, de grootste die ik ooit heb gezien, die de dag na 9/11 werd opgehangen aan een viaduct van een drukke snelweg in mijn geboortestad. Het is het blijven om de “Pledge of Allegiance” te zeggen met de klas van mijn dochter na het afzetten ’s morgens. Het is het bord buiten de hoofdingang van MCAS New River waarop staat: “Vergeef ons lawaai: het is het geluid van vrijheid.” Het is de eerste aanblik van mijn man in die afdeling van de Spoedeisende Hulp, blauw en gebroken van de IED die zijn leven had kunnen kosten in Irak, de prijs van vrijheid is me nooit duidelijker geworden. We vieren Onafhankelijkheidsdag slechts één keer per jaar, maar voor mij gaat het erom de vrijheid te erkennen die het elke dag vertegenwoordigt.”
Mona Hatfield, 2010 Coast Guard Spouse of the Year
“Onafhankelijkheidsdag betekent voor mij hard werken, opoffering en dankbaarheid. Ik stond gisteren (3 juli) in de rij voor de kassa bij de kruidenier en de heer achter mij vertelde over zijn verblijf in Californië voordat hij naar Vietnam vertrok. Na het gesprek bedankte ik hem voor zijn dienst en verontschuldigde mij voor de manier waarop hij was behandeld toen hij thuiskwam. Toen ik weg wilde gaan, wilde ik hem zeggen: “Dank u voor mijn 4 juli”, maar ik kreeg tranen in mijn ogen en mijn keel verslikte zich, waardoor ik niet meer kon spreken. Ik heb vrienden die uit Vietnam zijn geëmigreerd voor de val van de democratie. Zij zijn er kapot van dat er geen democratie meer is in hun land en vinden het erg moeilijk om contact te houden met hun familie. Dat *zou* Amerika kunnen zijn, ware het niet dat onze mannen en vrouwen opstaan en de vrijheid verdedigen. DAT is wat Onafhankelijkheidsdag voor mij betekent.”
Jen Chaloux, Army Spouse
“4 juli, de Amerikaanse vlag en de “rode gloed van de raketten” zijn een herinnering aan wat mensen/familie in het verleden, het heden en de toekomst hebben opgeofferd om onze grote natie vrij te laten zijn. Ondanks de politieke verschillen, geloof ik dat we nog steeds in de grootste natie ter wereld leven. Wij zijn een smeltkroes van geweldige mensen die offers brengen voor de toekomst van anderen. We zijn een natie van echt dappere individuen die ik met trots helden noem. En het is een dag om ook diegenen te herdenken die niet langer bij ons zijn… altijd vooruit, nooit achteruit… wij zijn Amerikanen!”
Morgan Slade, Army Spouse
“Ik beschouw Onafhankelijkheidsdag als mijn “persoonlijke Thanksgiving”. De gedachte dat een ongeorganiseerde, onvolmaakte en verouderde gemeenschap van burgers opstaat om de meest efficiënte en dominante macht IN DE WERELD uit te dagen en daarin slaagt, gaat mijn begrip te boven. De opoffering en het pure heldendom van allen die aan de revolutie hebben meegewerkt, is iets waar moderne patriotten zich naar mijn gevoel aan moeten spiegelen. Ik kan niet bevestigen dat ons land volmaakt is, maar ik kan wel bevestigen dat ons land de rijkste geschiedenis heeft van mannen en vrouwen die vrijwillig onze fundamentele waarden van vrijheid en het nastreven van geluk hebben verdedigd en met succes hebben verdedigd. Ik ben overweldigd door dankbaarheid als ik denk aan al diegenen die nu en in het verleden zoveel hebben opgeofferd om mij in staat te stellen in de grootste natie ter wereld te leven.”
