Wers 1
I stanął szatan przeciwko Izraelowi, i sprowokował Dawida do policzenia Izraela.
Szatan stanął – Przed Panem i Jego trybunałem, aby oskarżyć Dawida i Izraela, i aby błagać Boga o pozwolenie kuszenia Dawida. Stanie jest postawą oskarżyciela przed trybunałami ludzkimi; dlatego też Pismo Święte (które mówi o rzeczach Bożych na sposób ludzki, aby sprowadzić je do naszych możliwości) w innym miejscu przedstawia szatana w tej postawie.
Wers 3
I Joab odpowiedział: Pan uczynił swój lud stokroć liczniejszym niż oni; lecz, mój panie królu, czyż nie są oni wszyscy sługami mojego pana? Dlaczego więc mój pan wymaga tej rzeczy? Dlaczego będzie on powodem winy Izraela?
Dlaczego, … – Albo, dlaczego miałoby to być powodem winy lub okazją do ukarania Izraela? Bóg zwykle karze lud za grzechy jego władców, ponieważ oni w większości są winni swoich grzechów w tym czy innym rodzaju; albo przynajmniej Bóg korzysta z tej okazji, aby ukarać ludzi za wszystkie ich grzechy.
Wers 6
Lecz Lewi i Beniamin nie zaliczali go do nich; bo słowo króla było obrzydliwe dla Joaba.
Nie zaliczono – Częściowo z następującego powodu, a głównie przez łaskawą opatrzność Bożą dla Lewiego, ponieważ byli oddani jego służbie, a dla Beniamina, ponieważ byli najmniej liczni ze wszystkich plemion, prawie wymarli, Sędz. 21:6, i ponieważ Bóg przewidział, że będą wierni domowi Dawida przy podziale plemion, i dlatego nie chciał ich pomniejszyć. Joab również postanowił pozostawić te dwa plemiona bez numeracji, ponieważ miał ku temu specjalne powody; dla Lewiego, ponieważ nie byli oni wojownikami, a rozkaz królewski dotyczył tylko tych, którzy dobyli miecza. A dla Beniamina, ponieważ oni, będąc tak małym plemieniem, a graniczącym z Jerozolimą, mogliby być łatwo ponumerowani później.
Wers 7
I Bóg był niezadowolony z tej rzeczy; dlatego uderzył Izraela.
Zadowolony – Ponieważ zostało to uczynione bez żadnej barwy konieczności, a z czystej ciekawości i ostentacji.
Wers 14
Więc Pan zesłał zarazę na Izraela: i padło z Izraela siedemdziesiąt tysięcy mężów.
Padło, … – Był dumny z liczby swego ludu, ale Bóg obrał kurs, aby uczynić go mniejszym. Słusznie jest, że jesteśmy dumni z tak, wzięty od nas, lub urażony do nas.
Verse 16
I Dawid podniósł oczy i zobaczył, że anioł Pański stanął między ziemią a niebem, mając w ręku wyciągnięty miecz nad Jerozolimą. Wtedy Dawid i starsi Izraela, którzy byli odziani w wór, padli na twarz.
Wór – W żałobnych szatach, uniżając się przed Bogiem za swoje grzechy i ubolewając nad Jego gniewem wobec ludu.
Wers 18
Wtedy anioł Pański rozkazał Gadowi, aby powiedział Dawidowi, że Dawid powinien pójść w górę i postawić ołtarz Panu na klepisku Ornana Jebusyty.
Zostaw ołtarz, … – Polecenie Dawidowi, aby zbudował ołtarz, było błogosławionym znakiem pojednania. Gdyby bowiem Bogu spodobało się go zabić, nie rozkazałby, gdyż nie przyjąłby ofiary z jego rąk.
Wers 20
I Ornan zawrócił, i zobaczył anioła; a jego czterej synowie wraz z nim ukryli się. Ornan zaś młócił pszenicę.
Ukryli się – Z powodu chwały i majestatu, w jakich ukazał się anioł, których słabe natury ludzkie nie są w stanie znieść, a także z obawy przed zemstą Bożą, która teraz zdawała się zbliżać do ich rodziny.
Verse 25
Dawid dał więc Ornanowi za to miejsce sześćset syklów złota według wagi.
Sześćset – Czytamy, 2 Samuela 24:24, dał pięćdziesiąt sykli złota: to znaczy dał w złocie wartość sześciuset sykli srebra.
Wers 26
I Dawid zbudował tam ołtarz Panu, i ofiarował ofiary całopalne i ofiary pokojowe, i wzywał Pana, a on odpowiedział mu z nieba ogniem na ołtarzu ofiar całopalnych.
Przez ogień – Heb. przez ogień zesłany z nieba: co było znakiem przyjęcia przez Boga. Ogień, który słusznie mógł przylgnąć do grzesznika, przylgnął do ofiary i strawił ją. W ten sposób Chrystus stał się za nas grzechem i przekleństwem, a Panu spodobało się Go zdruzgotać, aby przez Niego Bóg stał się dla nas nie ogniem trawiącym, ale pojednanym Ojcem.
Wers 28
W owym czasie, gdy Dawid zobaczył, że Pan odpowiedział mu na klepisku Ornana Jebusyty, wtedy złożył tam ofiarę.
Poświęcił – Gdy przekonał się, że jego ofiara była przyjemna Bogu, przystąpił do składania kolejnych ofiar w tym miejscu.
Wers 30
Ale Dawid nie mógł iść przed nią, aby się zapytać Boga, gdyż bał się z powodu miecza anioła Pańskiego.