Wat zijn de drie stadia van alcoholisme?
Alcoholisme kan drie stadia kennen, maar het doel moet altijd zijn om die te voorkomen. In het ideale geval stopt het bij het eerste stadium, voordat interventie iemand ervan weerhoudt volledig afhankelijk van alcohol te worden. Als er niets aan gedaan wordt, kan alcoholisme uitgroeien tot iets zeer gevaarlijks. In een perfecte wereld zou alcoholisme dat alle drie stadia bereikt, moeten evolueren naar een vierde, vijfde en zesde stadium van volgehouden herstel.
Wat is alcoholisme?
De richtlijnen voor zwaar drinken zijn verschillend voor mannen en vrouwen. Voor vrouwen geldt: meer dan drie drankjes per dag of zeven drankjes per week. Voor mannen is het meer dan vier drankjes op een dag of 14 drankjes in een week.
Dit zijn niet noodzakelijk dezelfde richtlijnen die verslavingsspecialisten zouden gebruiken om alcoholisme vast te stellen, maar ze zijn het perfecte vertrekpunt om problematisch drinkgedrag vast te stellen. Het is ook vermeldenswaard dat zelfs als iemand niet precies de drie stadia van alcoholisme volgt, hij toch een alcoholist kan zijn.
Richtlijnen geven ons een kader om problemen vast te stellen en te identificeren, maar elke persoon is anders. Elke alcoholist is niet dezelfde persoon, en elke alcoholist zal een andere relatie met alcohol hebben. Waarom ze gebruiken, wanneer ze gebruiken, hoe vaak ze gebruiken, en wat ze gebruiken zal vaak verschillen. Net zoals hun alcoholisme unieke componenten zal hebben, zo zal ook hun herstel dat hebben. Er bestaat niet zoiets als een effectieve algemene aanpak.
De eerste fase: Ontkenning
Ontkenning is niet het stadium van ontkennen dat je een alcoholist bent. Het is min of meer onbewust zijn van het feit dat je een alcoholist aan het worden bent. De mensen om je heen merken in dit stadium misschien niet eens de waarschuwingssignalen van alcoholisme op. Hoewel het stadium “ontkenning” wordt genoemd, zou een betere term “onwetend” of “onbewust” kunnen zijn.”
Het probleem met alcoholgebruik is dat het gemakkelijk en normaal is. Als je buiten een restaurant heroïne zat te drinken, zou iedereen stoppen en kijken. Iemand zou de politie bellen. Mensen zouden tegen je schreeuwen. Als je buiten een restaurant een biertje zat te drinken, zouden mensen stoppen om je te vergezellen. Daarom is de eerste fase van alcoholisme zo moeilijk. Niemand, ook de aanstaande alcoholist niet, heeft voldoende gelegenheid om te beseffen dat er problemen op komst zijn.
In het begin beseffen alcoholisten niet dat ze onverantwoordelijk alcohol gebruiken. Ze denken dat een paar drankjes hun manier is om stoom af te blazen of plezier te maken met hun vrienden. Ze hebben nog niet begrepen dat alcohol een ongezonde steun is geworden en dat hun afhankelijkheid mettertijd alleen maar zal toenemen.
Wanneer ze in het eerste stadium worden herkend, kunnen ambulante behandeling en therapie veelbelovende resultaten voor mensen opleveren. Wanneer de stadia vorderen, wordt significante interventie aanzienlijk noodzakelijker.
Het tweede stadium: Verlies van controle
Verlies van controle is een langer stadium. In dit stadium kun je merken dat je een verhoogde tolerantie voor alcohol hebt. Er is meer nodig om u het euforische, bevrijde gevoel te geven van dronken te zijn. Deze hoeveelheid alcohol kan meer zijn dan je lichaam eigenlijk aankan, wat leidt tot black-outs of verloren tijd waarin je hersenen te beschonken waren om lange termijn geheugen op te nemen.
In de fase van controleverlies worden mensen meestal wakker op vreemde plaatsen, vergeten ze waar hun auto is, of worden ze omringd door mensen die ze zich niet herinneren. Dit wordt vaak gebruikt als een trope in films of op TV. Veel mensen nemen het niet serieus en stellen het gelijk aan een “wilde nacht” of “hard gaan” en sommige mensen herkennen het misschien als een soort prestatie.
Het gebrek aan negatieve sociale bekrachtiging dat uitgaat van onregelmatig of eenmalig black-out drinken, kan je ervan weerhouden te denken dat het een probleem is. Het lijkt wel of iedereen dat van tijd tot tijd doet. Het is misschien iets waar je vrienden om lachen. In werkelijkheid is het een afschuwelijk teken dat je relatie met alcohol iets is geworden waar je niet goed mee om kunt gaan.
Als dit gedrag een norm wordt in plaats van een incidentele gebeurtenis, zullen je vrienden en familie zich misschien realiseren dat je drinken een probleem aan het worden is. Sommige mensen die niet confronterend zijn of bang zijn u van streek te maken, zeggen misschien niets. Uw stoutmoedigere en meer zelfverzekerde vrienden en familieleden zullen waarschijnlijk naar voren komen en u vragen uw relatie met alcohol te evalueren.
Tijdens de fase van controleverlies zult u zich realiseren dat u zich anders voelt als u nuchter bent. Je kunt je angstig voelen, of zweten. U kunt stemmingswisselingen krijgen of erg prikkelbaar worden. Je drang om te drinken zal sterker worden. Je wilt je beter voelen en je wilt dat de drang weggaat. U begint misschien te drinken op ongeschikte tijden, zoals tijdens de werkuren, gewoon om uzelf te kalmeren.