Rebekah Sanderlin, Army Spouse
“Onafhankelijkheidsdag was voor mij altijd gewoon een leuke feestdag, tot 2008. Mijn man was uitgezonden naar Afghanistan en zijn FOB (Forward Operating Base) werd bijna elke nacht beschoten. Ik was op bezoek bij mijn familie in Nashville en was uitgenodigd voor een feestje in een huis met een balkon met uitzicht op het spectaculaire vuurwerk van de stad, dat op muziek werd gechoreografeerd. Toen het volkslied speelde en het vuurwerk synchroon liep met “…en de rode gloed van de raketten, de bommen die in de lucht spatten…” barstte ik in tranen uit. Voor de eerste keer betekenden die woorden echt iets voor me. Ik wist dat op dat moment, aan de andere kant van de wereld, de liefde van mijn leven dankbaar omhoog staarde dat de met sterren bezaaide vlag nog steeds wapperde – en sindsdien is 4 juli voor mij niet meer hetzelfde geweest.”
Stacy Huisman, Air Force Spouse
“Omdat ik uit Las Vegas kom, was 4 juli voor de stad gewoon een reden om feest te vieren. Vanaf elke hoteltop werd vuurwerk afgestoken en elke openluchtlocatie werd volgeboekt met geweldige bands en pyrotechniek. We konden niet wachten tot de zon eindelijk onderging – wat voelde als een eeuwigheid. Als onze persoonlijke vuurwerken klaar waren, klommen we op onze daken om de toppen van de hotels en openlucht arena’s te zien ontbranden in de meest magnifieke vertoning van patriottisme. We hadden geluk dat we Vegas kinderen waren, want het voelde alsof de hele stad ons onze eigen persoonlijke vuurwerkshow gaf vanaf het comfort van onze daken. Zoals alles in Las Vegas, was het vuurwerk altijd een showstopper! Het is moeilijk om vandaag geen vuurwerk te zien zonder me af te vragen hoe de skyline van mijn geboortestad eruit zou zien. Ik mis thuis.”
Alicia Hinds Ward, 2013 Military Spouse of the Year
“Ik heb ervoor gekozen om burger van deze natie te worden. Jarenlang heb ik als immigrant de 4 juli parades gezien en onze troepen geëerd met een gevoel van trots op ons leger. De vriendschap en de broederschap van deze feestdag zijn me nooit ontgaan, maar er is ook altijd dat gevoel van melancholie. Wanneer ik naar de precieze rijen grafstenen op Arlington National Cemetery kijk, word ik herinnerd aan al diegenen die uit liefde voor het vaderland hun leven gaven om te beschermen en te dienen. Ik denk aan de Verklaring die eeuwen geleden werd afgelegd om dit land los te weken van Groot-Brittannië en een natie te scheppen van burgers met het recht om vrij te leven en vrijheid en geluk na te streven. Ik heb dit land gekozen, uit liefde voor het land. Op Onafhankelijkheidsdag word ik er dus aan herinnerd dat wij een land van vrije burgers zijn, dankzij onze generaties van moedige burgers. Ik geniet van mijn familie, eten, broederschap, plezier, en alle patriottische dingen. Ik bid voor de mannen en vrouwen die niet bij hun familie kunnen zijn. Ik zwaai trots met de sterren en strepen voor de natie van mijn keuze en de geüniformeerde strijdkrachten van mijn hart.”
