Petraglia leidt al zo’n 15 jaar expedities in de Nefud om honderden oude meren te onderzoeken die nu op satellietfoto’s zijn geïdentificeerd, maar die in een ver verleden belangrijke drinkplaatsen waren.
De hard aangestampte kleimeerbedding tussen de zandduinen en de rotsrichels van het westelijke Nefud – Alathar genoemd, wat “het spoor” betekent in het Arabisch – is de eerste plaats waar zijn team voetafdrukken van welke aard ook heeft gevonden.
De ontdekking van ten minste zeven menselijke voetafdrukken tussen de sporen van oude olifanten, kamelen, buffels, equids (vroege voorouders van het paard), en antilopen op de site was verbazingwekkend, Petraglia said.
“We hadden nooit gedacht dat we ze zouden vinden,” voegde hij eraan toe.
Analyse van de voetafdrukken met behulp van een dateringstechniek genaamd optisch gestimuleerde luminescentie, die het licht meet dat wordt afgegeven door kwartskorrels in de klei, geeft aan dat de menselijke voetafdrukken moeten zijn gemaakt door vroege Homo sapiens.
Hoewel archeologisch bewijs aantoont dat sommige groepen van de oude mensensoort Homo neanderthalensis – Neanderthalers – tot 50.000 jaar geleden het huidige Midden-Oosten binnendrongen, waren de voetafdrukken minstens 50.000 jaar te vroeg en te ver zuidelijk om door hen gemaakt te kunnen zijn, aldus Petraglia.
Uit hun onderzoek bleek ook dat de vorm van de voetafdrukken het beste overeenkwam met vroege Homo sapiens, in plaats van Neanderthalers of mensen die vandaag leven, zei hij.
De onderzoekers denken dat de oude mensen op prooidieren joegen, zoals olifanten en buffels, die zich bij het meer hadden verzameld om water te halen, zei hij.
Ze hebben meer dan 300 dierensporen en 200 dierlijke fossielen op de plaats gevonden, en één groep menselijke voetafdrukken – mogelijk van een jachtpartij – zou twee of drie individuen kunnen tonen die samen reisden.
De locatie van de ontdekking versterkt het idee dat sommige vroege Homo sapiens dierlijke kuddes volgden vanuit de Sahara, over het Sinaï-schiereiland en naar Arabië, in plaats van het nemen van een “kustroute” naast de Middellandse Zee of een zuidelijke landbrug tussen Afrika en Arabië.