Wetenschappers in Zwitserland doseerden proefpersonen met LSD om te onderzoeken hoe patiënten met ernstige psychische stoornissen het zicht verliezen op waar zij eindigen en andere mensen beginnen.
Zowel LSD als bepaalde psychische stoornissen, met name schizofrenie, kunnen het moeilijk maken voor mensen om onderscheid te maken tussen zichzelf en anderen. En dat kan alledaagse mentale taken en sociale interacties belemmeren, zei Katrin Preller, een van de hoofdauteurs van de studie en een psycholoog aan het Universitaire Ziekenhuis voor Psychiatrie in Zürich. Door te bestuderen hoe LSD het zelfgevoel van mensen afbreekt, wilden de onderzoekers doelen vinden voor toekomstige experimentele medicijnen om schizofrenie te behandelen.
“Gezonde mensen beschouwen het hebben van deze coherente ‘zelf’-ervaring als vanzelfsprekend,” vertelde Preller aan Live Science, “wat het moeilijk maakt om uit te leggen waarom het zo belangrijk is.”
Depressie, zei ze, heeft ook te maken met het zelfgevoel. Terwijl mensen met schizofrenie zichzelf volledig uit het oog kunnen verliezen, hebben mensen met een depressie de neiging om te “herkauwen” op zichzelf, niet in staat om obsessieve, op zichzelf gerichte denkpatronen te doorbreken.
Maar dit soort fenomenen is uitdagend om te bestuderen, zei Preller.
“Als je zelfbeleving wilt onderzoeken, moet je het manipuleren,” zei Preller. “En er zijn maar heel weinig stoffen die het zelfgevoel daadwerkelijk kunnen manipuleren terwijl patiënten in onze MRI-scanner liggen.”
Een van de stoffen die dat wel kan, is LSD. En dat is de reden waarom dit experiment in Zürich plaatsvond, zei Preller. Zwitserland is een van de weinige landen waar het mogelijk is om LSD op mensen te gebruiken voor wetenschappelijk onderzoek. (Dit is echter nog steeds vrij moeilijk, omdat er veel toezicht nodig is.)
Het experiment zelf klonk niet als het meest opwindende gebruik van de drug voor de proefpersonen, die allemaal lichamelijk gezond waren en geen schizofrenie of andere ziekten hadden Na het innemen van de drug lagen de proefpersonen in MRI-machines met een videobril op hun gezicht gebonden, en probeerden oogcontact te maken met een door de computer gegenereerde avatar. Zodra dit gelukt was, probeerden de proefpersonen naar een ander punt in de ruimte te kijken waar de avatar ook naar keek. Dit is het soort sociale taak, zei Preller, dat erg moeilijk is als je zelfgevoel kapot is.
Eerdere studies op dieren hadden gesuggereerd dat 5-HT2 een sleutelrol speelde in LSD’s vermogen om met het zelfgevoel te knoeien. De onderzoekers vermoedden dat het blokkeren van de receptor bij mensen het effect van LSD enigszins zou kunnen verminderen.
Maar het bleek het effect meer dan “enigszins” te blokkeren: Er was geen verschil tussen de prestaties van proefpersonen die ketanserine namen en de placebogroep.
“Dit was verrassend voor ons, omdat LSD interageert met een heleboel receptoren , niet alleen 5-HT2,” zei Preller.
Maar de meest dramatische meetbare effecten van LSD verminderden volledig toen de proefpersonen eerst ketanserin namen.
Dat geeft voorzichtig aan dat 5-HT2 een belangrijke rol speelt in het reguleren van het gevoel van zelf in de hersenen, zei Preller. De volgende stap, voegde ze eraan toe, is het werken aan medicijnen die zich richten op die receptor en kijken of ze enkele van de symptomen van ernstige psychiatrische ziekten die het gevoel van eigenwaarde aantasten, kunnen verlichten.
Het artikel met de resultaten van de studie werd vandaag (19 maart) gepubliceerd in The Journal of Neuroscience.
Oorspronkelijk gepubliceerd op Live Science.
Recent nieuws