Het is ook gebruikelijk dat alcoholisten in de tweede fase hun drinkgewoonten beginnen te verbergen. Dit is gedeeltelijk omdat ze geen kritiek van hun omgeving willen verdragen, gedeeltelijk omdat ze toegeven aan de drang om op ongepaste tijden te drinken, en gedeeltelijk omdat ze beginnen in te zien dat hun relatie met alcohol abnormaal kan zijn.
Het derde stadium: Verslechtering
Het derde stadium is het stadium waarin alcoholisme de maximale ernst bereikt, en u voor onbepaalde tijd achteruit blijft gaan. Alcohol is niet langer een deel van uw leven: het is uw leven. Het is waar je het grootste deel van je tijd en geld aan besteedt. Het vervreemdt je van de mensen om je heen. Je kunt de gedachte niet verdragen om zonder drank te zitten, want een paar uur zonder maakt je al misselijk.
Gezondheidsproblemen zullen zich beginnen te ontwikkelen. Leveraandoeningen, jicht, geelzucht, en spierblessures door chronische uitdroging maken elke dag een beetje pijnlijker.
Zonder ingrijpen, is dit het stadium waarin de meeste alcoholisten uiteindelijk zullen sterven.
De eerste fase van herstel: Detoxen van alcohol
In het tweede of derde stadium is ingrijpen met detox noodzakelijk. Detoxen van alcohol is gevaarlijk in beide stadia, maar het gevaarlijkst in het derde stadium. Alcohol is een van de gevaarlijkste drugs die er zijn. Het alcoholonttrekkingssyndroom kan pijnlijker en gecompliceerder zijn dan de ontwenning van welke andere drug dan ook, vanwege de manier waarop alcohol de hersenen beïnvloedt.
Wanneer u alcohol gebruikt, beschadigt en verzwakt u uw neurotransmitters ernstig. Alcohol veroorzaakt motorische vaardigheden en spraakgebreken door wat het doet met je hersenen als je drinkt. Als je je hersenen nooit een pauze geeft, wordt deze schade chronisch. Wanneer u zich aan alcohol onttrekt, begint uw lichaam te proberen uw neurotransmitters te herstellen en de chemicaliën aan te vullen die zo’n lange tijd werden onderdrukt.
Alcoholontwenning kan koorts, prikkelbaarheid, snelle hartslag, misselijkheid, diarree en beven veroorzaken. Deze dingen komen allemaal als gevolg van het lichaam dat zichzelf probeert te herstellen. In sommige gevallen zijn toevallen ook normaal. De hersenen vullen chemicaliën aan, maar niet in de ideale hoeveelheden en op het juiste moment. Deze tijdelijke onevenwichtigheden zijn de oorzaak van alcoholgerelateerde aanvallen.
Alcoholisten die gedurende langere tijd in stadium drie verbleven, zijn ook kwetsbaar voor een aandoening die delirium tremens wordt genoemd. Delirium tremens treedt op wanneer chemicaliën te snel door de hersenen stromen, wat desoriëntatie, hallucinaties en waanideeën veroorzaakt in combinatie met toevallen.
Zelfs in de mildste staat, vereist alcoholontwenning het toezicht van medische professionals om een patiënt stabiel te houden. Op eigen houtje ontwennen is uiterst gevaarlijk.
De tweede fase van herstel: Deelnemen aan behandeling
Het afkicken van alcohol kan het lichaam bevrijden van zijn beperkingen, maar het lost niet het gedragspatroon op dat tot alcoholisme heeft geleid. Tenzij en totdat de oorzaak van de verslaving wordt geïdentificeerd en nieuwe coping-mechanismen kunnen worden ingesteld, loopt u waarschijnlijk terug naar de fles de volgende keer dat de patronen van uw leven weer opduiken.
Intepatiënte behandeling is de beste oplossing voor alcoholisten die onmiddellijke hulp zoeken. U kunt onder toezicht detox ondergaan en behandeling op dezelfde plaats bijwonen, waarbij alle aspecten van uw verslaving in een rechte lijn worden behandeld.
De derde fase van herstel: Maintaining Sobriety
Since the stage of maintaining sobriety is self managed, it’s important to keep yourself accountable. Door het meeste uit je klinische behandeling te halen en alles toe te passen wat je daar hebt geleerd, zul je de basis leggen om zelfstandig een systeem voor je nuchterheid op te zetten waar je je aan kunt houden.
Houding van nuchterheid is waar hulpmiddelen zoals poliklinische programma’s van pas komen. Je hebt ontgift, je hebt samengewerkt met je intramurale verslavingstherapeut om de oorzaak van je verlangen om te drinken en de oorsprong van je misbruik van alcohol te ontdekken, en je hebt een routekaart gemaakt om jezelf op te zetten voor blijvend succes.
Wekelijks contact opnemen met een verantwoordingsgroep of een individuele therapeut kan je helpen om te gaan met nieuwe gevoelens als ze zich voordoen. Als uw leven verandert, zal uw ambulante behandeling u op het goede spoor blijven houden.
Conclusie
Er zijn stadia van alcoholisme, en drie stadia van herstel. Je bent niet van de ene op de andere dag alcoholist geworden, en je zult ook niet van de ene op de andere dag nuchter worden. Herstel vergt geduld en toewijding. Je moet bereid zijn om jezelf de tijd en zorg te geven die je verdient om de persoon te worden die je wilt zijn. Zoals bij elke lange en ingewikkelde reis geldt ook hier: hoe eerder je begint, hoe eerder je aankomt.