Ból fantomowy jest ból spowodowany przez eliminację lub przerwanie impulsów nerwów czuciowych przez zniszczenie lub uszkodzenie włókien nerwów czuciowych po amputacji lub deafferentacji. Odnotowana częstość występowania bólu fantomowego kończyny po urazie, kontuzji lub chorobach naczyń obwodowych wynosi od 60% do 80%. Ponad połowa pacjentów z bólem fantomowym ma również ból kikuta. Ból fantomowy może występować również w innych częściach ciała; opisywano go po mastektomii i enukleacji oka. Większość pacjentów z bólem fantomowym ma przerywany ból, z przerwami, które wahają się od 1 dnia do kilku tygodni. Opisywano nawet okresy trwające ponad rok. Ból często objawia się w postaci ataków, których czas trwania waha się od kilku sekund do minut lub godzin. W większości przypadków ból odczuwany jest dystalnie w brakującej kończynie, w miejscach o największej gęstości unerwienia i reprezentacji korowej. Chociaż nadal pozostaje wiele pytań dotyczących mechanizmów leżących u podstaw tego schorzenia, wydaje się, że w jego powstawanie zaangażowane są zarówno obwodowe, jak i ośrodkowe mechanizmy neuronalne. Leczenie zachowawcze polega na leczeniu farmakologicznym amitryptyliną, tramadolem, karbamazepiną, ketaminą lub morfiną. Na podstawie dostępnych danych można oczekiwać, że leczenie farmakologiczne przyniesie pewne efekty. W przypadku niepowodzenia leczenia zachowawczego można rozważyć leczenie nerwiaka zrębu lub zwoju rdzeniowego (DRG) pulsacyjną częstotliwością radiową lub stymulację rdzenia kręgowego (ocena dowodów 0). Te metody leczenia powinny być stosowane wyłącznie w ramach projektu badania.