Kate Dolack, echtgenote van het Korps Mariniers
“Mijn vader, een Vietnam-oorlogsveteraan, koestert zijn Ford Pick Up Truck van 48 jaar. Hij gaf hem op zijn verjaardag cadeau van mijn moeder, kleedde hem aan in die mooie blauwzilveren Ford en reed er elk jaar mee in de optocht van mijn woonplaats. Hij sprak weinig over zijn tijd in Vietnam, maar de manier waarop zijn handen die Ford zorgvuldig in het rood, wit en blauw kleedden, sprak boekdelen. Twee jaar geleden, toen mijn man, die marinier is, op Onafhankelijkheidsdag werd uitgezonden, reisde ik terug naar mijn geboortestad om een beetje rust te vinden in een anders zo emotionele paar maanden. Toen ik aankwam, zag ik mijn vader een Amerikaanse vlag en een vlag van het Korps Mariniers boven op de truck hijsen. Hij plaatste een radio achterin om het volkslied te spelen, en dat jaar, toen ik hem met mijn nichtjes en neefjes voorbij zag rijden, stond het publiek in de buurt op en begon het volkslied in koor mee te zingen. Dat is het met Amerika – we zijn menselijk, we zijn kwetsbaar, en soms beseffen we hoeveel geluk we hebben dat we in dit land wonen. Ik kan niet naar mensenmassa’s luisteren die het volkslied zingen zonder in tranen uit te barsten. Voor mij is Onafhankelijkheidsdag gewoon dat – saamhorigheid. Als het de kersentaart is, of de 48 Ford, of de eenstemmige stemmen die ons samenbrengen, dan is dat allemaal geldig. Het zit in die kortstondige dankbaarheid van rood en blauw uitgedoste kinderen die achter het snoep aanzitten en moeders en vaders die vanaf de zijlijn lachen. Het zijn gezinnen op een deken, dicht tegen andere gezinnen aan, die samen één grote massa van ons vormen. We kijken naar kleine vuurwerkraketten en beschermen onze ogen tegen het rode, blauwe en verblindende witte schijnsel. “
Monica Pugh, National Guard Spouse
“Als we evenementen bijwonen of gewoon met de fiets gaan, zegt mijn man altijd dat wat hij heeft meegemaakt het allemaal waard is voor de vrijheden die we hebben. En dat heb ik ook geleerd. Vanavond zitten we op het grasveld van onze hoofdstad te luisteren naar jazz en onze symfonie te wachten op het vuurwerk, samen met heel veel mensen. En ik zou het allemaal opnieuw doen en hij ook, zodat al deze mensen de vrijheid hebben om dit en hun dagelijkse gebeurtenissen mee te maken.”
Lucha Reyna, National Guard Spouse
“Als ik aan Onafhankelijkheidsdag denk, denk ik aan vieringen: parades, hoog wapperende vlaggen, barbecues, familie en vrienden, misschien aan het zwembad/meer/strand. Er MOET een vuurwerkshow zijn, soms een groots spektakel of een klein spektakel in de voortuin met vuurwerk en enkele favorieten van de familie. Het MOET ons favoriete eten, drinken en desserts hebben. Ik ben trots op deze dag voor alles wat het vieren betekent. Het feit dat mijn familie en ik gezegend genoeg waren om in dit land geboren te worden. Het feit dat onze familie, historisch en huidig, de eer heeft haar deel te doen in het beschermen van de vrijheden en vrijheden waarop dit land werd gesticht. Dat ik er vandaag de dag nog steeds trots op ben dat ik dit land mijn thuis mag noemen, ook al is het net zo gebrekkig en onvolmaakt als zijn afzonderlijke delen. Of we nu in Sea World in het midden van Texas waren terwijl mijn man het geluk had thuis te zijn voor R en R tijdens zijn eerste uitzending, of aan de andere kant van het land van onze woonplaats maar in plaats daarvan aan het strand met militaire vrienden en niet één bloedverwant … ik vierde! Met al zijn ups en downs, triomfen en beproevingen, grote diversiteit en toch eenheid… Ik vier mijn thuis en het prachtige leven dat het me heeft gegeven!”
Erin Whitehead, Web Editor en 2010 Marine Corps Spouse of the Year
“Vanavond zit ik in een hotelkamer met mijn gezin, kijkend naar het vuurwerk op TV terwijl het in kleuruitbarstingen boven het Capitool van onze Natie ontploft. Ik word eraan herinnerd hoe gelukkig we allemaal mogen zijn dat we in dit geweldige land wonen, en ik word eraan herinnerd hoe gelukkig ik zelf ook ben. Dit jaar is mijn man thuis en veilig. Mijn beide kinderen zijn gelukkig en gezond. Ik heb een ongelooflijke baan waarin ik werk voor en met een gemeenschap waar ik dol op ben. De afgelopen jaren zijn overvol geweest met zegeningen en kansen. Terwijl ik de band “Stars and Stripes” hoor spelen, word ik overmand door emoties. Ik ben zo dankbaar voor de ongelooflijke dingen die Amerika mij en mijn gezin heeft gegeven. Ik ben iedereen dankbaar die heeft gediend en nog steeds dient, zodat Amerika het meest geweldige land op aarde blijft.”