Wetten inzake seksuele voorlichting en staatsaanvallen

Beslissingen over seksuele voorlichting worden op lokaal en staatsniveau genomen – er zijn geen federale wetten die voorschrijven hoe seksuele voorlichting eruit moet zien of hoe het op scholen moet worden onderwezen. Bijna elke staat in de VS heeft enige begeleiding rond seksuele voorlichting.

Echter, slechts 29 staten en het District of Columbia hebben wetten die seksuele voorlichting verplicht stellen, en zelfs in die staten is er geen garantie dat de verstrekte seksuele voorlichting van hoge kwaliteit is, of de onderwerpen behandelt waarover jongeren moeten leren om gezond te blijven. Minder dan de helft van de middelbare scholen en slechts een vijfde van de middelbare scholen geeft les over seksuele gezondheid, onderwerpen die volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) “essentieel” zijn voor gezonde jonge mensen. Dit is onaanvaardbaar.

Wetten voor seksuele voorlichting worden bepaald door staats- en lokale wetgevers

Wetgevers in staatshuizen en stadhuizen zijn degenen die beslissen over wat er wel en niet wordt onderwezen in seksuele voorlichting op scholen. Dat betekent dat zij beslissen of docenten wel of niet mogen praten over geboortebeperking, hoe docenten mogen praten over LGBTQ-ervaringen, als ze dat al mogen, en hoeveel nadruk docenten moeten leggen op onthouding.

Soms zijn staats- en lokale voorschriften over seksuele voorlichting nuttig. In 15 staten bijvoorbeeld moet de seksuele voorlichting medisch accuraat zijn, en in 26 staten en het District of Columbia moet de seksuele voorlichting aangepast zijn aan de leeftijd. Terwijl 37 staten wetten hebben die eisen dat onthouding in de seksuele voorlichting wordt opgenomen, vereisen slechts 18 staten dat opvoeders ook informatie over geboortebeperking delen.

Of seksuele voorlichting al dan niet LGBTQ-inclusief is, wordt ook overgelaten aan de staat en lokale overheden om te beslissen.

• Er zijn momenteel slechts negen staten die eisen dat de bespreking van LGBTQ-identiteiten en -relaties inclusief en bevestigend is

• 7 zuidelijke staten verbieden seksuele opvoeders om LGBTQ-identiteiten en -relaties te bespreken (of zelfs maar vragen hierover te beantwoorden), of verplichten seksuele opvoeders om LGBTQ-identiteiten en -relaties in een negatief daglicht te stellen. Deze wetten stigmatiseren LGBTQ-jongeren nog meer en laten hen verstoken van de informatie die ze nodig hebben om hun seksuele gezondheid te beschermen, waardoor ze een groter risico lopen op SOA’s, zwangerschap en ongezonde of gewelddadige relaties.

Hier is wat we zeker weten: te veel jongeren krijgen niet de seksuele voorlichting die ze nodig hebben en verdienen. Hoewel de meeste staten een of andere wet of beleid hebben over seksuele voorlichting, worden de dagelijkse beslissingen vaak overgelaten aan de afzonderlijke schooldistricten. Dit betekent dat leerlingen in dezelfde staat die naar verschillende scholen gaan, totaal verschillende ervaringen kunnen hebben met seksuele voorlichting.

De instabiele staat van seksuele voorlichting in de Verenigde Staten

Omdat wetten en beleid op het gebied van seksuele voorlichting op staats- en lokaal niveau worden ontwikkeld, ligt kwalitatief goede seksuele voorlichting (en de rol van Planned Parenthood bij het geven daarvan) voortdurend onder vuur. Wetgevers hebben een verscheidenheid aan tactieken gebruikt om de toegang tot seksuele voorlichting te beperken, conservatieve waarden en anti-abortus boodschappen te promoten door middel van seksuele voorlichting, en om Gepland Ouderschap seksuele opvoeders uit de scholen te duwen. Hier zijn slechts een paar voorbeelden van wetten die proberen te voorkomen dat geplande ouderschap seksuele voorlichting geeft:

• Oklahoma heeft een wet die vereist dat de gezondheidsdienst van de staat en lokale scholen educatief materiaal aan het publiek verstrekken dat “duidelijk en consequent leert dat abortus een levend menselijk wezen doodt.”

• Louisiana en Tennessee hebben wetten die organisaties die abortussen uitvoeren, verbieden om seksuele voorlichting op scholen te geven.

Deze beperkende wetsvoorstellen zijn slechts een manier voor politici om de toegang tot informatie, voorlichting en diensten op het gebied van seksuele en reproductieve gezondheid te blokkeren – met name bij Planned Parenthood.